Του Κώστα Κάρη
Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για την κατανομή των εισοδημάτων στη χώρα, αν και αφορούν τα εισοδήματα του 2011, δείχνουν σαφή τάση ενίσχυσης της ανισότητας. Μάλιστα, σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, υπάρχει άλμα: το ανώτερο πέμπτο των εισοδημάτων (του 2011) ήταν 6,6 φορές μεγαλύτερο από το χαμηλότερο πέμπτο (δείκτης S80/S20). Την προηγούμενη χρονιά ήταν 6, όσο περίπου και για τα εισοδήματα του 2007. (Η καλύτερη χρονιά είναι τα εισοδήματα του 2009 - με δείκτη 5,6- όταν αυξήθηκε ο κρατικός δανεισμός...).
Οι μετρήσεις σε τεταρτημόρια (κατά 25%) δίνουν αυτά τα χρόνια μια ελαφρά βελτίωση των εισοδημάτων των δύο ανώτερων τμημάτων και σταθερή υποχώρηση του κατώτερου. Τάση που δεν γνωρίζουμε αν τροποποιήθηκε το 2012.
Η σύγκριση με τις άλλες χώρες της Ευρώπης είναι η προειδοποίηση: μπροστά από την Ελλάδα βρίσκεται μόνον η Ισπανία και ακολουθούν οι χώρες του Νότου. Κάτω από το 4 είναι ο δείκτης S80/S20 όχι μόνον για τις σκανδιναβικές χώρες, αλλά και την Τσεχία και τη Σλοβακία. Η Γερμανία, μάλιστα, είναι στο 4,3 και η Γαλλία στο 4,5.
Δηλαδή, πρόκειται για μονιμότερο χαρακτηριστικό της κατανομής των εισοδημάτων στη χώρα μας από πριν την κρίση. Επιδεινώνεται με την κρίση, αλλά η επιστροφή στην προ κρίσης κατανομή εισοδημάτων δεν αποτελεί πραγματικό βήμα.
Άρα, η πολιτική ανακατανομής των εισοδημάτων μέσω της φορολογίας και των κοινωνικών πολιτικών είναι πρώτης προτεραιότητας σήμερα. Η διαχείριση της κρίσης όχι μόνον έπρεπε να μην επιδεινώνει τις ανισότητες, αλλά το αντίστροφο, να τις μειώνει.
Αυτή είναι η μόνη βιώσιμη μέθοδος αντιμετώπισης των βαρών της ύφεσης. Απαιτεί επαρκή κρατικά έσοδα μέσα από δίκαιη φορολόγηση και στήριξη των αδύναμων στρωμάτων.
Η ιδέα ότι η χώρα θα περάσει την κρίση με ανοχή στις ανισότητες -επειδή όλοι πλήττονται- οδηγεί στην κλιμάκωσή τους και απειλεί πραγματικά, όχι στα λόγια μας, τους πιο αδύναμους.
