Αγαπημένο μου ημερολόγιο, τι θα κάνουμε με την παγκοσμιοποίηση της ενημέρωσης; Η κυρία Σταυρούλα είναι η γειτόνισσα από τον τρίτο, 80 φεύγα Μαΐων και γατόφιλη σε βαθμό ψύχωσης. Στον ακάλυπτο της πολυκατοικίας ταΐζει και ποτίζει δεκάδες γάτες, όπως έμαθα μόλις μετακόμισα, έναν “κανονικό” Αύγουστο, πέντε χρόνια πριν. Τότε, η κυρία Σταυρούλα μού χτύπησε το κουδούνι και με ρώτησε, μάλλον απότομα, εάν θα μείνω στην Αθήνα το επόμενο διάστημα. Δεν πρόλαβα να πω “ναι” και με ύφος λοχαγού με διέταξε να αλλάζω κάθε μέρα το νερό για τις γάτες και να τους βάζω κάθε τρεις μέρες τροφή - από την “κρυψώνα” στην οποία είχε στοιβαγμένες τις κροκέτες. Υπάκουσα και πάνω σ’ αυτή την υπακοή χτίστηκε η σχέση μας.
Χθες το πρωί μού χτύπησε το κουδούνι σε κατάσταση πανικού. “Παιδί μου, τι θα κάνουμε με τις γάτες; Άκουσα στην τηλεόραση ότι προσβλήθηκαν δυο γατάκια στη Νέα Υόρκη. Δουλεύουν αυτόν τον καιρό οι κτηνίατροι; Και πώς θα τους φέρουμε ώς εδώ”; Ομολογώ ότι δεν είχα διαβάσει την είδηση για τις γάτες και τον κορωνοϊό. Ούτε ήξερα να της απαντήσω για τους κτηνίατρους. Αλλά ο πανικός της ήταν τεράστιος, στεκόταν δυο μέτρα από την εξώπορτά μου και έτρεμε από τη σύγχυση. Ευτυχώς, θυμήθηκα μια φίλη κτηνίατρο, της τηλεφώνησα κι έδωσα το ακουστικό -κατόπιν απολύμανσης- στην κυρία Σταυρούλα. Δεν ξέρω τι της είπε, αλλά την καθησύχασε και το τρέμουλο της γραίας σταμάτησε. “Να ’χεις την ευχή μου, παιδί μου. Πάω να τα ταΐσω τα συφοριασμένα”, μου είπε και εξαφανίστηκε στο βάθος του διαδρόμου.
Νίκη Θεσσαλού
Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο syndromes.avgi.gr και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.
