Live τώρα    
18°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
18 °C
14.5°C19.6°C
3 BF 59%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Σποραδικές νεφώσεις
16 °C
13.5°C17.7°C
1 BF 73%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
17 °C
14.3°C16.6°C
2 BF 63%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
16 °C
14.8°C18.0°C
1 BF 58%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
16 °C
16.3°C16.3°C
1 BF 65%
Υπερχρέωση των ΜΜΕ και Δημοκρατία
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Υπερχρέωση των ΜΜΕ και Δημοκρατία

Του Στάθη Σχινά*

- Γιατί ξαναγύρισαν άραγε οι εφοπλιστές στην Ελλάδα; Όταν μέσα σε 2-3 χρόνια διαθέτουν ποσά ίσα με το 12% του ελληνικού ΑΕΠ για να παραγγείλουν καινούργια πλοία στους Κινέζους, τι μπορεί να τους προσφέρει η Ελλάδα; Μια χώρα δική τους ίσως; Με δικαίωμα βέτο πχ στην Ε.Ε., όταν συζητά για τα διπύθμενα τάνκερς; Παλιά ξινά σταφύλια, θα μου πείτε. Όχι όμως και το LNG (φυσικό αέριο) που σε λίγο θα το φορτώνουν καραβιές από την Αλεξανδρούπολη (ήδη οι Έλληνες εφοπλιστές έχουν πωλήσει πολλά τάνκερ και «χτίζουν» πλοία για LNG). Και από κοντά και τα διπλανά υπό ιδιωτικοποίηση λιμάνια, που θα τους βόλευαν για εγκαταστάσεις μεταφόρτωσης ή αποθήκευσης. Ούτε, από την άλλη, οι ενεργειακές προοπτικές της ΝΑ Μεσογείου είναι παλιά ξινά σταφύλια.

Το πόρισμα της ειδικής επιτροπής της Βουλής για τα δάνεια των επιχειρήσεων στο χώρο των ΜΜΕ εμπεριέχει μερικά πολύ ουσιαστικά στοιχεία που φωτίζουν επαρκώς το θέμα της υπερχρέωσής τους. Το φωτίζουν, όμως, για ό,τι και όσα έγιναν μέχρι το 2015-2016. Το επόμενο κεφάλαιο της περιόδου 2016-2019 είναι εξίσου κρίσιμο, γιατί αποτελεί δυναμική συνέχεια των όσων προηγήθηκαν και φωτίζει ίσως αναδρομικά διαδρομές, επιδιώξεις και συμπεριφορές.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά τους.

Το πόρισμα της Βουλής με τη σιδερένια απολυτότητα των αριθμών αποκαλύπτει ότι την περίοδο 2015-16 οι επιχειρήσεις ΜΜΕ χρωστούσαν στις 4 συστημικές τράπεζες και την Τράπεζα Αττικής συνολικά 1,27 δισ. ευρώ. Από αυτά, σχεδόν τα μισά ήταν χωρίς καμία κάλυψη, δηλαδή χωρίς εμπράγματες ασφάλειες. Πρωταθλητές χορηγήσεων είναι η Εθνική και η Πειραιώς, και από κοντά η ΑΛΦΑ, με 45%, 47% και 50% των δανείων τους αντιστοίχως χωρίς καλύψεις .Με αέρα... Δηλαδή, με την υπογραφή των διευθυνόντων συμβούλων. Και, για να ξεδιαλύνουμε μια παρεξήγηση, ας πούμε και αυτό. Μια τράπεζα μπορεί να δανείζει κάποιον μόνο με την υπογραφή του, αρκεί ο δανειζόμενος να είναι πολύ ισχυρός και να σκάει από οικονομική υγεία. Ήταν όμως σε τέτοια κατάσταση τα ελληνικά ΜΜΕ την περίοδο 2008-2015; Όχι βεβαίως. Και ιδού γιατί:

Το 2008, τα πρώτα έντονα σημάδια της οικονομικής κρίσης αρχίζουν να αφήνουν το αποτύπωμά τους και στον εκδοτικό χώρο. Βρισκόμαστε σε μια περίοδο συρρίκνωσης των τζίρων όχι μόνο γιατί ξεκινά η οικονομική κρίση και το deflation, δηλαδή το «ξεφούσκωμα» της οικονομίας από τα δανειακά κεφάλαια που περιορίζει δραματικά τη ζήτηση, αλλά και γιατί παράλληλα με την οικονομική δυσπραγία η σχεδόν καθολική επέκταση του INTΕRNET στα ελληνικά νοικοκυριά και κυρίως στις επιχειρήσεις δίνει το τελικό, σχεδόν, χτύπημα στις εφημερίδες, καταρχήν. Λίγο πριν τα τέλη της 10ετίας του ‘80 υπήρχαν μόνον τα κρατικά κανάλια και οι κρατικοί ραδιοσταθμοί με σαφή κρατική παρέμβαση και γραμμή. Οι εφημερίδες -μόνο μέσο άσκησης αντιπολίτευσης- πωλούν τότε σχεδόν ένα εκατομμύριο φύλλα πανελλαδικά. Η ορμητική είσοδος στο προσκήνιο της ιδιωτικής τηλεόρασης και ραδιοφωνίας αλλάζει ριζικά το τοπίο στον εκδοτικό χώρο. Η σύζευξη οικονομικής κρίσης και τεχνολογικού μετασχηματισμού δημιουργεί εκρηκτικό μείγμα.

Απέναντι στην κατάσταση αυτή οι εκδότες αντιδρούν με πολυσέλιδες εκδόσεις και ακριβά προγράμματα, αδιαφορώντας για το κόστος.

Όλες σχεδόν οι εκδοτικές εταιρείες παρουσιάζουν το 2008, τόσο σε επίπεδο ομίλου όσο και σε επίπεδο μητρικής, ζημίες. Το βασικό συμπέρασμα που προκύπτει από τη γενική παρουσίαση του λογαριασμού αποτελεσμάτων χρήσης των εκδοτικών εταιρειών είναι ότι το κόστος πωλήσεων (μισθοί, αμοιβές, χαρτί, υλικά πάσης φύσεως, κ.λπ.), επιδεινώνεται από τις προσφορές αλλότριων προς τη δραστηριότητά τους προϊόντων για αύξηση της κυκλοφορίας κυρίως των εφημερίδων, που απορροφά μέχρι και το 75,2% των εσόδων από πωλήσεις. Ό,τι απομένει από τα έσοδα από πωλήσεις το «αποσαρθρώνει» το κόστος «διάθεση» που υπερβαίνει συνήθως το 30%. Το αποτέλεσμα, τελικά, είναι να καταγράφονται στους ισολογισμούς μεγάλες ζημίες ή αύξηση των ζημιών ή μείωση των κερδών ή μεταβολή των κερδών σε ζημίες.

Τη στιγμή που εκδηλωνόταν η κρίση, η πλειοψηφία των εκδοτικών επιχειρήσεων προσπάθησε να αντιμετωπίσει τη μείωση των πωλήσεων με επιθετική πολιτική, με προσφορές και ακριβά πολυσέλιδα. Ο υπερδανεισμός ήταν αναπόφευκτος. Μερικά χρόνια αργότερα, μετά το 2010 δηλαδή, οι πολυσέλιδες κυριακάτικες εκδόσεις κατά 95% όφειλαν το μέγεθός τους σε δανειακά κεφάλαια και μόλις 5% σε ίδια επιχειρηματικά κεφάλαια. Ή για να το πούμε απλά, με ελάχιστες εξαιρέσεις, στις 100 σελίδες που τυπώνονταν οι 95 ήταν με δανεικά.

Στην πραγματικότητα η κατάσταση ήταν ακόμη χειρότερη για τη συνολική εικόνα στον Τύπο. Με 75% κόστος πωληθέντων, 35 % και πλέον κόστος διάθεσης (πρακτορεία, κ.λπ.) -μπορεί και 40% αν υπήρχαν μεγάλες διαφημιστικές καμπάνιες- αλλά και με ένα στάνταρ 10% και πλέον σε χρηματοοικονομικά (τόκοι κ.λπ.) φτάνουμε στο 120% τουλάχιστον.

Δηλαδή, για κάθε 100 ευρώ πωλήσεων οι εφημερίδες δαπανούσαν 120 ευρώ ή, πολύ απλά, όσο πιο πολύ πωλούσαν τόσο πιο πολύ μέσα έμπαιναν.

Την ίδια περίοδο, στην Τηλεόραση οι επιχειρήσεις περνούσαν για πρώτη χρονιά σε ζημίες:

* Ο Τηλέτυπος (Mega), με κύκλο εργασιών 69,991 εκατ. το εξάμηνο του 2009, εμφάνιζε ζημιές της τάξεως των 2,931 εκατ. ευρώ,

* Η Ελεύθερη Τηλεόραση ΑΛΤΕΡ, παρουσίασε ζημιές 6,149 εκατ.

Η χρεοκοπία του ΑΛΤΕΡ μετά από λίγο καιρό «τίναξε τη μπάνκα στον αέρα», αποκαλύπτοντας πλέον την κρίση στα ΜΜΕ σε όλη της την έκταση, καθώς δημιουργήθηκε ντόμινο κατάρρευσης στη διαφημιστική αγορά, και άρα και στα μέσα.

Την περίοδο εκείνη, 2009-2010, τις υψηλότερες ζημίες σε απόλυτους αριθμούς παρουσιάζει η ΔΟΛ Α.Ε. (13,5 εκατ. ευρώ), ενώ είχε -ω της συμπτώσεως- και τις μεγαλύτερες πωλήσεις. Αλλά είπαμε, όσο πιο πολλά πωλούσαν τότε τόσο πιο πολύ έμπαιναν μέσα.

Άρα για τον ΔΟΛ -και όχι μόνον- ισχύει το «όπερ έδει δείξε».

Μεταβολή της κερδοφορίας σε ζημίες έχουν την ίδια περίοδο και η Καθημερινή και η Τεγόπουλος.

Και τώρα το μέγα ερώτημα: Δεν τα έβλεπαν όλα αυτά οι τράπεζες; Μια στοιχειώδης ανάλυση κόστους αποτελέσματος, που την κάνουν για όλες τις υπό δανειοδότηση εταιρίες οι αρμόδιοι του risk mamagement των τραπεζών, ήταν υπόθεση ρουτίνας... Με τέτοιο κόστος πωλήσεων «δεν πσς πουθενά». Ίσως η απάντηση να βρίσκεται σε αυτό που γράφει η Τζόαν Ρόουλινγκ στο πρώτο βιβλίο της για τον Χάρρυ Πότερ: «Στον κόσμο των κακών μάγων δεν υπάρχει ούτε σωστό ούτε λάθος. Μόνον η εξουσία υπάρχει και ο τρόπος που θα την κατακτήσουν». Αυτό ας το κρατήσουμε θα μας χρειαστεί... Και για την ερμηνεία των όσων συμβαίνουν και σήμερα..

Η νέα εποχή

Χρέη 534 εκατ. για τους τηλεοπτικούς σταθμούς Antenna, Αlpha, Star Channel και ΣΚΑΙ TV έδειχναν οι ισολογισμοί των 4 σταθμών για το 2012. Για να αναφερθούμε στους 4 που υπάρχουν και σήμερα, εφοπλιστικής ιδιοκτησίας πλέον και οι 4. Οι υποχρεώσεις έχουν βεβαίως μετριαστεί, γιατί οι εφοπλιστές έριξαν και άλλα λεφτά...

Και το 2018;

Ζημίες προ φόρων ύψους 70 εκατ. ευρώ και συνολικά έσοδα 273 εκατ. ευρώ κατέγραψαν οι πέντε τηλεοπτικοί σταθμοί πανελλήνιας εμβέλεια για το 2018.

Ο συνολικός κύκλος εργασιών των πέντε υπό εξέταση επιχειρήσεων για το 2018 ανέρχεται στα 273,02 εκατ. ευρώ, καταγράφοντας αύξηση κατά 10,36% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2017.

