Με έμφαση, όπως είναι λογικό, στην κυβερνητική θητεία της περιόδου 2015-2019. Και μάλιστα σε τέτοια έκταση και σε τόσο βάθος. Με ειλικρίνεια, με καθαρότητα, με ασυνήθιστο πολιτικό θάρρος και δίχως να «κρύβει λόγια». Με την εύλογη και «νόμιμη» φιλοδοξία ν’ αποτελέσει αυτή το εφαλτήριο για τη «μεγάλη επιστροφή»...
Δεν επιβεβαιώθηκαν στο ελάχιστο οι ευσεβείς πόθοι των πολιτικών αντιπάλων του ΣΥΡΙΖΑ για... τεκτονικών διαστάσεων συγκρούσεις στο εσωτερικό του μέτωπο. Οι ευσεβείς πόθοι των πολιτικών αντιπάλων, όπως αυτοί εκφράστηκαν (και εξακολουθούν, παρ’ όλ’ αυτά, να διατυπώνονται) από τα πρόθυμα πληκτρολόγια, τα προθυμότερα μικρόφωνα και τις ακόμη προθυμότερες κάμερες.
Όπως φάνηκε από την πρόσφατη σύνοδο της Κ.Ε. του, το κλίμα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ είναι το καλύτερο, το πιο ενωτικό παρά ποτέ. Κι έτσι θα πάει. Κι ας επιχείρησαν οι καλοθελητές να βγάλουν από τη μύγα ξύγκι. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως έφτασαν να παρουσιάσουν ως μείζονα σύγκρουση τη διευκρίνιση του Νίκου Βούτση προς τον Παύλο Πολάκη, ότι το ποσοστό των κοινοβουλευτικών ψήφων το αναγκαίο για τη συγκρότηση των ανεξάρτητων αρχών, ορίζεται από το σύνταγμα. Μιας και δεν μπορούσαν να βρουν κάτι άλλο, κάτι στοιχειωδώς πειστικότερο. Ή να κάνουν παιχνίδι, άτσαλο πάντως και εν πολλοίς ανέντιμο παιχνίδι, με την περί της ανάγκης ελέγχου «των αρμών της εξουσίας» αναφορά του Αλέξη Τσίπρα. Προσποιούμενοι ότι λησμονούν πως ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε με την ψήφο του λαού, επί τεσσεράμισι χρόνια, έχοντας απέναντί του (και εναντίον του...) το «βαθύ κράτος» της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Με αποτέλεσμα να συναντά σε κάθε του βήμα χιλιάδες εμπόδια στην άσκηση της πολιτικής του. Όπου, δίχως να χρειάζονται ιδιαίτερες αναφορές στο κουβάρι της διαπλοκής ή στο εν διαρκή ενεργεία παρακράτος, αρκεί προς τούτο η υπενθύμιση του ρόλου της Τράπεζας της Ελλάδος στη διάρκεια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί όπου, με συνεχείς χοντροκομμένες τρικλοποδιές, υπονομευόταν συστηματικά στον πυρήνα της η κυβερνητική οικονομική πολιτική...
Εν αρχή ην η αντιπολίτευση...
Ο απολογισμός της επταετίας 2012-2019 θα αποτελέσει ένα από τα κεντρικά πολιτικά κείμενα του προσυνεδριακού διαλόγου, στον δρόμο για το 3ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τον Μάιο του 2020. Και είναι πολύ πιθανό να είναι εκείνο που θα προκαλέσει τις περισσότερες και ίσως τις εντονότερες εσωκομματικές συζητήσεις. Αρκεί να μην γίνει αυτό εις βάρος της εμβάθυνσης και της προβολής του κυβερνητικού προγράμματος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εκείνου που, έτσι κι αλλιώς, θ’ αποτελέσει τη «βιτρίνα» της επόμενης μέρας.
Πρόκειται για τη φάση στη διάρκεια της οποίας το σύνολο του κομματικού μηχανισμού θα ασχοληθεί, κατά κύριο λόγο, με «τα του οίκου του». Κατάσταση που στην τρέχουσα πολιτική αργκό αποδίδεται με τον όρο «εσωστρέφεια». Έτσι συμβαίνει με τα συνέδρια της Αριστεράς, και όχι πάντα δίχως σοβαρές αναταράξεις. Με συνέπειες συχνά τραυματικές για την κομματική συνοχή. Σήμερα υπάρχουν οι πολιτικές προϋποθέσεις, ώστε όλα να κυλήσουν ομαλά. Και ο ΣΥΡΙΖΑ να βγει πολύ ισχυρότερος από το συνέδριό του. Ο κίνδυνος, και ο εξ’ αυτού προβληματισμός, αλλού βρίσκεται. Στο ενδεχόμενο η φυσιολογική και –γιατί όχι;- καλοδεχούμενη κομματική «εσωστρέφεια» να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον της ηγεσίας. Παραμερίζοντας, σε κάποιο βαθμό, το μέγιστο και πρώτιστο καθήκον της. Την άσκηση αντιπολίτευσης. Συνεπούς, επίμονης και δυναμικής αντιπολίτευσης. Όπως ακριβώς απαιτούν οι καιροί.
Σήμερα, οπότε ο ελληνικός λαός, οι ζωτικές του ανάγκες και τα δικαιώματά του δέχονται ολομέτωπη επίθεση. Όπως εξάλλου και οι θεσμοί. Οι θεσμοί της Δημοκρατίας. Σήμερα, οπότε η κυβέρνηση συστηματικά αυθαιρετεί επί παντός. Με μόνο της όπλο την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Σήμερα, οπότε καταπατώνται βίαια τα στοιχειώδη κοινοβουλευτικά, ακόμη και τα συνταγματικά θέσμια. Σήμερα, οπότε τα εργασιακά δίκαια και τα αντίστοιχα δικαιώματα τελούν εν πλήρει πολιτική ανυποληψία. Σήμερα, οπότε αποκαλύπτεται σε όλο της το εύρος η προεκλογική εξαπάτηση των πολιτών. Σήμερα, οπότε την σχεδόν εφ’ όλης της ύλης κυβερνητική ασχετοσύνη και την εξ αυτής ανικανότητα διαχείρισης, δυσκολεύονται να πιστέψουν και οι πιο απαισιόδοξοι. Σήμερα...
Και είναι γι’ αυτό που μέγιστο και πρώτιστο καθήκον του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί η άσκηση αντιπολίτευσης. Συνεπούς, επίμονης, δυναμικής, έως και σκληρής αντιπολίτευσης. Με μορφή και διαστάσεις αντίστασης. Είναι ακριβώς αυτό που περιμένει, αυτό που αξιώνει σήμερα ο λαός από κείνον...
