Η ριζική μείωση των προστίμων για απλήρωτες υπερωρίες και αδήλωτη εργασία είναι ένα τεράστιο δώρο στις τράπεζες, τον ΣΕΒ και στις πολυεθνικές εταιρείες. Η υποβάθμιση του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας βοηθάει εξαιρετικά προς αυτή την κατεύθυνση. Και η άρνηση του Γ. Βρούτση να επεκτείνει τη συλλογική σύμβαση στον επισιτισμό είναι δώρο στις μεγάλες αλυσίδες φαγητού.
Επί της ουσίας: όσες επιχειρήσεις απασχολούν μεγάλο αριθμό εργαζομένων έχουν πλέον τη διαβεβαίωση του υπουργείου Εργασίας ότι θα μπορούν ανενόχλητες να παραβιάζουν την εργασιακή νομοθεσία και ότι θα μπορούν να αυξήσουν την κερδοφορία τους σε βάρος των άθλιων μισθών που καταβάλλουν. Κάθε προσπάθεια που έγινε από την προηγούμενη κυβέρνηση να στηριχθούν, έστω και στοιχειωδώς, οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι του κατώτατου μισθού κατεδαφίζεται μεθοδικά. Ο οδοστρωτήρας που λέγαμε...
Δεν πρόκειται ακριβώς για «δώρα». Δώρο κάνεις σε κάποιον για να τον ευχαριστήσεις. Εδώ πρόκειται για συνέργεια. Οι επιχειρήσεις αυτές έχουν εδώ και καιρό συμφωνήσει με τον Κ. Μητσοτάκη και τους συνεργάτες του τι ακριβώς θέλουν. Και το έχουν πάρει.
Το αντάλλαγμα δεν το ξέρουμε, αλλά δεν είναι απίθανο κάποια στιγμή να το μάθουμε. Προς τα έξω πάντως -στους αφελείς- η κυβέρνηση λέει ότι όλα αυτά γίνονται για την «ανάπτυξη».
Ανάπτυξη με τους εργαζόμενους καθηλωμένους σε μισθούς φτώχειας δεν υπάρχει. Για μπίζνες πρόκειται. Για συναλλαγή. Μην είμαστε αθώοι.
