του Κώστα Κάρη
Υπάρχει μια γενικότερη όψη, και επίδραση, της όλης υπόθεσης με τη Χ.Α. Πέρα από την επιβεβλημένη στήριξη της δημοκρατίας, της νομιμότητας, τη νίκη της ανθρωπιάς πάνω στην ωμή, βάρβαρη βία.
Η αυτοπεποίθηση. Ναι, ότι μπορούμε η πλειοψηφία του λαού μας και το κράτος να αντιμετωπίσoυν -ίσως πάντα καθυστερημένα- ακόμη και να λύσει, στην πορεία, μεγάλα και δύσκολα προβλήματα. Μέσα από διαφωνίες και αντιπαραθέσεις. Όχι απλές αποφάσεις διανομής κονδυλίων και διορισμών. Αλλά σοβαρά προβλήματα με συγκρούσεις.
Το επαναλαμβάνουμε, έχει αξία: Πού βρισκόμαστε πριν λίγους μήνες; Στο κράτος κυριαρχούσε η πολιτική της ανοχής. Κυρίως, αλλά όχι μόνο, επειδή στη Ν.Δ. επικρατούσε η άποψη ότι θα καταφέρουν -πότε, αλήθεια;- να απορροφήσουν σημαντικό κομμάτι της βάσης της Χ.Α. Στους χώρους της Αριστεράς και του Κέντρου, αν και ακούγονταν, δεν επικράτησε η πρόταση να τεθεί εκτός νόμου το νεοναζιστικό κόμμα. Έγινε η προσπάθεια του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου, που εμπόδισε τελικά το Μαξίμου. Στους ακαδημαϊκούς, πανεπιστημιακούς χώρους ισχυρότερη, και πιο συγκροτημένη, ήταν η πρόταση της δίωξης των εγκληματικών ενεργειών των μελών της Χ.Α. και της ίδιας της εγκληματικής οργάνωσης με την ισχύουσα νομοθεσία. Αυτό δηλαδή που εφαρμόζουν σήμερα οι δικαστικές αρχές.
Βεβαίως, επέδρασε καταλυτικά ο φόνος του Π. Φύσσα. Αλλά και τα γεγονότα στον Μελιγαλά και στο Πέραμα. Η απειλή που τόσοι επεσήμαναν -αποδείχθηκε ότι είχαν δίκιο- δεν κρύβονταν πια, η δολοφονία επέβαλε αποφάσεις.
Η έγκαιρη προειδοποίηση και πρόταση αντίδρασης στον νεοναζισμό προετοίμασε το έδαφος, άσκησε την επιβεβλημένη πίεση, παρεμπόδισε μια νέα επικράτηση της γραμμή της ανοχής. Αυτή η στάση και η πρόταση της ποινικής δίωξης δικαιώθηκαν από τα γεγονότα, όχι η ανοχή. Και η κοινή στάση των κομμάτων, παρά τις διαφωνίες -για δημοκρατία μιλάμε-, έκανε εξόχως δυναμική και αποτελεσματική την κρατική κινητοποίηση. Η ενεργοποίηση της Δεξιάς για να αντιμετωπιστεί η ακροδεξιά απειλή είναι πάντα αναγκαία. Η ενότητα είναι ο δρόμος για να έχουμε πραγματικό αποτέλεσμα.
Άρα μπορούμε, αν ...
