Του Σχολιαστικού
Φυσικά, είναι ματαιοπονία να περιμένει κανείς σοβαρή συζήτηση από την κυβέρνηση της Ν.Δ. γύρω από τα προγράμματα διάσωσης.
Είναι άλλωστε αυτοί που ούρλιαζαν ότι η διαπραγμάτευση του 2015 κόστισε στη χώρα πότε 100 και πότε 200 δισ.
Θα είχαμε επιστρέψει στη λίθινη εποχή βέβαια αν μας είχε κοστίσει τόσο, αλλά δεν πειράζει, ήταν εντυπωσιακό να το ακούς.
Επίσης, δεν έχει γενικά νόημα να περιμένει κανείς σοβαρή συζήτηση από αυτούς. Αν θυμάστε, την κοπάνησαν και από το προεκλογικό ντιμπέιτ.
Λογικό. Χαζοί είναι να πάνε σε ντιμπέιτ όταν έχουν όλα τα ΜΜΕ δικά τους;
Οπότε, η πρόκληση του Τσακαλώτου να μπουν σε συζήτηση ουσίας για τα μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης θα μείνει μάλλον αναπάντητη.
Μέχρι προχθές, που ο Τσίπρας θα ανακοίνωνε την πρόταση του ΣΥΡΖΙΑ, η γραμμή της κυβέρνησης ήταν ότι όλα αυτά είναι λαϊκισμοί, τυχοδιωκτισμοί, πλειοδοσίες χωρίς νόημα και κινδυνεύουν να ρίξουν τη χώρα στα βράχια.
Την ημέρα που ο ΣΥΡΙΖΑ θα έλεγε τις προτάσεις του, ο Πέτσας βγήκε και είπε ότι η κυβέρνηση υλοποιεί πρόγραμμα διάσωσης 24 δισ., το οποίο θα ξεδιπλωθεί το επόμενο διάστημα.
Υπάρχει, αλλά δεν το ξέρετε, το έχουμε διπλωμένο.
Συνεπώς, τα περί ανευθυνότητας του ΣΥΡΙΖΑ πήγανε περίπατο. Εκτός αν όταν προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ πρόγραμμα 26 δισ. είναι πεταμένα λεφτά και όταν ξεδιπλώνει 24 δισ. η κυβέρνηση είναι στήριξη της οικονομίας.
Να σημειώσουμε επίσης ότι η αντίδραση της κυβέρνησης στα μέτρα που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μιλούσε για πεταμένα λεφτά και χώρες στα βράχια.
Ελεγε, πρώτον, ότι είναι υψηλό το κόστος στα έσοδα από την αναστολή φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων.
Και, δεύτερον, ότι δεν κατάλαβαν αν τα μέτρα θα είναι όσο κρατάει η πανδημία ή μέχρι το τέλος του χρόνου.
Το δεύτερο είναι απλό. Άλλα είναι για όσο κρατάει η πανδημία, άλλα είναι μέχρι το τέλος του χρόνου. Αναλόγως.
Το ότι οι ίδιοι δεν ασχοληθήκαν να τα διαβάσουν καλά δεν είναι επιχείρημα εναντίον των μέτρων που εισηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το πρώτο το απάντησε ο Τσακαλώτος: η αναστολή στις φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις δεν είναι ζημιά γιατί είναι αναστολή. Δεν είναι απαλλαγή.
Το ζήτημα δεν είναι εκεί. Γιατί όλες οι χώρες παίρνουν αυτή τη στιγμή γενναία μέτρα προκειμένου να μπορέσουν μετά να ξεπεράσουν την κρίση όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Το ζήτημα είναι στις διαφορές ουσίας. Και γι’ αυτό διάλογο πάνω στις διαφορές ουσίας δεν πρόκειται να παρακολουθήσουμε ποτέ.
Για διάφορους λόγους. Για παράδειγμα:
Πρώτον, η κυβέρνηση δεν θέλει να ακούσει για απαγόρευση απολύσεων, απαγόρευση μετατροπής συμβάσεων εργασίας και προστασία των μισθών.
Διότι δεν θέλουν να ακούσουν οι επιχειρήσεις γι’ αυτό.
Διότι οι επιχειρήσεις σκέφτονται την επόμενη μέρα. Και φοβούνται ότι μπορεί, μέχρι να αποκατασταθεί η ισορροπία, να χρειαστεί να κόψουν κανένα ευρώ από τα κέρδη τους και να το δώσουν στους εργαζόμενους.
Και γιατί είναι πολύ ελκυστική η ιδέα, αφού αναθέσουν τώρα τη συντήρησή τους στο κράτος, να τους ξαναπροσλάβουν στη συνέχεια με δυσμενέστερους όρους.
Δεύτερον, η κυβέρνηση δεν θέλει να ακούει για προστασία στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Για ρευστότητα, φτηνές δανειοδοτήσεις κ.λπ.
Διότι είναι οι μεγάλες επιχειρήσεις που δεν θέλουν να ακούσουν γι’ αυτό. Επειδή θεωρούν την κρίση ως ευκαιρία να εξαλείψουν τον ανταγωνισμό των μικρών.
Ο,τι δεν μπόρεσαν να καταφέρουν με τα ανοιχτά μαγαζιά τις Κυριακές και με τις ρυθμίσεις του Βρούτση σκέφτονται ότι μπορεί να το καταφέρουν τώρα.
Τρίτον, η κυβέρνηση δεν θέλει να ακούει για πάγωμα των δανειακών υποχρεώσεων μέχρι να περάσει η κρίση.
Διότι είναι οι τράπεζες που δεν θέλουν να ακούσουν γι’ αυτό. Επειδή τις ανακεφαλαιοποιήσαμε δύο φορές με καμιά πενηνταριά δισ. και το μόνο που είναι σε θέση να κάνουν είναι να κλέβουν ψιλά από τα πορτοφόλια του κόσμου με διάφορες δικαιολογίες.
Υπάρχει και τέταρτο: ως μέτρα στήριξης της οικονομίας η κυβέρνηση Μητσοτάκη εννοεί τις μόνιμες φοροαπαλλαγές στις επιχειρήσεις.
Και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ προβλέπει στήριξη στις επιχειρήσεις, αλλά όχι μόνιμες φοροαπαλλαγές.
Γιατί αυτό σημαίνει μείωση εσόδων, αποδυνάμωση του κοινωνικού κράτους, περισσότερη λιτότητα. Κι αυτό το σχέδιο δρομολογούν ήδη.
Για όλους αυτούς τους λόγους δεν πρόκειται να μπει η κυβέρνηση σε σοβαρό διάλογο με την αντιπολίτευση. Για να μην αναγκαστεί να εξηγήσει τι είναι αυτό που κάνει και προς ποιανού το συμφέρον είναι.
Και τα κανάλια προτιμούν να ασχολούνται με το κούρεμα του Πέτσα, παρά να μπαίνουν σ’ αυτή την κουβέντα. Λογικό.
Ο σχολαστικός
