Κουκούλα εν γωνία, άρα βρέχει, δηλαδή. Με αναπάντητο ένα ερώτημα: Αν οι κατοχικοί προδότες έκρυβαν τη φάτσα τους επειδή έτρεμαν την τιμωρία της ένοπλης αντίστασης, τι και ποιον ακριβώς φοβούνται οι προστατευόμενοι μάρτυρες; Ποιον απειλούν να βλάψουν και άρα ποιοι απειλούν τους ίδιους και τις οικογένειές τους;
Αυτή είναι η ουσία, που θα πρέπει να καθορίζει τη στάση κάθε πολιτικής δύναμης απέναντι στην προστασία τους. Θα τους παραδώσουμε στα νύχια των ισχυρών που τα ονόματα και τα έργα τους αναφέρονται στις καταθέσεις τους; Στα δόντια όσων έκαναν το φάρμακο λουκούλλειο γεύμα για τη στομάχα τους;
Ή ελέγχονται εν πάση περιπτώσει γι’ αυτό; Ή θα εξασφαλίσουμε κάθε συνθήκη ώστε χωρίς κανένα φόβο να πουν όσα έχουν να πουν; Επωνύμως και χωρίς καμιά κουκούλα, στους αρμόδιους της Δικαιοσύνης που διερευνούν το σκάνδαλο; Διότι αυτό το αποσιωπούν διάφοροι. Ότι όλοι όσοι πρέπει να ξέρουν ποια είναι η Κελέση, και ποιος ο Μάξιμος, το ξέρουν.
Καθώς όμως «τα ίδια είπαν και πολλοί προοδευτικοί», καλό είναι επίσης να θυμίσουμε ότι η απόκρυψη της ταυτότητας δεν είναι σώνει και καλά ίδιον της αντίδρασης. Η Ελλάδα έζησε μια άγρια εποχή, κατά την οποία υποχρεώνονταν άνθρωποι να κυκλοφορούν κρύβοντας το ονοματεπώνυμό τους. Με πλαστές ταυτότητες, πλαστά διαβατήρια, ψεύτικα ονόματα, αχρείαστες περούκες, αχρείαστα γυαλιά.
Που δεν ήξεραν τα πραγματικά τους ονόματα ούτε οι στενοί τους συνεργάτες. Τους κάνει αυτό ύποπτους για κάτι; Και θα πρέπει, με την ίδια λογική που ταυτίζει προσχηματικά την ανωνυμία με τον κατοχικό προδότη, να την ταυτίσουμε κι εμείς με τον κυνηγημένο παράνομο;
Όχι, φυσικά. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά μάρτυρες σε ένα τεράστιο σκάνδαλο. Βρίσκονται απέναντι σε κυκλώματα που δεν αστειεύονται. Και φυσικά κινδυνεύουν. Και φυσικά φοβούνται. Και φυσικά ξέρουν ότι το κράτος δεν μπορεί -είναι ζήτημα κι αν θέλει- να τους προστατέψει. Και φυσικά αναρωτιέται κανείς αν καταλαβαίνουν ποιον εξυπηρετούν, με την δήθεν στάση αρχών, κάποιοι πολύ επαναστάτες... κουκουλομάχοι.
Θανάσης Καρτερός
