Του Κώστα Κάρη
Η συνεχιζόμενη δικαστική έρευνα για τη Χ.Α., οι απολογίες δραστών, ηθικών αυτουργών, μελών της εγκληματικής οργάνωσης, οι μαρτυρίες, τα αιτήματα άρσης της ασυλίας βουλευτών της νεοναζιστικής Χ.Α., οι πληροφορίες και αποκαλύψεις επιβεβαιώνουν πόσο ορθή ήταν η πρόταση να διωχθούν δικαστικά η ηγεσία και τα βίαια στελέχη για τις πράξεις τους. Μπορεί να είναι πιο αργός ο ρυθμός της Δικαιοσύνης από τον επικοινωνιακό ρυθμό του εντυπωσιασμού, έχει όμως ορισμένα αναντικατάστατα προτερήματα.
Όταν η επικοινωνιακή φούρια κάθεται, όταν αρχίζει η κόπωση, οι θεσμοί -εφόσον υλοποιούνται οι νόμοι- συνεχίζουν το έργο τους, παράγουν αποτελέσματα. Στο δικαστήριο η υπόθεση της εγκληματικής οργάνωσης, της δολοφονίας του Π. Φύσσα, και τα τόσα άλλα θα φθάσουν.
Η θεσμική πορεία είναι η ασφαλέστερη από πλευράς δικαιωμάτων και δικαίου. Η ποινική αντιμετώπιση επιτυγχάνεται -εφόσον βεβαίως τηρούνται οι νόμοι και υπάρχει επαγρύπνηση- χωρίς να πλήττεται το γενικό καθεστώς των δικαιωμάτων στη δημοκρατία κι έτσι ενισχύεται και το κύρος των αποφάσεων και η αντιστοίχιση με το κοινό αίσθημα δικαιοσύνης. Οι υπερβολές μιας αυταρχικής ή βουλησιαρχικής πολιτικής αντιμετώπισης συγκρατιούνται.
Ουσιαστικά είναι η προσπάθεια φορείς, όργανα γενικών αξιών και αρχών -όχι παραταξιακών ή και προσωπικών- να φέρουν σε πέρας μια σοβαρή σύγκρουση, που αν γίνει με τους κλασικούς δρόμους της πολιτικής επικοινωνίας (ή και αυθαιρεσίας, βίαιης ή μη), θα έχει άγνωστη έκβαση. Μπορεί και σοβαρές παρενέργειες.
Είναι πολλά τα προτερήματα δράσης μέσω των θεσμών. Με δύο, βέβαια, προϋποθέσεις. Ότι οι ίδιοι οι θεσμοί δεν κάνουν τα στραβά μάτια στις παρανομίες. Και ότι υπάρχει συστηματική επαγρύπνηση να μην κυριαρχήσουν άλλες σκοπιμότητες.
