Live τώρα    
24°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
22.2°C26.3°C
2 BF 36%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
24 °C
22.3°C26.0°C
3 BF 36%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
20 °C
19.4°C24.8°C
2 BF 52%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
20.8°C21.6°C
2 BF 63%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
23 °C
22.9°C24.0°C
2 BF 38%
Ελεύθεροι Πολιορκημένοι
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Ελεύθεροι Πολιορκημένοι

Μένουμε σπίτι. Όλο και περισσότερο. Ελεύθεροι Πολιορκημένοι σε έναν ακήρυχτο πόλεμο, από έναν αόρατο εχθρό. Εγκλωβισμένοι από τον άγνωστο, αδιάγνωστο κίνδυνο. Περιμένοντας την επιστήμη να μας σώσει.

Μένουμε σπίτι κι αποφασίζουμε ότι η ζωή μας στη φυλακή πολυτελείας έχει κι αυτή τις χαρές της. Έχουμε βιβλία, πολλά βιβλία, κι όσοι από μας δεν έχουμε μπορούμε να παραγγείλουμε ηλεκτρονικά.

Μένουμε σπίτι κι αποφασίζουμε να κλείσουμε για κάποιες ώρες την τηλεόραση και τις τοξικές εικόνες της που μας αρρωσταίνουν και να ανοίξουμε ένα παράθυρο προς την αληθινή χαρά, τη χαρά του πνεύματος, τη χαρά του διαβάσματος, τη χαρά του ταξιδιού στην πλάτη των «ιερών τεράτων» της λογοτεχνίας, της ποίησης, των τεχνών και των γραμμάτων.

Και αφήνουμε αυτά τα κορυφαία μυαλά να παρασύρουν το φτωχικό μας σαρκίο μαζί με τον μικρό μας εγκέφαλο στους επτά ουρανούς κι ακόμη παραπάνω. Και απορούμε και θαυμάζουμε και σκεφτόμαστε ότι, δεν μπορεί, αυτοί οι άνθρωποι, οι περισσότεροι πεθαμένοι, είχαν υπερβεί εαυτόν κι αναρωτιόμαστε μήπως οι εμπνεύσεις τους προέρχονται από κάποιο άγνωστο μυστικό σύμπαν, το οποίο δεν έχει ακόμα προσεγγίσει η επιστήμη.

Το βιβλίο έλαμπε. Όπως ένα πολύτιμο κόσμημα. Και τα μάτια του μικρού κοριτσιού είχαν ανοίξει διάπλατα. Πέμπτη δημοτικού, δέκα ετών, ήξερε να διαβάζει έστω και κομπιάζοντας. Το σπίτι της γιαγιάς στην οδό Κομνηνών και λεωφόρο Αλεξάνδρας. Η βιβλιοθήκη από ξύλο καρυδιάς, ξυλόγλυπτη. Δεν μπορούσε να φτάσει την κορυφή της το κοριτσάκι. Μπορούσε όμως να διαβάσει τις ράχες των βιβλίων στα τρία πρώτα ράφια.

Το βλέμμα του καρφώθηκε στο δερματόδετο βιβλίο και στον τίτλο της ράχης γραμμένο με χρυσά γράμματα: «Διονυσίου Σολωμού. Άπαντα τα ευρισκόμενα. Μετά προλόγου περί του βίου και των έργων του ποιητού υπό Κωστή Παλαμά και μετά πέντε φωτοτυπιών κατά σχεδιογραφήματα Ν. Γύζη και Γ. Ιακωβίδου. Εν Αθήναις - Τύποις Π.Δ. Σακελλαρίου -1901».

Μια μαγική σκέψη έλαμψε στο μυαλό της μικρής. Με ιερή σαγήνη το άγγιξε, το τράβηξε σιγά - σιγά από τη βιβλιοθήκη και το κουβάλησε με τα μικρά χεράκια της για να το ακουμπήσει στα γόνατά της, σταυροπόδι στο πάτωμα.

Το άνοιξε κι άρχισε να το διαβάζει. Το βιβλίο αυτό ήταν μοιραίο να σημαδέψει την πορεία της στη ζωή. «Τι θα γίνεις, παιδί μου, όταν μεγαλώσεις;» ρωτούσαν γονείς και φίλοι. «Θα γίνω ποιήτρια» απαντούσε το κοριτσάκι. Και είχε μάθει απέξω τα πιο απλά στιχάκια από τα ποιήματα του εθνικού μας ποιητή. «Την είδα την ξανθούλα, την είδα ψες αργά...». «Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη, περπατώντας η Δόξα μονάχη...». «Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί κι η μάνα το ζηλεύει...».

Το κοριτσάκι μεγάλωσε και το βιβλίο αυτό μαζί με τον συγγραφέα του Διονύσιο Σολωμό ρίζωσε μέσα στα κύτταρά της και βλάστησε και άνθισε. Και η κοπέλα έγινε γυναίκα. Ποιήτρια δεν έγινε, όμως το γράψιμο και το διάβασμα έγινε η ζωή της ολόκληρη. Δημοσιογράφος. Κι αργότερα συγγραφέας. Όχι διάσημη, ούτε σταρ, ούτε όνομα πρώτης γραμμής. Όμως ευτυχισμένη με το παιχνίδι των λέξεων, των σκέψεων, των ονείρων. Αυτών των ονείρων που της έστελνε, ασύνειδα, ο Διονύσιος Σολωμός.

Σ’ αυτό το βιβλίο προσέτρεξε η γράφουσα πολλά χρόνια αργότερα, ανήμερα 25ης Μαρτίου 2020, στους χαλεπούς καιρούς του φονικού ιού που μαστίζει τον κόσμο μας, τον κόσμο των Ελεύθερων Πολιορκημένων του 21ου αιώνα. Και το διάβασε δυνατά, και άφησε τις δονήσεις του να συγκλονίσουν το είναι της.

«Το χάραμα επήρα / Του Ήλιου το δρόμο,

Κρεμώντας τη λύρα / Τη δίκαιη 'ς τον ώμο...

Παράμερα στέκει / Ο άντρας και κλαίει

Αργά το τουφέκι / Σηκώνει, και λέει

Σε τούτο το χέρι / Τι κάνεις εσύ;

Ο εχθρός μου το ξέρει / Πως μου είσαι βαρύ...»

Αλκμήνη Ψιλοπούλου

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL