Του Σχολιαστικού
Υπάρχουν πολλά σκαμπρόζικα θέματα επικαιρότητας να ασχοληθούμε, καθώς το αφήγημα του Μωυσέως ξεφτίζει μέρα με τη μέρα και συνεχίζουν να παριστάνουν πως δεν το καταλαβαίνουν.
Αλλά θα ασχοληθούμε με το προσφυγικό.
Στο προσφυγικό, η χώρα μας αποφάσισε προσφάτως με ΠΝΠ την αναστολή εξέτασης αιτήσεων ασύλου για έναν μήνα και την επαναπροώθηση όσων περνούσαν τα σύνορα στις χώρες προέλευσης «λόγω ειδικών συνθηκών».
Ηταν τόσο προβληματική αυτή η απόφαση, τόσο αντίθετη με το σύνταγμα της χώρας και το Διεθνές Δίκαιο, που δεν την ανανέωσαν καν. Και έπεσε και πάρα πολύ κράξιμο.
Το δεύτερο που έκανε η χώρα μας ήταν να αναλάβει πρωτοβουλία, μαζί με την Κύπρο και τη Βουλγαρία, να υπάρχουν ρήτρες εξαίρεσης από το Διεθνές Δίκαιο στους χειρισμούς του μεταναστευτικού.
Που σημαίνει πολύ απλά το εξής: αν θέλετε να κρατάμε τους πρόσφυγες μακριά από τις χώρες σας, θα κάνετε τα στραβά μάτια όταν τους πνίγουμε στη θάλασσα κι όταν τους στέλνουμε πίσω χωρίς να εξετάζουμε τις αιτήσεις τους.
Τι σημαίνει αυτό με απλά λόγια; Ότι η Ελλάδα παραιτείται από τη γραμμή της αλληλεγγύης και από το αίτημα να υπάρχει ενιαίο σύστημα ασύλου για όλη την Ευρώπη ώστε να μοιράζεται η ευθύνη για την υποδοχή των προσφύγων.
Αυτό δηλαδή για το οποίο πίεζαν σταθερά τόσα χρόνια μαζί με άλλες χώρες πρώτης υποδοχής, όπως η Ιταλία και η Ισπανία.
Και τώρα αναλαμβάνει πρόθυμα τον ρόλο του χωροφύλακα, αρκεί να μην της γκρινιάζουν ότι πνίγει παιδάκια στις βάρκες.
Ακριβώς, δηλαδή, αυτό που ζητάνε οι ακροδεξιοί της ομάδας Βίσεγκραντ: Πνίξτε τους, σκοτώστε τους, αλλά κρατήστε τους μακριά από ευρωπαϊκό έδαφος.
Κι εμείς τρέχουμε να το αναλάβουμε.
Παρακάμπτουμε το γεγονός ότι αυτό είναι ανήθικο. Πάμε εθελοντικά να αναλάβουμε ρόλους αντίθετους με το Διεθνές Δίκαιο.
Παρακάμπτουμε και το γεγονός ότι δεν είναι βιώσιμο. Αυτό στο οποίο θα καταλήξει θα είναι να γίνει η Ελλάδα ένα τεράστιο hotspot προκειμένου να είναι ελεύθερη από πρόσφυγες η υπόλοιπη Ευρώπη.
Και μένουμε στο πιο χυδαίο από όλα: ότι αυτό το κάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη για να στείλει μήνυμα στο εσωτερικό ότι έχει μηδενική ανοχή στους πρόσφυγες. Κι αυτό να το εκμεταλλευτεί πολιτικά.
Αυτό ακριβώς που κάνει και ο Όρμπαν δηλαδή.
Μόνο που ο Όρμπαν είναι μακριά από το προσφυγικό και προσπαθεί να παραμείνει μακριά.
Ενώ εμείς είμαστε ακριβώς στην καρδιά του ζητήματος. Κι αν πάμε να το χειριστούμε όπως ο Όρμπαν, θα καταλήξουμε σε πρωτοφανείς αγριότητες.
Τις αγριότητες τις βλέπουμε ήδη. Βγάζουν ανθρώπους από τα σπίτια στα οποία μένουν και τους πετάνε στον δρόμο. Ανθρώπους στους οποίους έχει παραχωρηθεί άσυλο.
Και σχετικά μ’ αυτό, επειδή ξεσηκώθηκαν οι οργανώσεις για τους πρόσφυγες, σε κάποιους έδωσαν παράταση για έναν μήνα. Αυτό φυσικά δεν αλλάζει τίποτα. Διαχείριση κατακραυγής είναι.
Παίρνουν ανθρώπους από τη Μόρια για να την αποσυμφορήσουν, τους φέρνουν στην Αθήνα και τους παρατάνε στις πλατείες.
Κανένα σχέδιο. Πάνε να διαχειριστούν την κατάσταση με κοινωνικό αυτοματισμό. Σου λέει, όσο και να αγριέψει η κατάσταση, προς το συμφέρον μας θα είναι.
Ηταν πολύ ειλικρινής στη Βουλή ο βουλευτής της Ν.Δ. Χρυσομάλλης: Δεν μπορεί να στηρίξει η κυβέρνηση τους πρόσφυγες, γιατί αν μπορούσε, θα στήριζε και τους Έλληνες. Ωραίος.
Να φύγουν, να πάνε σε άλλες χώρες. Και, υπό αυτή την έννοια, κακώς τους δίνουμε επιδόματα.
Κι αυτό αναφερόμενος σε ανθρώπους που ήδη έχουν πάρει άσυλο.
Στον Δήμο της Αθήνας η παράταξη του Μπακογιάννη ψήφισε μαζί με τους Κασιδιάρηδες κατά ενός ψηφίσματος που ζητούσε έκτακτη ενίσχυση στον δήμο για τη διαχείριση του ζητήματος.
Για να πουλήσει λοιπόν η Ν.Δ. αντιπροσφυγική αγριάδα στους ψηφοφόρους της και εκδούλευση στους δεξιούς Ευρωπαίους, εγκαταλείπεται η προσπάθεια να υπάρξει συνολική ευρωπαϊκή πολιτική για το προσφυγικό.
Να δούμε ποιος θα βγει χαμένος από όλο αυτό.
Ο σχολαστικός