Παρά την αύξηση του τζίρου, το συνολικό αποτέλεσμα προ φόρων παρέμεινε αρνητικό για το 2018 και ανήλθε σε ζημίες προ φόρων ύψους 69,97 εκατ. ευρώ, αυξημένες κατά 83,5% σε σχέση με τις ζημίες προ φόρων του 2017.

Από τις πέντε υπό εξέταση εταιρείες η μοναδική επιχείρηση που κατέγραψε κερδοφόρο (προ φόρων) χρήση για το 2018 ήταν η ΣΚΑΪ Α.Ε., με 2,34 εκατ. ευρώ (+ 52% σε σχέση με το 2017). Οι υπόλοιπες τέσσερις εταιρείες είχαν ζημιογόνα (προ φόρων) αποτελέσματα για το 2018. Τις μεγαλύτερες ζημίες προ φόρων κατέγραψε η ANTENNA TV A.Ε. με 42,7 εκατ. ευρώ, η ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΑΕ (OPEN BEYOND) είχε ζημίες προ φόρων ύψους 21,40 εκατ. ευρώ, η ALPHA ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΑΕ ζημίες προ φόρων 4,25 εκατ. ευρώ, και η ΝΕΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΑΕ (STAR) ζημίες προ φόρων 3,97 εκατ. ευρώ.

Επίσης, να αναφερθεί πως η ΕΡΤ Α.Ε. για το 2018 είχε κύκλο εργασιών 194,57 εκατ. ευρώ και κέρδη προ φόρων 54,91 εκατ. ευρώ, ενώ η FORTHNET MEDIA ΑΕ (NOVA) είχε έσοδα 127,31 εκατ. ευρώ το 2018, αλλά χρωστάει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.

Συνέπειες της νέας υπερχρέωσης;

1. Νέα αύξηση μετοχικού κεφαλαίου για την ΑΝΤΕΝΝΑ TV Α.Ε. Η ιδιοκτήτρια εταιρεία του ΑΝΤ1, που ανήκει στην εφοπλιστική οικογένεια Κυριακού, σε έκτακτη γενική συνέλευση αποφάσισε την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της κατά 37.701.000 ευρώ.

2. Σε αύξηση του μετοχικού της κεφαλαίου προχώρησε και η Νέα Τηλεόραση ΑΕ, ιδιοκτήτρια εταιρεία του Star Channel. Με απόφαση της έκτακτης γενικής συνέλευσης της 26ης Οκτωβρίου 2018, το μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας αυξήθηκε κατά 8.999.180 ευρώ από την εφοπλιστική οικογένεια Βαρδινογιάννη.

3. Εξαγορά MEGA και ΝΟVA από την Alter Ego του εφοπλιστή Βαγγέλη Μαρινάκη συνολικού κόστους περί τα 100 εκατ. Ευρώ. Η εταιρία του κ. Μαρινάκη για το 2018 εμφανίζει ζημιές 9,5 εκατομμυρίων ευρώ με μετοχικό κεφάλαιο 8 εκατομ. ευρώ και δρομολογημένες δαπάνες που ξεπερνούν τα 100 εκατ. ευρώ ως το τέλος του 2019.

4. Εξαγορά του συνόλου του ΑΛΦΑ από τη MOTOROIL της οικογένειας Βαρδινογιάννη, με άγνωστη μέχρι στιγμής κεφαλαιακή ενίσχυση.

Εφημερίδες 2018

Στις εφημερίδες το 2018 η χρηματοοικονομική κατάσταση είχε ως εξής:

1. Καθημερινή Α.Ε.: Ο κύκλος εργασιών ανήλθε στα 38,85 εκατ. ευρώ. Τα ίδια κεφάλαια της εταιρείας στις 31 Δεκεμβρίου 2018 ανέρχονται σε -2,92 εκατ. ευρώ (-1,86 εκατ. ευρώ στις 31.12.2017). Κατά συνέπεια, το σύνολο των ιδίων κεφαλαίων της εταιρείας την 31.12.2018 έχει καταστεί αρνητικό. Η διοίκηση της εταιρίας έχει εκπονήσει κατάλληλο πρόγραμμα αύξησης κεφαλαίου, κ.λπ., κ.λπ.

