Του Γιάννη Βασιλείου*
Η Δυτική Αττική των πέντε "καλλικρατικών" δήμων και των 160.927 κατοίκων, αποτελεί κλασσικό παράδειγμα διαχρονικής αποτυχίας της πολιτικής του δικομματισμού σε κάθε περίπτωση, στους εξής τομείς: Της προστασίας του περιβάλλοντος και της απασχόλησης.
Σε ό,τι αφορά τον πρώτο, διακρίνουμε τρεις βασικές πλευρές:
Τη χωροταξική, όπου η "μίξη" οικιστικού ιστού και δραστηριοτήτων είναι τέτοια που σε πολλές περιπτώσεις δεν υπάρχει καμία διάκριση.
Της εκπομπής ρύπων, όπου η κατάσταση είναι κυριολεκτικά ανεξέλεγκτη.
Της επικινδυνότητας, αφού είναι η μοναδική περιοχή στον κόσμο που δυτικά και ανατολικά της προβλέπονται εκκενώσεις πληθυσμών!
Στο μεν Θριάσιο Πεδίο, σε περίπτωση εκδήλωσης ατυχήματος μεγάλης έκτασης, 17 βιομηχανίες υπάγονται στην Οδηγία ΣΕΒΕΖΟ, στη δε Φυλή, σε περίπτωση εκδήλωσης υπόγειας πυρκαγιάς στη χωματερή.
Σε ό,τι αφορά την απασχόληση, η κατάσταση είναι επίσης δραματική: Ο δεκαπλασιασμός της ανεργίας (οι 983 εγγεγραμμένοι άνεργοι το 1997 στον ΟΑΕΔ Ελευσίνας σήμερα είναι 9.380 και πλέον των 18.000 στη Δυτική Αττική) επιβεβαιώνει την παραγωγική κατάρρευση της περιοχής.
Ενός εκ των σημαντικότερων βιομηχανικών κόμβων της χώρας, με έντονη δραστηριότητα και στον τριτογενή τομέα της οικονομίας (κυρίως σε αποθηκευτικούς χώρους και μεταφορές).
Αυτή είναι η κατάληξη μιας περιοχής που άλλοτε έσφυζε από ανάπτυξη, αναζητώντας μάλιστα εργατικά χέρια και από εσωτερική μετανάστευση.
Αυτό το μοντέλο ανάπτυξης που πρόκριναν και διαχειρίστηκαν από τη μεταπολίτευση οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, στηριζόταν σε έναν από κάθε άποψη απαράδεκτο εκβιασμό.
Εάν θέλεις εργασία, τότε δεν θα έχεις καθαρό περιβάλλον, ενώ εάν θέλεις καθαρό περιβάλλον, τότε δεν θα έχεις εργασία!
Με το ψευτοδίλημμα "ανεργία ή περιβάλλον", λοιπόν, βολεύτηκαν τόσο ο δικομματισμός όσο και όσοι επιχειρούν στην περιοχή, κάνοντας με τις λιγότερες αντιδράσεις και συνέπειες και οι δύο τη δουλειά τους...
Όταν όμως επιβλήθηκαν οι μνημονιακές πολιτικές, αποκαλύφτηκε βιαίως ότι η Αριστερά προέβλεπε πως θα συμβεί στη Δυτική Αττική:
Ο συγκεκριμένος τύπος ανάπτυξης, τελικά, θα επέφερε και ασύμμετρες περιβαλλοντικές επιβαρύνσεις και μαζική ανεργία, όπως και έγινε.
Τούτων δοθέντων, λοιπόν, ερχόμενη μια κυβέρνηση της Αριστεράς στην εξουσία, θα έρθει αντιμέτωπη με εκρηκτικά προβλήματα.
Μαζική ανεργία, διάλυση του παραγωγικού ιστού της περιοχής, συν τα εκρηκτικά περιβαλλοντικά προβλήματα.
