ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Οι μάγειροι παραδέχονται τη λάθος συνταγή τους
...Όταν μετά τις ενστάσεις και τις έμμεσες αντιρρήσεις ενός διεθνούς οργανισμού όπως το ΔΝΤ σχετικά με τη διαχείριση και χρηματοδότηση του ελληνικού προγράμματος (αίτημα άμεσης νέας ενίσχυσης από Ε.Ε., διαφορετικά θα αποχωρήσει το ίδιο από την τρόικα) έρχεται ο δεύτερος μεγαλύτερος διεθνής οργανισμός, ο ΟΟΣΑ, κι εκφράζει τη σχεδόν βεβαιότητά του πως όχι μόνον θα συνεχισθεί η ύφεση το 2014 με αμείωτη την ανεργία, αλλά και πως ολόκληρο το πρόγραμμα 2014-2020 βρίσκεται στον αέρα και δεν «βγαίνει» χωρίς νέες ενισχύσεις κυρίως με τη μορφή του κουρέματος χρέους (προβλέπει να παραμείνει στο 160% του ΑΕΠ το 2020), τότε είναι φανερό πως η συνταγή των μνημονίων που υπέσκαψε τον κεντρικό στόχο της βιωσιμότητας του χρέους (έκφραση της έκθεσης του ΟΟΣΑ) έχει σημειώσει παταγώδη αποτυχία και οι εμπνευστές του σηκώνουν ψηλά τα χέρια για τη συνέχεια.
Αλλά και οι τελευταίοι οικονομικοί δείκτες σχετικά με την εγχώρια πορεία της οικοδομικής δραστηριότητας, των εξαγωγών και της χρηματοδότησης των επιχειρήσεων δείχνουν μόλις ένα μήνα πριν από το τέλος του 2013 πως δεν υπάρχει κανένα φως στην άκρη του τούνελ της ύφεσης ώστε να ελπίζουμε σε κάτι διαφορετικό για το 2014.
Ενώ, λοιπόν, το σημείο - κλειδί των επομένων μηνών είναι εάν το πρωτογενές πλεόνασμα θα επιτρέψει στην Ελλάδα να διεκδικήσει στην Ε.Ε. το κούρεμα ή την ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους της, η πρόταση της εκπροσώπου της γερμανικής Αριστεράς Γκάμπι Τσίμερ, να μελετήσουμε πώς μπορούμε να τεκμηριώσουμε σαν χώρα το μη νομιμοποιημένο χρέος (το απεχθές δηλαδή χρέος που προέκυψε από συμφωνίες κρατικών προμηθειών και δανεισμού άσχετων με το εθνικό συμφέρον) που με πολιτικούς όρους μπορεί πιο εύκολα να γίνει αποδεκτό το κούρεμά του στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, δείχνει να πέφτει στο κενό της καχυποψίας, της προκατάληψης και της συκοφάντησής του.
Μπορεί να μην είναι η μόνη λύση, είναι όμως μία εφικτή πολιτικά πρόταση μερικής απαλλαγής μας από το βάρος του χρέους που θα έπρεπε να αξιοποιηθεί με κάθε δυνατό τρόπο από οποιονδήποτε πραγματικά επιδιώκει την ελάφρυνση της χώρας και την αναπτυξιακή της έξοδο από την κρίση.
Αν δεν υιοθετείται αλλά πολεμάται με λύσσα είναι γιατί σχετίζεται με το εγκληματικό υπόστρωμα της διαφθοράς και των σχέσεων διαπλοκής που υπέθαλψαν τον καταχρηστικό δανεισμό της χώρας.
Θυμίζουμε πως στην έκθεσή του ο ΟΟΣΑ αξιολογεί την Ελλάδα ως τη δεύτερη πιο επιβαρημένη χώρα-μέλος του από τη διαφθορά. Κι αυτό με σημερινά δεδομένα...
Άρθρο του Κώστα Καλλωνιάτη, 29/11/2013
