Δύσκολη η καραντίνα. Ευτυχώς βοηθάνε πολλά. Η μουσική, τα βιβλία, οι ταινίες, το Διαδίκτυο, το γράψιμο, η επικοινωνία με το τηλέφωνο και με τα νέα μέσα με φίλους και φίλες, συγγενείς, παλιούς συμμαθητές και συμφοιτητές, η τηλεόραση, το μαγείρεμα. Όλα καλά. Κι αν έχεις καλή διάθεση και κάτι που να σου αρέσει από τα προηγούμενα, μπορείς να περάσεις όμορφα...
Ανακάλυψα όμως και άλλα που με συγκινούν και μου θυμίζουν πολλά. Βγαίνοντας στο μπαλκόνι, είδα απέναντι στην πολυκατοικία δυο περιστέρια να παίζουν. Πώς θα τα φέρω κοντά μου; Λίγα τρίμματα από το ψωμί στο μπαλκόνι και θα έρθουν να τα πούμε. Το έκανα. Κάθισα στον καναπέ και περίμενα. Πώς το ανακάλυψαν; Τι έχουν στο κεφαλάκι τους και τα οδηγεί στον εντοπισμό της τροφής; Σε λίγο, όπως το περίμενα, ήρθαν. Πήραν βέβαια τα μέτρα τους. Μια μπουκιά, δέκα ματιές γύρω γύρω... Ο εχθρός μπορεί να εμφανιστεί εκεί που δεν τον περιμένεις... Τα εξαφάνισαν όλα. Έμειναν στο μπαλκόνι, έπαιξαν... Πέταξαν, χάθηκαν. Το έκανα και την άλλη μέρα. Ξαναήρθαν και μαζί τους εμφανίστηκαν και σπουργίτια. Τα στρουθία... Πού βρέθηκαν, πώς εντόπισαν τροφή στο μικρό φιλόξενο μπαλκόνι;
Δίπλα και πίσω έχει ακάλυπτο χώρο και μερικά δένδρα. Μια βερικοκιά, μια λεμονιά και στο μικρο κηπάκι λίγες τριανταφυλλιές. Απρίλης πια. Παρακολουθώ στη διάρκεια της καραντίνας τα λουλούδια τους. Μπουμπούκια μικρά, μέρα τη μέρα άνοιξαν... Μια ζωγραφιά με χρώματα υπέροχα.
Πιο πέρα έμεινε αλώβητο ένα δέντρο, έβγαλε κλαδιά, απέκτησε σύντροφο τον κισσό και εξακολουθεί να... κοροϊδεύει με τον τρόπο του τη διπλανή του πολυκατοικία και το τσιμέντο της. Είμαι βέβαιος γι' αυτό, σχεδόν σίγουρος. Δεν μπορώ αλλιώς να εξηγήσω το τρύπωμα ενός κότσυφα στον κισσό που το αγκαλιάζει. Το ίδιο κάνει κι αυτός με το κελάηδημά του. Τριπλή συμμαχία. Δέντρο, κισσός, κότσυφας... Και είναι και κιτρινομύτης. Κάποτε, πιτσιρίκος, έστηνα στα δένδρα και στους κισσούς τους βρόχια για να πιάσω κοτσύφια... Πάντα μου άρεσαν αυτά που είχαν κίτρινο ράμφος. Ήταν πιο όμορφα απ' όσα είχαν μαύρο...
Σχεδόν κάθε μέρα ρίχνω λίγα ψίχουλα στο μπαλκόνι και τα πουλιά έρχονται. Βλέπω στα δέντρα τα λουλούδια τους να μεγαλώνουν και να βγαίνει το νέο φύλλωμα τους, τον κισσό με τον σύντροφό του να περιγελούν το τσιμεντένιο κουτί και τον κότσυφα να παίζει κρυφτό με τα φύλλα.
Είναι οι νέοι, ξεχασμένοι φίλοι μου και μου λένε πολλά για την ομορφιά της ζωής και τον ατέλειωτο (;) πλούτο της φύσης... Φυσικά και μιλάω μαζί τους!