2. Dimera Εκδοτική Α.Ε. (συμφερόντων Ιβάν Σαββίδη): Κύκλος εργασιών 1.561.885 ευρώ. Οι ζημίες προ φόρων ανήλθαν σε 1.305.793 ευρώ. Η εταιρία εκδίδει το «Έθνος» και το «Έθνος της Κυριακής».

3. Πρώτο Θέμα: Μη εξυπηρετούμενα δάνεια (μέχρι τα τέλη σχεδόν του 2018) άνω των20 εκατ. ευρώ. Ένεση 5 εκατ. ευρώ από την αγνώστου ιδιοκτησίας offshore VELVET (κατά πάσα πιθανότητα συμφερόντων πολύ μεγάλου Έλληνα εφοπλιστή.

4. Ναυτεμπορική: Ουσιαστικά έχει καταρρεύσει.

5. Αττικές εκδόσεις: Κερδοφόρες χάρις κυρίως στο Capital.gr.

6. BHMA, NEA: Η επανακυκλοφορία τους δεν έχει ακόμη αποτυπωθεί σε άξια ανάλυσης οικονομικά αποτελέσματα στον ισολογισμό της μητρικής ALTEREGO.

7. Υπάρχουν βεβαίως και εκατοντάδες sites. Τα περισσότερα είναι κερδοφόρα και έχουν μια ενδιαφέρουσα δυναμική.

Βεβαίως, το 80-85% της αγοράς το κατέχουν οι 5 όμιλοι (εφοπλιστικής ιδιοκτησίας κατά τα 4/5).

Αυτή σε γενικές γραμμές είναι η εικόνα. Μια εικόνα του σήμερα που μοιάζει ως προς τα καχεκτικά οικονομικά αποτελέσματα, αλλά και εν μέρει ως προς την υπερχρέωση, με αυτήν της περιόδου 2010-2016. Μετά από μία γιγαντιαία αναδιάρθρωση και συγκεντροποίηση του κλάδου των ΜΜΕ (restructuringκαι consolidation) σε πολύ λίγα χέρια.

Αλλά υπάρχει και μια τεράστια διαφορά. Οι τράπεζες ουσιαστικά είναι απούσες λόγω της προφανούς αδυναμίας τους. Στο τρίγωνο εκδότες-τραπεζίτες-πολιτική εξουσία, το ρόλο των εκδοτών αλλά και των τραπεζών τον έχουν αναλάβει οι εφοπλιστές, με την εξαίρεση του Ιβαν Σαββίδη, του οποίου όμως τα λεφτά -όπως και των εφοπλιστών- δεν δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα. Οι τράπεζες χρηματοδοτούν -περιορισμένα μεν, αλλά χρηματοδοτούν- τους εφοπλιστές-βασικούς μετόχους ή τις εταιρίες τους, όχι τις εκδοτικές επιχειρήσεις.

Ένα μεγάλο γιατί...

Αλλά, αλήθεια, τι ενδιαφέρον έχει η ζημιογόνος ελληνική αγορά ΜΜΕ για τους μεγιστάνες του ελληνικού εφοπλισμού που αποκομίζουν κέρδη δισεκατομμυρίων δολαρίων κάθε χρόνο; 20 δισ. τζίρους έκαναν μόνο το 2017. Ακόμη και η πολιτική εξουσία -που στηρίζουν με τα ΜΜΕ τους- γιατί να τους ενδιαφέρει;

Ας μου επιτραπεί κλείνοντας η έκφραση μιας προσωπικής άποψης. Όταν το 1974 έπεφτε η χούντα, τέλειωνε σταδιακά και η εμπλοκή στο ελληνικό πολιτικό γίγνεσθαι του Ωνάση, του Νιάρχου και του Στρατή Ανδρεάδη. Οι μεγαλύτερες κρατικοποιήσεις στην Ελλάδα έγιναν επί Κ. Καραμανλή: η αυτοκρατορία Ανδρεάδη (Εμπορική, Αττικής Πειραιώς, Ιονική, Χίλτον, ΒΦΛ, ο ηλεκτρικός και τα πράσινα λεωφορεία, κ.λπ.), η Ολυμπιακή του Ωνάση, και αργότερα η εξαγορά με 10 εκατ. δολάρια των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά με προσωπική συμφωνία Ανδρέα Παπανδρέου -Νιάρχου. Η διαπλοκή της περιόδου 1974-1989 δεν έχει καμιά σχέση με το «Κομίτι» του Λονδίνου, που εκτός από το να βγάζει λεφτά κάνει παρέα με τους Γλίξμπουργκ, αλλά μέχρις εκεί.