Ταυτόχρονα, όμως, θα έχει και δύο συγκριτικά πλεονεκτήματα:
Το ανθρώπινο δυναμικό και τις υποδομές, με την αξιοποίηση των οποίων μπορεί ταχύτατα να επιτύχει ανάπτυξη, αντιστρέφοντας άρδην την εικόνα κατάρρευσης που εμφανίζει σήμερα η Δυτική Αττική.
Το διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης που θα προκρίνει μια κυβέρνηση της Αριστεράς, πρέπει να απαντά ταυτόχρονα τόσο στα περιβαλλοντικά όσο και στα προβλήματα της απασχόλησης, π.χ.:
με την υλοποίηση από μια κυβέρνηση της Αριστεράς του εναλλακτικού τρόπου διαχείρισης των απορριμμάτων, ενώ ανατολικά της θα μηδενιστεί η επικινδυνότητα, ταυτόχρονα θα ανασάνουν το περιβάλλον και ο υδροφόρος ορίζοντας ολόκληρης της περιοχής.
Για να υπάρξει απασχόληση θα χρειαστεί να "αναστηθεί" ο δευτερογενής και ο τριτογενής τομέας της οικονομίας, επιλεκτικά και ο πρωτογενής, όμως αυτή η εξέλιξη δεν μπορεί να γίνει με υλικά άλλων δεκαετιών.
Ξεκινώντας από τη θέση ότι πρόκειται για περιβαλλοντικά κορεσμένη περιοχή, θα απαγορευτεί η εγκατάσταση νέων δραστηριοτήτων που με τη λειτουργία τους επιβαρύνουν το περιβάλλον.
Τερματίζοντας δε το καθεστώς ασυδοσίας, οι υπάρχουσες δραστηριότητες θα υποχρεωθούν σε ελέγχους από θεσμικούς φορείς, που με τον κατάλληλο εξοπλισμό και με επιστημονικούς όρους, θα διαπιστώνεται από τρίτους εάν και κατά πόσο πληρούν τους περιβαλλοντικούς όρους.
Ελέγχοντας το τραπεζικό σύστημα και παρέχοντας χαμηλότοκα δάνεια, εξαιτίας του μεγάλου αριθμού μικρομεσαίων επιχειρήσεων της περιοχή, είναι δυνατό να αναζωπυρωθεί ταχύτατα η οικονομία και να ξαναδούμε τις πάλαι ποτέ γνωστές ταμπέλες με το "Ζητούνται εργάτες".
Ακόμη, η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα επίπεδα του 2010, οι ρυθμίσεις δανείων, η διεκδίκηση του ναυπηγοεπισκευαστικού τομέα ως μοχλού ανάπτυξης της οικονομίας, όπως και άλλων μεγάλων μονάδων, π.χ. των αμυντικών συστημάτων, γύρω από τις οποίες κινούνται δεκάδες μικρότερες επιχειρήσεις, θα δώσουν τεράστια οικονομική ώθηση, όχι μόνο στη Δυτική Αττική, αλλά και στην οικονομία ολόκληρης της χώρας κ.ο.κ.
Η σημερινή Δυτική Αττική, της ανεργίας και των περιβαλλοντικών ακροτήτων, αξιοποιώντας το ανθρώπινο δυναμικό και τις υποδομές που διαθέτει, μπορεί να γυρίσει την κατάσταση. Αρκεί να φύγει με εκλογές το ταχύτερο δυνατόν η σημερινή κυβέρνηση και να έρθει μια κυβέρνηση της Αριστεράς, που, με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ, θα εφαρμόσει το πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Βασικό στοιχείο του οποίου είναι η αμφίδρομη σχέση στήριξης, αλλά και έλεγχου από την ίδια την κοινωνία, της νέας, πλέον, διακυβέρνησης, με στόχο την πλήρη απασχόληση μέσα σε καθαρό ασφαλές περιβάλλον. Απαλλαγμένου και από χυδαίους ρύπους, τύπου: ή μένεις άνεργος ή ζεις σε μολυσμένο και επικίνδυνο περιβάλλον.
* Ο Γιάννης Βασιλείου είναι μέλος Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ
