«Δείξε μου τη βιβλιοθήκη σου να σου πω ποιος είσαι». Στην εποχή του κορωνοϊού η ρήση φαίνεται ιδιαιτέρως επίκαιρη. Μέσα από τις τηλεδιασκέψεις το ιδιωτικό γίνεται δημόσιο κι έτσι μπορούν να δημιουργηθούν προβλήματα.
Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον το ρεπορτάζ που έκανε για την Deutsche Welle η Άστριντ Πράνκε Ντε Ολιβέιρα παρακολουθώντας ατελείωτες ώρες συνεντεύξεων με Skype, Zoom ή άλλες ψηφιακές πλατφόρμες. Παρατηρεί, για παράδειγμα, ότι στο 24ο λεπτό ξεκινάει μια πολύ άβολη σκηνή κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής συνέντευξης στο Spiegel TV. Ενώ μιλάει ο επικεφαλής των Πρασίνων Ρόμπερτ Χάμπεκ, ανοίγει η πόρτα κι αυτός κάνει νόημα σε κάποιον να φύγει. Η πόρτα κλείνει, αλλά αμέσως μετά ανοίγει πάλι και μπαίνει ο γιος του γυμνός από τη μέση και πάνω. «Είσαι στην τηλεόραση;» του λέει χαμογελώντας αμήχανα. Ο παρουσιαστής χαμογελάει επίσης και προσπαθεί να είναι υποστηρικτικός: «Αυτά ζούμε αυτές τις εποχές. Μπορεί ξαφνικά να δεχτούμε επισκέψεις. Τα ξέρουμε όλοι».
Λίγο αργότερα, η πόρτα θα ανοίξει και πάλι, αλλά αυτή τη φορά ο γιος του είναι ντυμένος. Ο Χάμπεκ αντιδρά φανερά ανακουφισμένος. Αυτές οι σκηνές στη Γερμανία, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, δεν είναι πλέον σπάνιες. Στην εποχή του κορωνοϊού η Γερμανία αλλάζει. Τηλεδιασκέψεις και συνεντεύξεις μετατρέπουν τον ιδιωτικό χώρο σε δημόσιο. Μικρόφωνα, κινητά και φορητοί υπολογιστές είναι στην πρώτη γραμμή, ενώ ο κώδικας ένδυσης προ πολλού πλέον δεν είναι αυστηρός.
Χαλαρό στιλ ντυσίματος
Όπως παρατηρεί ο Βόλφκανγκ Μπεκ από τη Φιλοσοφική και Θεολογική Σχολή Σανκτ Γκέοργκ στη Φρανκφούρτη, σε πολλές τηλεδιασκέψεις οι συμμετέχοντες φοράνε συχνά ένα μπλουζάκι αντί για κοστούμι και γραβάτα. Η τάση δεν είναι καινούργια, όπως λέει, απλώς την εποχή του κορωνοϊού ενισχύθηκε. «Η κοινωνική τάση για ένα πιο χαλαρό στιλ υπήρχε και πριν. Απλά τώρα έγινε πιο γρήγορα» συμπληρώνει.
Όμως και στην εποχή της ψηφιοποίησης οι συμβολισμοί έχουν τη σημασία τους. «Όποιος βρίσκεται σε ένα ακατάστατο σαλόνι μπορεί να παρουσιαστεί σαν άνθρωπος της οικογένειας» λέει ο Μόριτς Στοκ, αναλυτής ΜΜΕ από το Πανεπιστήμιο του Ζίγκεν. «Όποιος, αντιθέτως, επιλέγει να μας δείξει μια τέλεια διακοσμημένη γωνιά, θέλει να παρουσιαστεί ως κάποιος ο οποίος έχει καλό γούστο».
Έναν ιδιαίτερο ρόλο παίζει η βιβλιοθήκη ως φόντο. «Για ανθρώπους από τον ακαδημαϊκό χώρο η βιβλιοθήκη παίζει πολύ σημαντικό ρόλο και μερικές φορές φωτίζεται κιόλας» επιβεβαιώνει ο Βόλφγκανγκ Μπεκ.
Οι λογαριασμοί στο Τwitter @Room Rater και @BookCredibility ειδικεύονται με πολύ χιούμορ στο φόντο ως μέσο στρατηγικής και κάνουν έναν σωρό σχόλια για τον οποιοδήποτε, ακόμα και για τον Μπιλ Κλίντον και τα CD που επέλεγε αυτός ως φόντο τη δεκαετία του 1990. Η Ελβετίδα δημοσιογράφος Γιοέλε Βάιλ, πάντως, συνειδητά δεν επιλέγει χώρους που αποπνέουν πνευματικότητα και προτιμάει την κουζίνα της. Για εκείνη είναι μια νέα μορφή επανάστασης.
Δεν χρειάζεται να βλέπουμε τα πάντα...
Το ψυγείο, η ντουλάπα, τα διάφορα διακοσμητικά. Η ψηφιακή αδιακρισία ανοίγει την πόρτα στην ιδιωτική ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων. Τα παιδιά εμφανίζονται ξαφνικά μπροστά στην οθόνη, ο σκύλος γαβγίζει, ένας σταυρός στον τοίχο ή ένας Βούδας προδίδουν πολύ προσωπικές πλευρές τής πίστης.
Ποτέ δεν ήταν πιο εύκολο να δεις τον καναπέ και το γραφείο του άλλου, τα χαλιά στο πάτωμα, τα ακατάστατα ράφια ή να αναγνωρίζεις έπιπλα του IKEA στο σπίτι του συνομιλητή σου.
Ο Βόλφγκανγκ Μπεκ, ωστόσο, όταν κάνει διαδικτυακές παραδόσεις, δεν θα ήθελε οι φοιτητές του να είναι στο κρεβάτι. Δεν χρειάζεται να βλέπει τα πάντα. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, αν κάποιος θέλει να προστατεύσει τον ιδιωτικό του χώρο, μπορεί να το κάνει βάζοντας απλώς ένα ουδέτερο φόντο.
Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο syndromes.avgi.gr και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.
