Live τώρα    
16°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
16 °C
11.2°C18.1°C
2 BF 63%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
14 °C
10.6°C16.9°C
2 BF 67%
ΠΑΤΡΑ
Ελαφρές νεφώσεις
15 °C
10.0°C15.5°C
2 BF 63%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
14 °C
13.8°C16.4°C
2 BF 62%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
9 °C
8.9°C14.6°C
0 BF 81%
Erasmus: Πανδημία πολιτισμών
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Erasmus: Πανδημία πολιτισμών

Δοκιμάζοντας ρουμανική Ζακούσκα. Από αριστερά: Ο Βλαντ και ο Γιον από τη Ρουμανία, ο Ολίβ από την Αφρική, η Μαριάννα και η Αναστασία από την Ελλάδα και ο Νταβίντ από την Τσεχία

Πίσω από κάθε μεγάλη αλλαγή κρύβεται πάντα το άγνωστο. Η ιδέα αυτή πάντα μου κέντριζε το ενδιαφέρον. Για τους περισσότερους φοιτητές, η εμπειρία του Erasmus είναι ακριβώς αυτό. Πρώτη φορά σε ξένη χώρα μπορεί να φαντάζει σχεδόν τρομακτικό. Εγώ ήθελα να δω πώς είναι να είσαι μέλος μιας διαφορετικής κοινωνίας.

Ο φόβος είχε μετατραπεί σε περιέργεια και μετά από λίγο αυτή η περιέργεια έγινε χαρά, απόλαυση και δίψα για ανακάλυψη. Έπρεπε να ζήσω όπως ένας Γάλλος στο Μπορντό. Στο campus όπου έμενα, άτομα από κάθε άκρη του κόσμου, με διαφορετικές συνήθειες, θρησκείες, όνειρα, κουλτούρες, σκέψεις μαζευόμασταν να συζητήσουμε σε όποια γλώσσα μπορούσαμε, να μαγειρέψουμε, να μοιραστούμε πράγματα που μας θύμιζαν το σπίτι μας, να καλέσουμε όσους περισσότερους μπορούσαμε. Παρ' όλο που κανείς δεν ήταν ίδιος με τον άλλον, η κατανόηση, η αλληλεγγύη και η αγάπη μάς έκαναν μια οικογένεια.

Στο πανεπιστήμιο, μια ομάδα Γάλλων ελληνιστών, οι οποίοι μάθαιναν τη γλώσσα μας, έδειχναν τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για τη χώρα μας που μέσα από τις ερωτήσεις που μας έκαναν συνειδητοποιούσαμε κι εμείς οι ίδιοι κάποια πράγματα που ίσως είχαμε παραμελήσει.

Πάνω που είχαμε συνηθίσει την καθημερινότητά μας, άρχισαν όλοι να μιλούν για έναν νέο ιό που εμφανίστηκε στο Μπορντό. Στην αρχή, όλοι ήταν ψύχραιμοι. Εμείς ακολουθούσαμε κανονικά τις ζωές μας, πηγαίναμε στο πανεπιστήμιο, βγαίναμε για βόλτες, σχεδιάζαμε ταξίδια. Τα πράγματα, όμως, γρήγορα χειροτέρεψαν. Τα τηλεφωνήματα από τους γονείς μας ακούγονταν μέρα με τη μέρα όλο και πιο ανήσυχα.

Αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε τη βαρύτητα της κατάστασης. Μέσα σε λίγες ημέρες το πανεπιστήμιο έκλεισε, μαζί με αυτό όλα τα μαγαζιά και όλοι φώναζαν να μείνουμε σπίτι. Τα σχέδιά μας ανατράπηκαν. Φοβόμασταν. Κανείς δεν ήξερε τι θα μπορούσε να γίνει την επόμενη μέρα, καθηγητές και φοιτητές βρισκόμασταν σε σύγχυση. Όσο μπορούσαμε συνεχίζαμε τα οικογενειακά τραπέζια, τις μουσικές,τα παιχνίδια. Όλα αυτά μέχρι την ημέρα που έπρεπε να φύγουμε. Η ημέρα του επαναπατρισμού μας είχε την αίσθηση περισσότερο ξεριζωμού. Έπρεπε να αποχαιρετήσουμε τη μικρή κοινωνία που είχαμε χτίσει. Μαζέψαμε τα πράγματα, αδειάσαμε τα δωμάτια, παραδώσαμε τα κλειδιά. Όσα δεν χρειαζόμασταν πια, τα μοιράσαμε στους φίλους μας που θα έμεναν. Είπαμε ένα μεγάλο «Εις το επανειδείν» συνοδευόμενο από κρασί, φαγητό, δώρα και πολλή μουσική. Και μετά φύγαμε, με φόβο για το άλλο άγνωστο και με στενοχώρια γιατί δεν μπορέσαμε να απολαύσουμε το δικό μας άγνωστο που είχε γίνει το σπίτι μας.

Αυτό είναι για εσάς, φίλοι μου. Μέχρι να βρεθούμε πάλι όλοι μαζί, σε κάποιο σημείο του κόσμου. A bientôt.

Αναστασία Παπανικολάου

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL