Του Ευώνυμου
Η επικοινωνιακή "φιέστα" των ηλιοβασιλεμάτων του κ. Μητσοτάκη, όπως και ορισμένες χθεσινές, δεν μπορούν να κρύψουν την πραγματικότητα.
Το πρώτο εξάμηνο χάθηκε, η αβεβαιότητα εξαιτίας της πανδημίας ρίχνει βαριά σκιά και το τρίμηνο της σεζόν δεν ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς. Τα όσα στοιχεία δημοσιεύονται για τις πτήσεις από το εξωτερικό, καθώς και για τα πόσα ξενοδοχεία δεν άνοιξαν ή δεν θα ανοίξουν, διαμορφώνουν γκρίζα εικόνα.
Ας αφήσουμε όμως για λίγο την επικαιρότητα... Θα περίμενε κανείς τώρα να ξεκινήσει μια μεγάλη και σοβαρή κουβέντα, με αφορμή την πανδημία, για τον τουρισμό. Τα τελευταία πενήντα χρόνια, σταδιακά και σταθερά ο τουρισμός "τροφοδοτεί" τη χώρα.
Όταν το ένα τέταρτο του ΑΕΠ το δίνει ο τουρισμός, αυτό έχει καταλυτική σημασία και για την οικονομία και για την απασχόληση. Τα στοιχεία για το 2018 λένε ότι άμεσα και έμμεσα ο τουρισμός συνέβαλε από 25,7% (47,4 δισ. ευρώ) έως 30,9% (57,1 δισ. ευρώ) στη δημιουργία του ΑΕΠ.
Αυτό όμως σηματοδοτεί και τη μονοδιάστατη ανάπτυξη μαζί με την αθέατη πλευρά του τουρισμού. Τι θα συμβεί λοιπόν στην περίπτωση δεύτερου κύκλου πανδημίας; Πώς θα αντιμετωπιστεί, από την άλλη, η αλλαγή της τουριστικής κουλτούρας και του ταξιδιού αν υπάρξει αντίστοιχη πανδημία τα επόμενα χρόνια;
Δεν θα έπρεπε, από χθες και όχι αύριο, να ξεκινήσει μια συζήτηση για την αναγκαιότητα να στηρίζεται η χώρα και σε άλλες "βιομηχανίες" εκτός από αυτήν του τουρισμού; Και δεν θα έπρεπε να προχωρήσουν συζητήσεις και προγράμματα για να μην υπάρχει αυτή η εξάρτηση από την τουριστική "βιομηχανία"; Γιατί αν ο τουρισμός δεν πάει καλά και δεν είναι το "μάννα εξ ουρανού" για την ανάπτυξη, τότε χρειαζόμαστε επειγόντως μια στρατηγική ανάπτυξης ώστε να μην εξαρτάται η πορεία της οικονομίας και της χώρας κυρίως ή μόνο από τον τουρισμό...
Αντίστοιχα, θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει και μια άλλη, παρεμφερής συζήτηση. Πώς θα κάνουμε πιο ελκυστικό τον τουρισμό μας; Αναμφισβήτητα έγιναν πολλά. Όμως πώς θα διατηρηθεί η ομορφιά της χώρας; Πώς θα αποφύγουμε λάθη που στοίχισαν; Και πώς θα κάνουμε δουλειά χωρίς προχειρότητες και "εξυπηρετήσεις" συμφερόντων, για να μην έχουμε τουρισμό μιας εποχής ή μόνο "του ήλιου και της θάλασσας;".
Και στα δύο θέματα προς συζήτηση η Αριστερά πρέπει να πρωταγωνιστεί. Να διαμορφώσει σχέδιο, πειστικές και ρεαλιστικές λύσεις, προοπτική, σχεδιασμό για το μέλλον. Διαφορετικά, θα εξαντληθεί μόνο σε μια συγκυριακή αντιπαράθεση με τη Ν.Δ. του κ. Μητσοτάκη για τις αναγκαίες επιδοτήσεις και τις ενισχύσεις στη σημερινή αρνητική συγκυρία.
Οφείλει να τα κάνει και τα δύο, γιατί έτσι θα δώσει σχέδιο και ελπίδα για το αύριο.
