Ο Σάββας Δάβιος είναι 67 ετών. Γεννήθηκε και ζει στον Φαλατάδο της Τήνου, όπου ασχολείται με τα ζώα και τα κηπευτικά. Ο Φαλατάδος είναι το δεύτερο μεγαλύτερο χωριό του νησιού, το οποίο είναι ξακουστό κυρίως για τη ρακή του. Το διαπίστωσα από τη χειρονομία του Σάββα, που μου πρόσφερε ένα γεμάτο απ’ το ποτό πλαστικό μπουκάλι πριν πάρω το καράβι για πίσω. Μετά έμαθα ότι στην Τήνο γίνεται κάθε Σεπτέμβριο το ρακιζιό, που κυριολεκτικά είναι ο χώρος στον οποίο παράγεται η ρακή, αλλά στην πράξη αφορά όλη τη διαδικασία παραγωγής και το γλέντι που ακολουθεί. Στο χωριό του η γιορτή έχει πάρει από χρόνια διαστάσεις πανηγυριού.
Γεννημένος σ’ ένα χωριό που για να πας στη θάλασσα, ήθελες περίπου μία ώρα με τα πόδια, ο Σάββας δεν έμαθε μικρός να κάνει μπάνιο. Με τους φίλους του έπαιζαν «πλάκες» κι έκαναν βόλτες. Όπως θυμάται, οι «πλάκες» ήταν ένα παιχνίδι που έστηναν πέτρες στον δρόμο, έβαζαν πάνω «πεταλοδεκάρες» και προσπαθούσαν με άλλες πέτρες να τις πετύχουν. «Όποιος τις πετύχαινε κέρδιζε ένα πενηνταράκι». Το ποδόσφαιρο, αντίθετα, παρέμενε ακόμη ένας άγνωστος κόσμος για τα παιδιά του Φαλατάδου. «Μετά το ’70 αρχίσαμε να παρακολουθούμε. Κάθε Κυριακή μοιραζόμασταν στα δύο - τρία σπίτια που είχαν ραδιόφωνο κι ακούγαμε τις μεταδόσεις».
Όταν ενηλικιώθηκε, ο Σάββας πήγε να εκπληρώσει τη στρατιωτική του θητεία. Τον έστειλαν να υπηρετήσει σε Κομοτηνή και Έβρο. Αυτά είναι τα μόνα μέρη που έχει δει στη ζωή του πέρα από την Τήνο, καθώς δεν έχει φύγει ποτέ από το νησί. «Είναι το μόνο παράπονο που έχω από τη ζωή μου. Δεν είχα ποτέ άνθρωπο να μου κρατήσει τα ζώα». Ακόμη, όμως, κι αν βρισκόταν αυτός ο άνθρωπος που θα του κρατούσε τα ζώα, ο ίδιος δεν θα ένιωθε καλά. «Είναι άλλο να πας για μια ιατρική ανάγκη και άλλο να πας για διακοπές».
Για πολλά χρόνια ο Σάββας για τους γύρω του ήταν μόνο ο άνθρωπος που ασχολούνταν με τα ζώα και τα κηπευτικά του. Ένας άνθρωπος που δεν ξεχώριζε, που δυσκολευόταν να μιλήσει και έκανε σαρδάμ. Από πουθενά, ακόμη, δεν προέκυπτε ότι ήταν ένας άνθρωπος των κινημάτων. Στο προηγούμενο μεγάλο κίνημα που είχε δημιουργηθεί στο νησί, ενάντια στην εγκατάσταση μεγάλων πυλώνων υψηλής τάσης, ήταν απών.
Κι όμως. Σήμερα ο ίδιος άνθρωπος έχει μια εντελώς διαφορετική θέση μέσα στην τοπική κοινωνία. Είναι ένας από αυτούς που πρωτοστατούν στον αγώνα ενάντια στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών. Είναι ένας από εκείνους που στις ομιλίες τους δεν κάνουν ούτε ένα λάθος. Δεν έχουν ούτε μία ασυνέχεια. «Είναι λες κι έχει βοήθεια από autocue» όπως λένε κάποιοι χαριτολογώντας. Όμως ο Σάββας δεν έχει ανάγκη από κάποια τεχνική υποστήριξη για να πει όσα πιστεύει. Γνωρίζοντας τον τόπο του πέτρα προς πέτρα, αντιλαμβάνεται πλήρως το κακό που θα τον βρει αν επιτρέψουν στις εταιρείες να υλοποιήσουν τον μεγαλεπήβολο σχεδιασμό τους.
«Μπορώ να μιλήσω πλέον ελεύθερα. Και μάλιστα θα σου πω κατ’. Με παίρνανε τηλέφωνο άνθρωποι που με ξέραν και λέγανε μπράβο. Δεν το περίμενα. Δεν περίμενα την ανταπόκριση αυτή. Περίμενα το πολύ - πολύ να με διαολοστείλουν». Όχι ότι δεν υπάρχουν αντιδράσεις από το χωριό. Όχι ότι δεν υπάρχουν συγχωριανοί που βλέπουν την κινητικότητά του αυτή με μισό μάτι. «Μου λένε ‘Τι κάθεσαι και γυρίζ’ και καν’ς; Γιατί δεν κάθεσαι στα αβγά σ’;’» Όμως εκείνος ξέρει καλά τι κάνει. Διότι αν κάτσει «στα αβγά τ’» και θα βλέπουν κάθε μέρα τον τόπο που μεγάλωσαν κατεστραμμένο, και ο επισκέπτης από την Αθήνα δεν θα τον ευχαριστιέται πια. Όπως λέει: «Θα καταλήξουμε ν’ αγναντεύουμε ανεμογεννήτριες».
Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο syndromes.avgi.gr και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.
