Δηλαδή η εμμονή σε μέτρα που ισοπεδώνουν την αγορά εργασίας και αφήνουν ανυπεράσπιστες τις μικρές επιχειρήσεις απέναντι στον ανταγωνισμό των μεγάλων. Το ότι αυτά που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι, στην ουσία τους, μέτρα που έχουν παρθεί στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες δεν συνιστά στοιχείο σοβαρότητας κατά την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Σοβαρότητα είναι μόνο να αγοράζεις στη διπλάσια τιμή τις ιδιωτικές ΜΕΘ, να επιδοτείς με δεκάδες εκατομμύρια τα κέντρα κατάρτισης, να δίνεις 11 εκατομμύρια στα ΜΜΕ και να τους χαρίζεις και άλλα 20 εκατομμύρια από τα τέλη συχνοτήτων. Για να σου φτιάχνουν αγιογραφίες.
Διαμαρτύρεται η κυβέρνηση γιατί οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν συνυπολογίζουν τη μείωση στα δημόσια έσοδα. Φυσικά και την υπολογίζουν. Αλλά το μεγαλύτερο μέρος της χρηματοδότησης που εισηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προέρχεται από τον δημόσιο προϋπολογισμό.
Προέρχεται από το δημοσιονομικό «μαξιλάρι» που η ανεύθυνη προηγούμενη κυβέρνηση φρόντισε να κληροδοτήσει στην παρούσα, ενώ είχε παραλάβει δημόσια ταμεία με μόλις 200 εκατομμύρια μέσα. Προέρχεται επίσης από χρηματοδοτικά εργαλεία που θεσπίζει η Ευρώπη, καθώς και από ευρωπαϊκές υποχρεώσεις απέναντι στη χώρα μας.
Δεν είναι λοιπόν το ύψος των μέτρων που τους ενοχλεί. Είναι το είδος των μέτρων.
Γιατί η απαγόρευση των απολύσεων, η εγγύηση καταβολής μισθών και ασφαλιστικών εισφορών στους εργαζόμενους και η ενίσχυση των μικρών επιχειρήσεων είναι πράγματα που δεν θέλουν οι ισχυροί φίλοι της κυβέρνησης. Και συνεπώς τέτοιου είδους μέτρα δεν μπορεί να τα θεωρήσει «σοβαρά».
