Τη μεγάλη κουβέντα την είπε ο Τζορτζ Κλούνεϊ. «Ο ρατσισμός είναι η πανδημία των ΗΠΑ και επί 400 χρόνια πασχίζουμε να βρούμε το εμβόλιο, δίχως να τα έχουμε καταφέρει» δήλωσε. Ήταν η παρέμβαση του διάσημου ηθοποιού και σκηνοθέτη στο γιγάντιο αντιρατσιστικό κίνημα που συγκλονίζει την Αμερική μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ...
Πραγματικά μεγάλη κουβέντα. Που καθρεφτίζει την ωμή αμερικανική πραγματικότητα. Σε μια χώρα που, ωστόσο, ύστερα από έναν εμφύλιο, ύστερα και από αλλεπάλληλες ρωμαλέες αντιρατσιστικές εξεγέρσεις, έφτασε να αναδείξει έως και μαύρο Πρόεδρο. Και παρ’ όλα αυτά...
Σκέψου πόσο βαθιά ριζωμένος στο αμερικανικό DNA είναι ο ρατσισμός. Και πόσο δύσκολα ξεριζώνεται. Το είδαμε με τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ, το είδαμε με τα χιλιάδες ανάλογα απεχθή κρούσματα τις τελευταίες δεκαετίες, για να μην πάμε στα ακόμη παλαιότερα, τα έτι απεχθέστερα. Το βλέπουμε και με την αμήχανη πλην λυσσαλέα αντίδραση του Ντόναλντ Τραμπ.
Κι ας έσπευσαν πολλοί σε παγκόσμια κλίμακα (κι εδώ σ’ εμάς) να μιλήσουν για «ατυχές μεμονωμένο περιστατικό». Εκφράζοντας την απορία τους για την έκταση των αντιδράσεων που αυτό προκάλεσε. Μόνο που, όταν το «ατυχές περιστατικό» επαναλαμβάνεται και επαναλαμβάνεται και επαναλαμβάνεται κάθε τόσο, παύει να είναι «μεμονωμένο». Λαμβάνοντας πλέον διαστάσεις «φαινομένου». Δικαιώνοντας έτσι την περί «αμερικανικής πανδημίας χωρίς εμβόλιο» διαπίστωση του Τζορτζ Κλούνεϊ.
Όσο για την έκταση των εξ αυτού αντιδράσεων, δεν ήταν παρά η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, το σπίρτο που φούντωσε την πυρκαγιά. Και είναι γι' αυτό που το αντιρατσιστικό κίνημα στην Αμερική, αλλά και σ’ ολόκληρο τον κόσμο, είναι σήμερα ό,τι πιο ελπιδοφόρο. Για τον κόσμο του μέλλοντός μας...
Δεν είναι τυχαίο, διόλου τυχαίο το ότι έχει κατατρομάξει η συντήρηση σε παγκόσμια κλίμακα. Εν όψει ενδεχόμενων ριζοσπαστικών αλλαγών. Αλλαγές που η Διεθνής της Συντήρησης δεν μπορεί να διανοηθεί ούτε βέβαια ν’ αντέξει. Είναι γι’ αυτό που ο Τραμπ, ομνύοντας κι εκείνος στο δόγμα «Νόμος και Τάξη», σχεδιάζει να εντάξει το antifa κίνημα στη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων! Και είναι γι’ αυτό που απειλεί να κατεβάσει, σε ομοσπονδιακή κλίμακα, τον στρατό, μαζί και αστυνομικά σκυλιά. Ασχέτως αν ο ίδιος έσπευσε να καταχωνιαστεί στο υπόγειο καταφύγιο μόλις οι διαδηλωτές έφτασαν στην αυλόπορτα του Λευκού Οίκου...
Ο εκ Θεού ρατσισμός!
Η γκροτέσκο εμφάνιση του Αμερικανού Προέδρου με τη Βίβλο ανά χείρας δεν ήταν ακριβώς... γκροτέσκο. Ούτε άξια μόνο γελοιογραφικού σχολιασμού. Πρόκειται για το πιο προχωρημένο, το πιο βαρύ ρατσιστικό «επιχείρημα» ανά τους αιώνες. Το «θέλημα Θεού» επικαλούνταν οι δουλέμποροι, αλλά και οι αποικιοκράτες.
Τον παπά του χωριού έβαλε ο Καζαντζάκης να υπεραμύνεται της «τάξης του Θεού» (της τάξης των δεδομένων κοινωνικών ανισοτήτων) στο «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται». «Εκ Θεού» ήταν και ο φυλετικός διαχωρισμός (σε ανώτερες και κατώτερες φυλές εν προκειμένω), όπως τον προπαγάνδισαν, τον προώθησαν και εγκληματικά τον υλοποίησαν οι Ναζί. Και, για να μην ξεχνιόμαστε, με τη Βίβλο ανά χείρας διέπραττε και η Κου Κλουξ Κλαν τα αποτρόπαια εγκλήματά της. Εκεί ακριβώς το πήγαινε και ο Τραμπ. Άλλο που οι εποχές δεν σηκώνουν σήμερα και τη ρητή τεκμηρίωση της ιδεοληψίας. Το μήνυμα εστάλη. Κι αυτό για τον Τραμπ ήταν αρκετό...
Παρ’ όλα αυτά το αντιρατσιστικό κίνημα όσο πάει και φουντώνει και επεκτείνεται, και πέραν της αμερικανικής ηπείρου. Κάποιοι φτάνουν να το παραλληλίσουν με το γιγάντιο αντιπολεμικό κίνημα της δεκαετίας του ’60, της εποχής του Βιετνάμ. Το κίνημα που επηρέασε τότε ακόμη και το αποτέλεσμα του πολέμου. Της πρώτης, ιστορικά, μεγάλης πολεμικής ήττας των ΗΠΑ.
Για το σημερινό μεγάλο αντιρατσιστικό κίνημα, μιας και βρίσκεται σε εξέλιξη, δεν μπορούμε ακόμη να πούμε πολλά ως προς τις συνέπειες και τις παρενέργειές του. Αρκετοί αναλυτές μιλούν για τον καθοριστικό ρόλο που θα παίξει στο αποτέλεσμα των εν όψει προεδρικών εκλογών. Με αντιφατικές τις επ’ αυτού εκτιμήσεις. Εις βάρος των «αντιλήψεων Τραμπ» οι περισσότερες. Αν και κάποιοι δεν αποκλείουν και την περαιτέρω συντηρητικοποίηση της αμερικανικής κοινωνίας. Της κοινωνίας της παραδοσιακά, εξάλλου, αντιφατικής. Εκείνης που μετά τον Κλίντον έφερε τον Μπους και μετά τον Ομπάμα τον Τραμπ!
Όμως, σε κάθε περίπτωση, τίποτα ποτέ δεν πάει χαμένο. Προπάντων τα μεγάλα λαϊκά κινήματα. Και εδώ, σήμερα, δεν μπορεί και δεν πρόκειται να πάει χαμένη η θυσία του Τζορτζ Φλόιντ. Όσο για το εν ονόματι αυτής της θυσίας διαμορφωθέν γιγάντιο κίνημα, ναι, είναι σήμερα ό,τι πιο ελπιδοφόρο. Για τον κόσμο του μέλλοντός μας...
Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο syndromes.avgi.gr και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.
