Εκστομίζονται προσβλητικά λόγια, συνήθως ενοχοποιείται ο ΣΥΡΙΖΑ, ως εθνικά μειοδότης, άπιστος, στοχοποιούνται στελέχη, τεμαχίζονται δηλώσεις τους ώστε να διαστραφούν.
Αυτό το σκληροπυρηνικό σκέλος της Ν.Δ. πιέζει τον ΣΥΡΙΖΑ να πάει σε ένα εκφραστικό και πολιτικό άκρο. Γιατί; Πρώτον γιατί έτσι ελπίζει ότι η Αριστερά θα χάσει το Κέντρο. Θα χάσει τους πολίτες της μεσότητας, που εν μέρει στεγάζει. Θα χάσει και άλλους που υπό συνθήκες μπορούν να επανέλθουν, αφού είναι βέβαιον ότι ο κορωνοϊός, μόνο προσώρας θα δώσει άλλοθι για τη χειροτέρευση των οικονομικών και κοινωνικών όρων που διαμορφώνει η νέα κυβέρνηση.
Με «παραβιάσεις του εναέριου χώρου του», η συγκεκριμένη, ακόρεστη Δεξιά προσπαθεί να εγκλωβίσει τον ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του απολογούμενου, (άρα του έχοντος μια πομπή, μια αμαρτία) ή του τσαντισμένου, που όταν απευθύνεται φοβίζει τον κόσμο. Δεν θέλει συναίνεση, γι' αυτό την δυσκολεύει η κριτική στήριξη στα εξωτερικά θέματα, στα αμυντικά ή στο προσφυγικό. Δεν θέλει στήριξη, απαιτεί μετάνοια ή να εκνευρίσει τόσο τον κόσμο και τα στελέχη της Αριστεράς, ώστε να πουν «μέχρις εδώ», «από δω και μπρος θα σας πάω γ...». Αυτό θέλουν. Να εκληφθεί ο ΣΥΡΙΖΑ είτε ως κόμμα - λιώμα είτε να εκληφθεί ως αποκρουστικό κόμμα. Οι ακραίοι δεξιοί που τρέχουν το σχέδιο δεν ενδιαφέρονται για την πολιτική παραγωγή, ενδιαφέρονται να αποδομήσουν ηθικά τον αντίπαλο ώστε να μακροημερεύσουν οι ίδιοι και ίσως κάποιοι από αυτούς να εκδικηθούν.
Η Έλενα ζει στον πρώτο όροφο, σε 60 τετραγωνικά. Δουλεύει part time, έχει μικρότατα εισοδήματα. Πιέζεται από ένα παλαιό μικρό δάνειο, δεν ανάβει καλοριφέρ, κάπως βοηθάει ο πρώην της, ακατάστατα, όποτε έχει κι αυτός. Τα παιδιά πάνε στο σχολείο της γειτονιάς, υπάρχει μια γιαγιά στην κρίσιμη ώρα, να πάει να τα πάρει. Η Έλενα ζει σε έναν αντιΣΥΡΙΖΑ παροξυσμό. Κάτω από αναρτήσεις, ξιφουλκεί, βρίζει, γίνεται βίαιη. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει το μένος. Πιθανόν να οφείλεται σε ένα επίδομα που για γραφειοκρατικούς λόγους δεν πήρε ή πήρε μια φίλη της, πιο πιασμένη αλλά και πιο καπάτσα απ' αυτήν, ή να οφείλεται σε μια οικογενειακή παράδοση: ο πατέρας της ήταν δεξιός και το κληροδότησε. Ποιος ξέρει; Ο Γιάννης ήταν οικονομολόγος χρηματιστής, τα παράτησε, άνοιξε μια μικρή επιχείρηση, πιέστηκε φορολογικά, τα έχει όμως καταφέρει πολύ καλά, ως χόμπι αγοράζει ρετρό αυτοκίνητα, τους «βγάζει τα μάτια» και τα μεταπουλάει. Αυτοδημιούργητος, παιδί φτωχού, από την πλατεία Βάθης.
Ο Γιάννης είναι ακόμα πιο φανατικός αντιΣΥΡΙΖΑ. Καταλαβαίνει κανείς, ίσως θέλει να ξεφύγει από την μοίρα καταγωγής του , αλλά και πάλι. Επί ΣΥΡΙΖΑ έκανε το άλμα στην ζωή του. Εν τούτοις εκεί. Ακατανόητη οργή. Το ίδιο αδιόριστος καθηγητής Χημείας, που κάνει «ιδιαίτερα», το ίδιο εργαζόμενος σε δημόσιο νοσοκομείο.
Τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να καταλάβουμε, να ακούσουμε, να βρούμε τον ιστό που μας συνδέει. Μπορεί να φταίμε κι εμείς. Ας ψαχτούμε. Η έξοδος στον πραγματικό κόσμο είναι η καλύτερη απάντηση στην τραμπούκικη εκδοχή της Δεξιάς και η ώριμη διέξοδος για μας, μακριά από τη γραφειοκρατία και την οπισθοφυλακή που μας καθηλώνουν.
