RedNotebook.gr
Γιώργος Δελαστίκ: ένας (πολύ) απαισιόδοξος δημοσιογράφος
(...) Ο Δελαστίκ λογίζεται παραδόξως ως αριστερός δημοσιογράφος, και μάλιστα στ΄ αριστερά της Αριστεράς. Στην πραγματικότητα δεν είναι παρά ένας αντι-ΣΥΡΙΖΑ αρθρογράφος, η ηττοπάθεια του οποίου συναγωνίζεται επί ίσοις όροις τη συνωμοσιολογία του.
Πέρσι σχολιάζαμε τη σπουδή με την οποία βιαζόταν να αποκαλύψει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, λίγες μόλις μέρες μετά τις εκλογές, «αποσκοπεί πρωτίστως στον καθησυχασμό του κατεστημένου και της οικονομικής και επιχειρηματικής ελίτ της χώρας», βάζοντας στο οικονομικό του επιτελείο... τον Ευκλείδη Τσακαλώτο. «Τι θα αλλάξει και να έρθει στα πράγματα ο ΣΥΡΙΖΑ;», καθησύχαζε με άλλα λόγια τους αναγνώστες του "Έθνους" (και το κατεστημένο) o Δελαστίκ. «Απολύτως τίποτα».
Ας πούμε, όμως, ότι αυτή η υπερβολή εξηγείται με βάση την πολιτική ένταξη ή την ειδική προσκόλληση του ίδιου στο περίφημο μπλοκ της δραχμής. Κι ας πούμε ότι δεν είναι δεξιά, αλλά απλώς αντιαισθητικά και χαμηλότατου επιπέδου τα πύρινα άρθρα του περί κοινοβουλευτικού κρετινισμού του ΣΥΡΙΖΑ (όταν οι βουλευτές του υποστηρίζουν με τα σώματά τους την πρόταση μομφής του κόμματος στην Αγ. Παρασκευή...) ή διάφορα άλλα ασύστατα, όπως ότι ο Γκαλμπρέιθ συνομιλεί με τον Τσίπρα ως πρώην συνεργάτης του Παπανδρέου - όχι δηλαδή ως διεθνούς φήμης οικονομολόγος και γιος του διάσημου Τζον Κένεθ Γκαλμπρέιθ.
Τι ακριβώς ήταν, όμως, η αποτίμηση της προχθεσινής πρότασης μομφής (δηλαδή μιας εξαιρετικά σοβαρής πολιτικής μάχης που έδωσε η Αριστερά απέναντι σε μια άθλια ακροδεξιά κυβέρνηση) ως «σοβαρή ήττα Τσίπρα» - αποτίμηση μάλιστα που σπεύδει να αναδημοσιεύσει το iskra.gr με ανεξήγητη σπουδή; Τι άλλο ήταν, αν όχι η ηχώ των γαλαζοπράσινων μέσων ενημέρωσης που ήθελαν ακριβώς «σοβαρή ήττα Τσίπρα» την Κυριακή; Δεν ξέρει ο αρθρογράφος ότι καμιά κυβέρνηση δεν έπεσε ποτέ από πρόταση μομφής - ή μήπως γι΄ αυτό ακριβώς συνιστά προδοσία η προσφυγή σε αυτήν; Τι ακριβώς εξυπηρετεί αυτός ο χύδην αντισυριζισμός, τη στιγμή που η Ν.Δ. υλοποιεί την εξηκοστή έβδομη εκτροπή μέσα στον τελευταίο ενάμιση χρόνο; Γιατί διατηρεί άραγε το τεκμήριο της αριστεροσύνης κάποιος που γράφει ό,τι θέλει να διαβάζει το συγκρότημα Μπόμπολα, αντί να διατυπώνει μια εξ αριστερών κριτική στην αξιωματική αντιπολίτευση, όπως θα περίμενε κανείς από ένα στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Και τι προσφέρουν στην (όποια) Αριστερά, ο αγοραίος αντισυριζισμός, από κοινού με την αφόρητη συνωμοσιολογία του Δελαστίκ; Θυμίζω εδώ μόνο τις περισπούδαστες αμφιβολίες «για το κατά πόσο ο δολοφόνος [του Παύλου Φύσσα] έδρασε όντως πρωτοβουλιακά ή σκότωσε εκτελώντας εντολές κάποιων άγνωστων σε εμάς κέντρων, διαφορετικών πάντως από την ηγεσία της Χρυσής Αυγής», τις οποίες βεβαίως έσπευσε να υιοθετήσει η γκρούπα του Μιχαλολιάκου για προφανείς λόγους.
(...)
Άρθρο του Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου 12.11.2013
