Του Χάρη Βουνοτρυπίδη*
Μέσα στην πρωτόγνωρη υγειονομική κρίση που διανύουμε πολλές πτυχές της καθημερινότητάς μας έχουν αλλάξει ριζικά, συμπεριλαμβανομένης και της Βουλής των Ελλήνων, η οποία λειτουργεί με το ελάχιστο δυνατό προσωπικό. Σ’ αυτό το κλίμα βλέπουμε την κυβέρνηση να φέρνει δύο κρίσιμα νομοσχέδια, ένα για το περιβάλλον, που ψηφίστηκε κιόλας, και ένα για την Παιδεία.
Στόχος αυτής της τοποθέτησης δεν είναι να αποδημήσει το κατά τα άλλα τραγικό περιεχόμενό τους, αλλά να θέσει ένα ζήτημα που δεν έχει απασχολήσει όσο θα έπρεπε την κοινή γνώμη: το κατά πόσο μπορούμε να μιλάμε για ομαλή λειτουργία της δημοκρατίας εν μέσω πανδημίας. Η απόφαση να κατατεθούν τώρα τα νομοσχέδια είναι πάρα πολύ έξυπνη, καθώς το περιθώριο αμφισβήτησής τους στενεύει, κάτι που εγείρει διάφορα ερωτήματα. Κλεισμένοι στο σπίτι, οι πολίτες δεν μπορούν να διαμαρτυρηθούν ή να εκφράσουν ανησυχίες γιατί οι χώροι που παράγεται πολιτική από τη βάση παραμένουν κλειστοί. Οι χώροι δουλειάς, τα πανεπιστήμια, οι πλατείες, τα πεζοδρόμια ακόμα και τα καφενεία αδυνατούν να γίνουν τόποι δημιουργικής αμφισβήτησης και πολιτικού διαλόγου λόγω έλλειψης του κυριότερου συστατικού τής δημοκρατίας: του ανθρώπου. Τα κανάλια, όπως όλοι περιμέναμε, συνεχίζουν να επικροτούν τις πολιτικές αποφάσεις της κυβέρνησης, η οποία απαιτεί από τα υπόλοιπα κόμματα μια χαλαρή αντιπολίτευση λόγω των συνθηκών και κάθε έντονα αντίθετη φωνή αντιμετωπίζεται ως ανεύθυνη στάση και λαϊκισμός. Εδώ να πούμε ότι "υπεύθυνη αντιπολίτευση" σημαίνει εντοπισμός λαθών και παραλείψεων και κατάθεση προτάσεων, όχι το αντίθετο. Το τελευταίο οχυρό μαζικής πολιτικής “δράσης” είναι τα social media, η δυναμική των οποίων δεν πρέπει να υποτιμάται -το αποδεικνύει άλλωστε το φιάσκο με τα δωράκια στα ΚΕΚ-, όμως μόνα τους δεν είναι αρκετά.
Έτσι, κατανοούμε ότι σ’ αυτές τις συνθήκες οι αποφάσεις τής εξουσίας δεν ελέγχονται εύκολα από τον λαό γιατί αυτός δεν έχει όλα τα μέσα πίεσης για να τις ελέγξει. Ήταν, λοιπόν, τόσο επείγον να κατατεθεί νομοσχέδιο για την Παιδεία με σχολεία και πανεπιστήμια κλειστά, χωρίς ουσιαστικά να μπορεί να περάσει από διευρυμένο δημόσιο διάλογο; Μήπως το όνομα "Νέα Δημοκρατία" αποκτά μια διαφορετική χροιά; Μήπως, τελικά, οι κυβερνώντες δεν είναι τόσο δημοκράτες όσο δηλώνει το όνομά τους;
Για το χαρακτηρισμό τους ως οικολόγοι, πάντως, φαίνεται να χάνουν κάθε ελπίδα, αφού ο Κ. Χατζηδάκης κατάφερε (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να αποδυναμώσει την πλειονότητα των θεσμών της κοινωνίας που προστάτευαν το περιβάλλον για χάρη των πολυσυζητημένων επενδύσεων...
* Ο Χάρης Βουνοτρυπίδης είναι μέλος της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Αχαΐας
Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο syndromes.avgi.gr και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.
