ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΝΑΝΔΡΑΝΙΣΤΑΚΗ
Τις 3.183.477 έφτασαν αισίως οι παντός είδους οφειλέτες του Δημοσίου, όπως μαθαίνουμε από τα επίσημα στοιχεία. Βάλε κι αυτούς που χρωστούν στις τράπεζες και στις ΔΕΚΟ, βάλε τα ενοίκια, βάλε τις οικογένειες και τα προστατευόμενα μέλη, η μισή Ελλάδα χρωστάει κάπου. Στην εφορία, στο ΙΚΑ, στον ΟΑΕΕ, στη ΔΕΗ, στην ΕΥΔΑΠ, στον ΟΤΕ, στην κινητή τηλεφωνία, στον σπιτονοικοκύρη, στον δήμο, στην τροχαία, στην Εθνική, στην Αlpha, στη Eurobank, χρωστάνε οι άνθρωποι ακόμη και τα τέλη του νεκροταφείου. Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά.
Ζούμε σε μια χώρα που ο μισός πληθυσμός της κοιμάται και ξυπνάει με το άγχος του χρέους. Τι στο διάολο θα μου συμβεί σήμερα; Θα μου κόψουνε το ρεύμα, το νερό, το τηλέφωνο; Θα μου κατάσχουν το αυτοκίνητο, το κρεβάτι, το σκαμπό -δεν είναι πλάκα, προ ημερών κατέσχεσαν σκαμπό για χρέη 50 ευρώ. Και το ρημαδόσπιτο ποιος θα μου το πρωτοπάρει, η εφορία ή τράπεζα; Μακάρι να πιαστούν μαλλί με μαλλί ο Θεοχάρης με τον Τουρκολιά κι εγώ να κάθομαι να τους βλέπω να παλεύουν για πάρτη μου στις λάσπες.
Χτυπάει το τηλέφωνο και δεν το σηκώνω, για να μη με τρομάξει, να μη με απειλήσει, να μη με εξευτελίσει ο τραπεζίτης ή ο έφορος. Χτυπάει, και χτυπάει, και ξαναχτυπάει κι εγώ δεν το σηκώνω, για να μην αναγκαστώ να μιλήσω άσχημα σε υπαλλήλους των 500 ευρώ, που μου τη λένε εκ μέρους των αφεντικών τους. Αν και σε μερικούς και μερικές αξίζει το μπινελίκι κι ας είναι υπάλληλοι των 500 ευρώ. Υπάρχουν και πιο αξιοπρεπείς τρόποι να τα βγάλεις, ρε φίλε, τα ρημάδια.
Γεμίσαμε τις φυλακές με κόσμο που χρωστάει στο Δημόσιο, καυχήθηκε ο Στουρνάρας στην πρόσφατη συνέντευξή του στον Πρετεντέρη. Γεμίσανε όντως οι φυλακές και δεν γεμίσανε μόνο από μεγαλοοφειλέτες, ελάχιστοι είναι οι μεγαλοοφειλέτες. ΄Οποιος χρωστάει στο κράτος πάνω από 5.000 ευρώ, κινδυνεύει να μπει στις φυλακές, σε φυλακές άθλιες, πηγμένες, χωρίς θέρμανση, χωρίς φαγητό, χωρίς φάρμακα. Φυλακές - παγίδες θανάτου. Πανηγυρίζει ο Στουρνάρας επειδή βάζει στις φυλακές κόσμο που μπορεί να μην ξαναβγεί ποτέ από εκεί μέσα.
Η μισή Ελλάδα ξυπνάει το πρωί και η πρώτη έγνοια της είναι το χρέος κι όταν η πρώτη έγνοια σου είναι το χρέος, σιγά - σιγά αρχίζεις να ζεις για το χρέος. Σκύβεις το κεφάλι στον εργοδότη, σκύβεις το κεφάλι στην τράπεζα, σκύβεις το κεφάλι στο κράτος. Η κοινωνία του χρέους είναι κοινωνία φόβου και αδράνειας, κοινωνία ανθρώπων που βαδίζουν σκυφτοί, για να δίνουν όσο το δυνατόν μικρότερο στόχο. Δεν είναι τυχαία η υποταγή στο χρέος, δεν είναι παράπλευρη απώλεια των Μνημονίων, είναι σχέδιο, είναι μαζική επίθεση στον πληθυσμό, με στόχο την πλήρη αποχαύνωσή του.
Μόνο το 2013 500.000 συμπολίτες μας εισήλθαν στην επικράτεια του χρέους. Αν αυτή η κατάσταση συνεχιστεί, δύο τινά θα συμβούν: Ή θα κλειστούμε οριστικά στα λαγούμια μας και θα τους αφήσουμε να κάνουν ανενόχλητοι τη δουλειά τους ή θα σηκώσουμε τα κεφάλια μας και θα στείλουμε τους δημίους μας στα τσακίδια.
