Οι εισαγγελείς και δικαστές που αποφάσισαν να μην προφυλακιστούν οι βουλευτές και άλλα στελέχης της Χ.Α. έχουν πληρέστερη γνώση της δικογραφίας. Η αντίληψη που σχηματίστηκε στην κοινή γνώμη, σε μεγάλο βαθμό, οφείλεται σε θραύσματα πληροφοριών και κατευθυνόμενες διαρροές. Δηλαδή είναι αποτέλεσμα της επικοινωνιακής πολιτικής διαχείρισης της υπόθεσης της Χ.Α. από την κυβέρνηση. Όλα δείχνουν ότι οι συλλήψεις επισπεύστηκαν, ώστε ο Σαμαράς να έχει στις αποσκευές του στο ταξίδι του στις ΗΠΑ "αποδείξεις" ότι αντιμετωπίζει τη δράση της Χ.Α. και να αποσείσει τις διεθνείς πιέσεις ότι δείχνει ανοχή στη φασιστική - ρατσιστική βία. Ίσως γι' αυτό επελέγη η δικαστική οδός της εξάρθρωσης της εγκληματικής οργάνωσης με βάση τη νομοθεσία για το διαρκές έγκλημα, το οποίο ορίζεται ως αυτόφωρο.
Η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου πρωτοστάτησε σ' αυτή τη δικονομική τακτική. Από την εξέλιξη προκύπτει ότι η δικαστική έρευνα εντοπίζεται (ή μήπως περιορίζεται;) στην εξιχνίαση της δολοφονίας του Π. Φύσσα. Συνεπώς προφυλακίζονται πρόσωπα για τα οποία υπάρχουν τουλάχιστον ενδείξεις ανάμειξής τους στο συγκεκριμένο έγκλημα. Η μη προφυλάκιση των υπολοίπων δεν τους καθιστά αθώους, καθώς το κατηγορητήριο για τη συμμετοχή τους στην εγκληματική οργάνωση παραμένει ισχυρό. Προφανώς οι ανακριτές και οι εισαγγελείς έκριναν ότι δεν συντρέχει λόγος προφυλάκισής τους, διότι δεν είναι ύποπτοι διαφυγής, ούτε υπότροποι, ούτε ύποπτοι εξάλειψης στοιχείων που αφορούν τις κατηγορίες τους. Ο τρομονόμος ωστόσο επισημαίνει ως λόγο προφυλάκισης ειδικά τη συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση. Αν δεχθούμε ότι δεν υφίσταται λόγος προφυλάκισης, π.χ. υποτροπή, τότε παρέχεται στους κατηγορούμενους επιχείρημα για να αμφισβητήσουν την υπόσταση της εγκληματικής οργάνωσης από το 1987, δηλαδή την καθ' υποτροπήν εγκληματική δραστηριότητα, προφανώς και με τη δική τους συμμετοχή. Αν δεν υφίσταται κίνδυνος διαφυγής, τότε γιατί άραγε επελέγη η εξπρές σύλληψή τους και όχι η νομικά ορθόδοξη και πολιτικά ορθή διαδικασία άρσης της βουλευτικής ασυλίας; Μήπως ο Σαμαράς φοβήθηκε ότι ένας μεγάλος αριθμός βουλευτών του δεν θα ψήφιζαν υπέρ της άρσης ασυλίας όπως π.χ. είχε πράξει σε άλλη περίπτωση ο γραμματέας της Ν.Δ. Εμμανουήλ Κεφαλογιάννης;
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που συνηγορούν στην εκτίμηση ότι η κυβέρνηση επέλεξε να διαχειριστεί το θέμα της Χ.Α. με μικροκομματικά κριτήρια και όχι με βάση την υπεράσπιση της δημοκρατίας και τον σεβασμό της Δικαιοσύνης. Άλλωστε η προσπάθεια να στηθεί περιβάλλον τηλεοπτικής δίκης, ώστε να δημιουργηθούν εντυπώσεις την ώρα που η υπόθεση είναι στα χέρια της Δικαιοσύνης, θυμίζει συνταγές αδίστακτης χειραγώγησης των πολιτών. Με τέτοια παιχνίδια δίνεται η ευκαιρία στα μέλη της εγκληματικής οργάνωσης Χ.Α. να το παίζουν πολιτικά διωκόμενοι. Παρά τον αιφνιδιασμό της κοινής γνώμης από την απόφαση των δικαστικών αρχών, η μη προφυλάκιση των στελεχών της Χ.Α. επιβεβαιώνει ότι οι δικαστικές αρχές σταθμίζουν δικαιοκρατικά τις αποφάσεις τους. Η στάση των δικαστικών αρχών αφαιρεί από τους εγκληματίες της Χ.Α. επιχειρήματα ότι είναι θύματα πολιτικής δίωξης. Παρ' ότι αυτοί από την πρώτη στιγμή επιδίδονται στη σκηνοθεσία ηρωοποίησής τους και χθες βγήκαν με ανοιχτές απειλές...
ΥΓ.: Δεν μπορούμε παρά να υπενθυμίσουμε ότι ο νομικός πολιτισμός της δημοκρατίας είναι σταθερά αντίθετος με την κατάχρηση του θεσμού της προφυλάκισης, που έχει περιέλθει στο επίπεδο διοικητικής ποινής. Δεν είναι μάλιστα λίγες οι περιπτώσεις εκείνες που η προφυλάκιση επιβάλλεται με κοινωνική ή πολιτική μεροληψία. Στην περίπτωση της Χ.Α. έκριναν... αμερόληπτα;
Ν.Φ.
