Του Αλέξη Χαρίτση
Στις αρχές Δεκεμβρίου, όταν καταθέταμε ως ΣΥΡΙΖΑ την επίκαιρη επερώτηση για την αύξηση της εγκληματικότητας και την έξαρση της αστυνομικής αυθαιρεσίας, δύσκολα θα μπορούσε να φανταστεί κανείς τη γενικευμένη ανασφάλεια στην οποία έχει βυθίσει τη χώρα η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Ανασφάλεια η οποία εκτείνεται από την καθημερινότητα των εργασιακών σχέσεων έως την ατμόσφαιρα γύρω από το προσφυγικό ζήτημα και τις ελληνο-τουρκικές σχέσεις.
Δεν θα ακολουθήσουμε τη Νέα Δημοκρατία στον κατήφορο του αντιπολιτευτικού της λαϊκισμού, όταν κατηγορούσε τον ΣΥΡΙΖΑ σαν υπεύθυνο για τα πάντα: από τη γεωστρατηγική αναστάτωση στη νοτιοανατολική Μεσόγειο έως την κλιματική αλλαγή! Πρέπει όμως να επισημάνουμε το πώς η διαχειριστική ανεπάρκεια και οι ιδεολογικές της αγκυλώσεις έχουν οδηγήσει στην επιστροφή της ανασφάλειας στην ελληνική κοινωνία.
Μια ανασφάλεια που είχε διαποτίσει τη χώρα στα πρώτα χρόνια της κρίσης, όταν οι πολίτες δεν μπορούσαν να σκεφτούν πέρα από την επόμενη μέρα υπό το άγχος της κατάρρευσης της οικονομίας, της σκληρής λιτότητας, της διάλυσης του κοινωνικού κράτους. Μια ανασφάλεια την οποία συστηματικά καταπολεμήσαμε ανάμεσα στο 2015 και στο 2019, όταν με στοχευμένες παρεμβάσεις καταφέραμε να επιστρέψει η αυτοπεποίθηση και η αξιοπρέπεια.
Γιατί, για εμάς, η ασφάλεια -το αντίθετο δηλαδή της ανασφάλειας- είναι δικαίωμα. Δικαίωμα για όλους και όλες, προϋπόθεση για την ποιότητα της δημοκρατίας μας, εφαλτήριο για την κοινωνική και πολιτική ισότητα. Και γι’ αυτό επενδύσαμε στην ασφάλεια:
* στην ασφάλεια που προσφέρει το κοινωνικό κράτος
* στην ασφάλεια που προσφέρει η πρόσβαση στην υγεία, στην παιδεία, στην εργασία
* στην ασφάλεια που προσφέρει η επιλογή της σύγκρουσης με τα οργανωμένα συμφέροντα, το οργανωμένο έγκλημα, την ασυλία των ισχυρών
* στην ασφάλεια που προσφέρει η οικονομική σταθεροποίηση, η σχεδιασμένη ανάπτυξη, η βεβαιότητα ότι η χώρα έχει αφήσει πίσω της οριστικά τις μέρες του φόβου και της ανασφάλειας
* στην ασφάλεια που προσφέρει η χώρα μας ως εγγυητής σταθερότητας στην περιοχή, ως πρωταγωνιστής στις διεθνείς εξελίξεις, ως δύναμη ηρεμίας και επίλυσης των προβλημάτων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα της ασφάλειας. Της ασφάλειας για τους πολλούς και τις πολλές. Της ασφάλειας για τους αδύναμους, τους ευάλωτους, τους περιθωριοποιημένους.
Η παρωχημένη ατζέντα της Ν.Δ.
Η Νέα Δημοκρατία σήκωσε ψηλά τη σημαία της «ασφάλειας» στην προεκλογική της ατζέντα. Και μέσα σε λίγο καιρό είδαμε τα αποτελέσματα. Στη λογική της, η έννοια της ασφάλειας δεν έχει κοινωνικό πρόσημο. Δεν είναι συνδεδεμένη με τα κοινωνικά δικαιώματα. Δεν αφορά την κοινωνία. Αφορά μια παρωχημένη ατζέντα, όπου η ασφάλεια μεταφράζεται στο δόγμα «νόμος και τάξη». Κάποιος θα αντιτάξει: δεν θέλετε νόμο και τάξη; Η απάντηση είναι ότι θέλουμε και νόμο και τάξη. Αυτό το αποδείξαμε στην πράξη. Αποδείξαμε ότι στη δική μας λογική ο νόμος και η τάξη είναι εργαλεία για την εμπέδωση της κοινωνικής ασφάλειας και τη σύγκρουση με τους μηχανισμούς του οργανωμένου εγκλήματος.
Να θυμηθούμε ότι στα Εξάρχεια η αστυνομία επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ για πρώτη φορά εξάρθρωσε εγκληματικές συμμορίες διακίνησης ναρκωτικών; Ότι επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ ο τουρισμός στην Αθήνα ξεπέρασε κάθε προσδοκία, διαψεύδοντας στην πράξη την εικόνα της γενικευμένης παραβατικότητας που καλλιεργούσε συστηματικά η Νέα Δημοκρατία και τα φιλικά της μέσα; Ότι τα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας δείχνουν 30% μείωση στη βαρύνουσα εγκληματικότητα μεταξύ 2015 και 2019;
Αυτό είναι το αποτέλεσμα της κοινωνικής πολιτικής, της σύγκρουσης με τα εγκληματικά καρτέλ, της ουσιαστικής ενίσχυσης της Ελληνικής Αστυνομίας και της πολιτικής επιλογής να την αφήσουμε επιτέλους να κάνει τη δουλειά της! Και η δουλειά της δεν είναι να ξεγυμνώνει νέους ανθρώπους εν μέση οδώ. Δεν είναι να ξυλοκοπεί φοιτητές και φοιτήτριες που διεκδικούν το άνοιγμα της σχολής τους. Δεν είναι να λειτουργεί ως συμπληρωματικός μηχανισμός ακροδεξιών στοιχείων.
Η Νέα Δημοκρατία έχει ευθύνη για τις εικόνες που είδαμε. Γιατί ενσυνείδητα ενθάρρυνε τις πιο αντιδραστικές φωνές στο εσωτερικό της ΕΛ.ΑΣ, γιατί κατασκεύασε μια εικόνα όπου ο λαός είναι εχθρός, γιατί στηρίχτηκε σε ένα επικοινωνιακό σόου όπου η Αθήνα παρουσιάστηκε ως η Γκόθαμ Σίτι και ο κύριος Χρυσοχοΐδης ως ο Μπάτμαν που θα τη σώσει (αφού πρώτα βέβαια φροντίσει να μην δουν ανήλικοι την ταινία του ανταγωνιστή του Τζόκερ!).
Την ίδια επιλογή πληρώνουμε σήμερα με το προσφυγικό. Η Νέα Δημοκρατία επέλεξε πριν τις εκλογές να υποσχεθεί μαγικές λύσεις και να προωθήσει μια ρητορική «ασφάλειας» των συνόρων που, υποτίθεται, θα έλυνε το πιο σύνθετο πρόβλημα του 21ου αιώνα. Και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε. Ανασφάλεια στα νησιά μας, που βλέπουν την κατάρρευση των δομών. Ανασφάλεια από την παλινόρθωση ακροδεξιών συμμοριών, που εμφανίζονται ξανά ζητώντας να επιβάλουν την «ασφάλεια» που τους έταξε η Νέα Δημοκρατία. Ανασφάλεια όταν το κυβερνητικό σχέδιο εξαντλείται στο -δαπανηρό- θαλάσσιο τείχος, που παραπέμπει στην αφέλεια του παιδιού που νομίζει ότι το αμμουδένιο κάστρο του θα σταματήσει τα κύματα. Ανασφάλεια από τη συστηματική επιλογή της κυβέρνησης να χρησιμοποιεί τις αστυνομικές δυνάμεις για την καταστολή μιας εκρηκτικής κατάστασης (όπως στη Λέσβο) - επιλογή που οδηγεί σε επικίνδυνες και απρόβλεπτες ατραπούς.
Αυτή την επιλογή βλέπουμε, τέλος, στα εργασιακά. Πέρα απο τα ανησυχητικά στοιχεία για την άνοδο της ανεργίας, που αναφέρεται στον σκληρό πυρήνα της ανασφάλειας ιδίως για τη νέα γενιά, έχει σημασία να αναφερθούμε στην επιστροφή στις παλιές “καλές” μέρες όπου η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τις εργατικές διεκδικήσεις -διεκδικήσεις για την εργασιακή ασφάλεια- ως εχθρό, εχθρό που ο μόνος τρόπος αντιμετώπισής του είναι αυτός της συκοφάντησης και της καταστολής.
Επενδύουν στον φόβο και στην ανασφάλεια
Η κυβέρνηση και ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη έχουν ευθύνη. Έχουν ευθύνη όταν διαψεύδουν εκατομμύρια συμπολίτες μας, που βλέπουν την αστυνομία να δρα αυθαίρετα, βίαια, και προκλητικά υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει τίποτα επιλήψιμο. Όταν καλύπτουν συμπεριφορές που προσβάλουν τη δημοκρατία μας και συκοφαντούν τη χώρα διεθνώς. Όταν μετατρέπουν την αστυνομία σε κομπάρσο τηλεοπτικών σόου και την ίδια στιγμή την αποπροσανατολίζουν από το δύσκολο μέτωπο της σύγκρουσης με τα οργανωμένα εγκληματικά συμφέροντα. Όταν, για να καλύψουν την αμηχανία της κυβέρνησής στα μεγάλα προβλήματα του καιρού μας, επενδύουν στον φόβο και στην ανασφάλεια.
Το δόγμα της κυβέρνησης δεν είναι νόμος και τάξη. Το δόγμα της είναι τρόμος και πάταξη. Το δόγμα αυτό οδηγεί τη χώρα μας προς τα πίσω - προς εκείνες τις μέρες που η ανασφάλεια κάλυπτε τη σκέψη και τα αισθήματα των πολιτών, που η αστυνομία ήταν ο σύμμαχος των ισχυρών, που η εξουσία στηριζόταν στον έλεγχο και στην πειθάρχηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα το επιτρέψει. Θα υπερασπιστεί το δικαίωμα των πολιτών στην ασφάλεια, θα υπερασπιστεί τη δημοκρατία μας, θα υπερασπιστεί τη σαφή και κατηγορηματική επιθυμία του λαού μας για νόμο και τάξη στην υπηρεσία της κοινωνίας και όχι των λίγων και ισχυρών.
