Του Ηλία Καραβόλια
Η ζωή σού έπαιξε ένα άσχημο παιχνίδι. Εάν έχεις τους γονείς σου αυτή την ώρα, είσαι τυχερός στην ατυχία σου. Γεννήθηκες στη γειτονιά του πολέμου κάπου στη Μέση Ανατολή. Οι βόμβες και οι πυροβολισμοί σφυρίζουν στα αυτιά σου. Οι πολιτικοί και οι στρατηγοί σας παίζουν το παιχνίδι ξένων χωρών με όπλο την τρομοκρατία γύρω από μια γεωπολιτική θανάτου. Ξέρω, δεν καταλαβαίνεις τι σημαίνει γεωπολιτική. Είναι η επίσημη δικαιολογία για την οποία καταστράφηκε από βόμβες το σχολείο, ίσως και το σπίτι σου. Προφανώς όμως ξέρεις τι σημαίνει θάνατος. Τον είδες, υποθέτω...
Να ξέρεις ότι εδώ στην Ελλάδα δεν αντέχουμε που έρχεστε μαζικά. Δυστυχώς η Ευρώπη δεν είχε σχέδιο για να σας υποδεχθεί στα κράτη της. Πίστεψε τους Τούρκους και αυτοί μας ξεγέλασαν όλους. Αλλά πού να σου εξηγώ τώρα. Ρώσοι, Αμερικανοί και δεν συμμαζεύεται μπλέκονται, μικρέ μου φίλε...
Να ξέρεις ότι είσαι τυχερός που δεν σε έπνιξαν τα κύματα του Αιγαίου και της Μεσογείου ή τα ποτάμια στον Έβρο. Που δεν πάγωσες πάνω στη βάρκα την οποία πλήρωσαν οι γονείς σου σε επικίνδυνους δουλέμπορους για να έλθεις στην Ελλάδα. Μακάρι να είχαμε τη δυνατότητα να ζήσεις εδώ. Ίσως να μάθαινες τη γλώσσα μας και τότε θα καταλάβαινες ότι δεν θέλουμε να σε διώξουμε, απλά δεν αντέχει τόσους ανθρώπους η μικρή μας χώρα. Ειδικά όταν μας τους στέλνει εκβιαστικά ο επικίνδυνος σουλτάνος που εκδικείται την Ευρώπη με όπλο εσένα, μικρέ μου. Είναι ανήθικο, απάνθρωπο. Είναι αδίστακτη διπλωματία εις βάρος της ζωής σου. Θα μάθεις, όταν μεγαλώσεις, τι παράξενο πράγμα είναι η διπλωματία...
Μικρέ, εύχομαι ο θεός σου να σ’ έχει καλά και πάντα να θυμάσαι ότι στη ζωή σου πρέπει να αντέχεις τα βάσανα που σου έρχονται -αφού τώρα περνάς το μεγαλύτερο: της επιβίωσης... Και μην θυμώσεις, μην μπεις, σε παρακαλώ, στον πειρασμό να εκδικηθείς, να σκοτώσεις, όπως κάνουν οι φανατικοί και οι τρομοκράτες. Να μην ξεχνάς ότι οι θεοί μας είναι για να μας βοηθούν, όχι για να μας βάζουν να σκοτώνουμε ο ένας τον άλλον.
Δεν έχει τελικά μεγάλη αξία να περάσεις τα σύνορά μας. Στο τέλος θα εγκλωβιστείς, θα φτιάξεις τη φυλακή σου. Το να πας στη Β. Ευρώπη ίσως τελικά να σημαίνει ότι μπορεί να μείνεις για χρόνια εδώ στην Ελλάδα. Συνθήκη Δουβλίνου βλέπεις... Ίσως το μάθεις και αυτό όταν μεγαλώσεις...
Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα. Τα παιχνίδια σου μπορεί να μην τα πήρες μαζί σου, αλλά είσαι πιόνι στο μεγάλο παίγνιο των συμφερόντων μεταξύ κρατών και όχι μόνο. Η γειτονιά σου είναι κόλαση, αλλά να ξέρεις ότι είναι δύσκολο στην εποχή αυτή να βρεις κάπου τον παράδεισο. Καλή τύχη, μικρέ, καλό κουράγιο στη ζωή σου...
