Βιαστικά - βιαστικά βγήκα την Τρίτη. Μεσημεράκι. Πού να πάω; Το αυτοκίνητο στο συνεργείο. Είχε βλάβη από το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας. Τι μου ήρθε; Η αγωνία του κενού...
Τι θα συμβεί αν το χρειαστώ και δεν λειτουργεί; Να κάνω κανονικά ό,τι κάνουν χιλιάδες άνθρωποι που δεν έχουν Ι.Χ. Όμως, διαφορετικά έμαθα... Τέλος πάντων, μη σας μπλέκω με τα δικά μου.
Έφυγα σφαίρα για τον κύριο Χρήστο. Τόσα χρόνια εκεί πάω, στο συνεργείο του. Γίναμε φίλοι, ξέρετε, λέμε τα δικά μας... Μιλάμε. Δεν είμαστε σαν στρείδια... Παρκάρισα και πλησίασα την είσοδο. Μιλούσε στο κινητό. Φαινόταν ανήσυχος. Οι κινήσεις του χεριού του το έδειχναν. Μου έκανε νόημα να μη μιλήσω. Λούφαξα...
Τέλειωσε μετά από 3-4 λεπτά. Μακριά, μου λέει. Μέτρα... Είμαι στις ευπαθείς ομάδες, άρχισε να μονολογεί δυνατά για να τον ακούσω. Έχω πρόβλημα με τα πνευμόνια, παίρνω χάπια, εισπνοές, ξέρεις τώρα. Μιλούσα με την πνευμονολόγο μου και με κατσάδιασε. Συνέχιση της θεραπείας και προσοχή. Αυστηρή τήρηση των όσων λένε. Και εσύ, μου είπε, διπλά. Κανόνισε την πορεία σου! Τι να κάνω, ρε φίλε; Με παράπονο η φωνή του, θλίψη και αγωνία στα μάτια του. Ήρεμα, κυρ-Χρήστο, ψυχραιμία, του λέω εγώ ο... ψύχραιμος για το αυτοκίνητό μου.
Και δεν φτάνει, μου λέει, το δικό μου πρόβλημα. Αύριο κλείνω. Και έχω τρεις μαστόρους κι έναν στην υποδοχή. Τι κάνω τώρα; Τους ξέρεις, καλά παιδιά, με οικογένεια. Δεν μπορώ να τους αφήσω. Ό,τι έχω θα το μοιράσουμε για να τη βγάλουμε δύο βδομάδες και βλέπουμε. Αλλά, αν κρατήσει, τι κάνουμε; Πώς θα το αντιμετωπίσουμε; Θα τα καταφέρω; Τους ήξερα. Δύο δικοί μας, τεχνίτες με χρόνια και εμπειρία στην πλάτη τους. Ποτέ δεν σου λέγαν ψέμματα για τη ζημιά: "Έχει αυτό", και αυτό είχε. Κι ένας από την Αλβανία -Βορειοηπειρώτης δήλωνε-, πότε θα πάμε στην πατρίδα, στα ψηλά βουνά, μαζί, μουρμούριζε όταν τού 'λεγα ότι πάω για την Ήπειρο...
Τον κοίταξα. Ένας άνδρας θηρίο, δυο μέτρα ύψος ο κυρ-Χρήστος, και τώρα ανήμπορος. Δεν θα κρατήσει πολύ. Ας κάνουμε υπομονή, του λέω, έτσι για να πω κάτι. Τον χαιρέτησα από απόσταση και έφυγα. Η βλάβη του αυτοκινήτου μετά.
Να μάθουμε να ζούμε με τον κορωνοϊό μέχρι η ιατρική κοινότητα να τον αντιμετωπίσει αποτελεσματικά. Τόσα έκανε μέχρι τώρα. Έφυγα βιαστικά, όπως πήγα. Σκέψου, λέω, πόσοι σαν τον κυρ-Χρήστο και τους τεχνίτες που δουλεύουν κοντά του υπάρχουν...
