Οπότε ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα μπει στην πειρασμό της «επίσπευσης» των εξελίξεων. Προκειμένου να «κάψει» την αναλογική και να πάει σύντομα σε νέα εκλογική αναμέτρηση με το δικό του υπερενισχυμένο σύστημα. Με την ελπίδα, βεβαίως, πως όλ’ αυτά θα του βγουν όπως τα λογαριάζει...
Απ’ ό, τι φαίνεται, ο Κυριάκος Μητσοτάκης σχεδιάζει τις εξελίξεις με την ελπίδα πως θα του βγουν όλα όπως τα λογαριάζει. Ότι διαθέτει ακόμη την εκλογική ισχύ του περασμένου Ιουλίου. Είναι, βλέπετε, και οι -όσο αξιόπιστες ή όσο αμφισβητούμενες- δημοσκοπήσεις που δίνουν αέρα στα πανιά του. Ο πρωθυπουργός θεωρεί ότι σε ενδεχόμενες εκλογές θα εξασφαλίσει και πάλι την εμπιστοσύνη του λαού. Με την απλή αναλογική, όμως, δίχως τα μπόνους και τις τέτοιες πολυτελείς απλοχεριές, η αυτοδυναμία πάει περίπατο. Και οι κυβερνητικές συμμαχίες όχι πάντα εύκολες, και συνήθως δύσκολα «διαχειρίσιμες».
Καθώς μάλιστα καλόμαθε στην αυτοδυναμία και την εξ αυτής κυβερνητική ασυδοσία (τη βλέπουμε δα και τη ζούμε καθημερινά), το πιθανότερο είναι ότι θα επιχειρήσει να επανακτήσει τη δυνατότητα άσκησης της εξουσίας δίχως να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Οπότε θα πάει σε νέες εκλογές, με το δικό του πλέον σύστημα. Αυτό που παραχωρεί τα πολύτιμα μπόνους βουλευτικών εδρών.
Λογικά ακούγονται όλ’ αυτά στον επί χάρτου σχεδιασμό. Υπό την προϋπόθεση όμως ότι η εκλογική του πρωτιά θα πιστοποιηθεί και θα ξανα-πιστοποιηθεί σε δύο απανωτές αναμετρήσεις. Είναι έτσι; Δεν είναι; Με το δίκιο του άραγε ο Μητσοτάκης τρέφει τέτοιες προσδοκίες; Το βέβαιο πάντως είναι πως λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο. Τους Έλληνες πολίτες εν προκειμένω και τις απέναντί του διαθέσεις τους. Η κάλπη, ξέρετε, είναι μυστήριο πράγμα και απρόβλεπτο. Που, όχι σπάνια, σε υποχρεώνει σε άτσαλη προσγείωση...
Με το ευαγγέλιο των δημοσκοπήσεων στο χέρι
Η αλήθεια είναι πως οι έως τώρα δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν την εκλογική δυναμική της Ν.Δ. του Ιουλίου του 2019. Και μπορεί μεν κάποιος να ορκίζεται με τυφλή πίστη στο ευαγγέλιο των δημοσκοπήσεων και άλλος να αμφισβητεί την εγκυρότητά τους. Όμως μεγαλύτερη επί του ζητούμενου σημασία έχει η αίσθηση των πραγμάτων. Αυτό δηλαδή που ο καθένας βλέπει και αισθάνεται γύρω του. Εύρημα το οποίο, εξάλλου αναζητείται και μετράται και στις έρευνες, ως «παράσταση νίκης».
Αυτό που πάντως αξίζει να σημειωθεί, εν προκειμένω, είναι το στατιστικά πολλαπλώς επιβεβαιωμένο γεγονός ότι οι πολίτες - εκλογείς χρειάζονται χρόνο για να εκφράσουν τη δυσφορία τους. Έναντι της όποιας εκλογικής τους επιλογής. Μ’ άλλα λόγια δεν είναι διόλου εύκολο να δηλώσει κανείς, ακόμη και στα ερωτήματα των δημοσκόπων, ότι διαψεύστηκαν οι ελπίδες του και, μ’ αυτή την έννοια, πως έκανε λάθος επιλογή στην κάλπη. Ότι δηλαδή μετανιώνει για την επιλογή του. Όχι, σίγουρα, σε σύντομο χρονικό διάστημα από τις τελευταίες εκλογές. Διάστημα που άλλοι αναλυτές το υπολογίζουν στους έξι μήνες και άλλοι κοντά στον ένα χρόνο...
Ορθολογικά θεωρούμενα τα πράγματα, θα περίμενε κανείς ότι οι πολίτες που, «ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι», εμπιστεύτηκαν τη Ν.Δ., ιδίως οι πολιτικά φιλελεύθεροι και οι κεντρώοι εξ’ αυτών, θα έχουν ήδη απογοητευτεί (αν δεν έχουν οργιστεί κιόλας) από τ’ αποτελέσματα της διακυβέρνησης Μητσοτάκη καθ’ όλη την έκταση της κυβερνητικής ύλης. Από τον οικονομικό και τον κοινωνικό τομέα (ιδίως απ’ αυτόν) έως τα μεγάλα «ειδικού χαρακτήρα» θέματα της κυβερνητικής πολιτικής. Όπως είναι το προσφυγικό, τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής και η αναβίωση του αστυνομικού κράτους.
Καθώς μάλιστα δεν μπορεί παρά να διαπιστώνουν ότι η ασκούμενη σήμερα πολιτική έρχεται κατευθείαν από μοντέλα τύπου ΕΡΕ ή και ενός πολιτικού μείγματος ΠΟΛ.ΑΝ. και ΛΑΟΣ. Εικόνα η οποία δεν μπορεί παρά να προκαλεί δυσφορία στο μισό, τουλάχιστον, από το εκλογικό δυναμικό της Ν.Δ., όπως εκφράστηκε στην τελευταία αναμέτρηση.
Όμως ποιος είπε ότι η εκλογική (και η δημοσκοπική) συμπεριφορά του συνόλου, ή και της πλειονότητας των πολιτών, διέπεται πάντα από τις αρχές του ορθολογισμού; Δεδομένου ότι παρεμβαίνουν πάντα και «ψυχολογικής φύσεως» παράμετροι. Παράμετροι αδιερεύνητες και, σίγουρα, αχαρτογράφητες. Πράγμα που σημαίνει πως οι επί χάρτου πολιτικοί σχεδιασμοί βρίσκουν συχνά τη θέση τους στο καλάθι των αχρήστων...