Αυτό κράτησε μέχρι το 1989, όταν ο Αριστείδης Αλαφούζος στη 10η θέση των μεγαλύτερων Ελλήνων εφοπλιστών, σύμφωνα με τη λίστα των Lloyd’s, εξαγοράζει την Καθημερινή. Αν και γνωρίζω από πρώτο χέρι πολλά για τη συμφωνία του με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τα σχετικά με την κίνησή του αυτή δεν είναι του παρόντος. Μια άλλη με εγχώρια παρουσία ελληνική εφοπλιστική οικογένεια έχει όλη εκείνη την περίοδο παρουσία στα τεκταινόμενα (και δεν εννοώ τον αθλητικό χώρο): η Οικογένεια Βαρδινογιάννη. Και από το 1989 και η οικογένεια Κυριακού. Και οι δύο οικογένειες ήταν παρούσες στο ιδιωτικό τηλεοπτικό γίγνεσθαι από την πρώτη στιγμή.

Όμως, η έκρηξη εφοπλιστικού ενδιαφέροντος ακολουθεί κυρίως μετά το 2000. Και πολύ περισσότερο μετά το 2010. Μαρινάκης, Ρέστης, ενώ ψιθυρίζεται και το όνομα Λασκαρίδης. Είναι οι καινούριοι παίκτες. Και μαζί με τις οικογένειες Βαρδινογιάννη, Αλαφούζου και Κυριακού, συν τον Ιβαν Σαββίδη, είναι πλέον οι κυρίαρχοι μιας ολιγοπωλιακής αγοράς σχεδόν, σταθερά ζημιογόνας. Γιατί ξαναγύρισαν άραγε οι εφοπλιστές στην Ελλάδα; Όταν μέσα σε 2-3 χρόνια διαθέτουν ποσά ίσα με το 12% του ελληνικού ΑΕΠ για να παραγγείλουν καινούργια πλοία στους Κινέζους, τι μπορεί να τους προσφέρει η Ελλάδα; Μια χώρα δική τους ίσως; Με δικαίωμα βέτο πχ στην ΕΕ, όταν συζητά για τα διπύθμενα τάνκερς; Παλιά ξινά σταφύλια, θα μου πείτε.

Όχι όμως και το LNG (φυσικό αέριο) που σε λίγο θα το φορτώνουν καραβιές από την Αλεξανδρούπολη (ήδη οι Έλληνες εφοπλιστές έχουν πωλήσει πολλά τάνκερ και «χτίζουν» πλοία για LNG). Και από κοντά και τα διπλανά υπό ιδιωτικοποίηση λιμάνια, που θα τους βόλευαν για εγκαταστάσεις μεταφόρτωσης ή αποθήκευσης.

Ούτε, από την άλλη, οι ενεργειακές προοπτικές της ΝΑ Μεσογείου είναι παλιά ξινά σταφύλια.

Υπάρχει από την εποχή της γαλλικής επανάστασης ένα βασικό αξίωμα στην Κοινωνιολογία: όταν κάποιοι αποκτούν οικονομική δύναμη, αργά ή γρήγορα θα διεκδικήσουν και κομμάτι ή το σύνολο της πολιτικής εξουσίας...

Αλλά τι σημαίνει άραγε αυτή η κατάσταση για τη Δημοκρατία μας;

* Δημοσιογράφος

Το παρόν κείμενο προέρχεται από ομιλία στην ημερίδα που οργάνωσε ο Δούρειος Τύπος στην ΕΣΗΕΑ στις 18/12/19.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL