Με πρωτοβουλία του Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Κώστα Αρβανίτη και με τη στήριξη της Ευρωομάδας της Αριστεράς GUE/NGL, το ΛΟΓῼ ΛΑΟΚΡΑΤΙΑΣ, ένα έργο αποσπασματικά αυτοβιογραφικό, ένα βαθιά προσωπικό και συναισθηματικό, αναπόδραστα πολιτικό μωσαϊκό αναμνήσεων παρουσιάστηκε στην καρδιά της Ευρώπης.
Για το βιβλίο μίλησαν, καλεσμένοι του Κώστα Αρβανίτη, η ίδια η συγγραφέας, ο εκδότης Πέτρος Κακολύρης και ο καθηγητής Ελληνικών στη Γαλλία Νίκος Γραικός, ένας Έλληνας που, όπως και η συγγραφέας, έχει περάσει μεγάλο μέρος της ζωής του εκτός Ελλάδας, ένας αγωνιστής που σημείωσε χαρακτηριστικά, μιλώντας για το βιβλίο, πως «πατρίδα μας είναι οι αγώνες».
Το «παρών» έδωσαν ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Δημήτρης Παπαδημούλης και ο Αλέξης Γεωργούλης, αλλά και ο Ευρωβουλευτής του ΑΚΕΛ Niyazi Kızılyürek, μέλος της GUE/NGL.
«Όταν αυτήν τη στιγμή γίνεται σε όλο τον κόσμο ένας αναβρασμός, μπορείς να μένεις το κρεβάτι σου και να είσαι ήρεμος;» αναρωτήθηκε η Λαοκρατία μιλώντας για το βιβλίο της ζωής της. «Δεν ένιωσα μίσος για κανέναν. Η μητέρα μου έκανε εθνική συμφιλίωση με άνθρωπο που τον σκότωσαν οι αριστεροί στην Άρτα. Δεν θεωρώ τους ανθρώπους αριστερούς-δεξιούς-κεντρώους, θεωρώ όμως ότι πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει, και μάλιστα με τον Αλέξη, μπροστά».
Στη δική του παρέμβαση στην εκδήλωση, ο Κώστας Αρβανίτης, παίρνοντας αφορμή από το βιβλίο και την περιπετειώδη ζωή της αριστερής αγωνίστριας Λαοκρατίας Λάκκα, αναφέρθηκε στις πολιτικές εξελίξεις, και ειδικότερα στη συζήτηση γύρω από τη διεύρυνση και το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ:
«Κατά τη γνώμη μου, ο ΣΥΡΙΖΑ παίζει σήμερα τον καθοριστικό ρόλο που θα δώσει νέα πνοή και νέα ταυτότητα στην Ευρωπαϊκή Αριστερά. Η Ελλάδα είχε το κόμμα και τον ηγέτη που δεν έμεινε μόνο να διαμαρτύρεται ηρωικά και ακτιβίστικα, αλλά διεκδίκησε και πήρε την κυβέρνηση - και μάλιστα δύο φορές. Και θα την ξαναπάρει και τρίτη φορά.
Η Λαοκρατία ήταν στο ΚΚΕ Εσωτερικού, και κάποιοι από εμάς δεν μπορούσαμε να το ανεχτούμε το ΚΚΕ Εσωτερικού. Αντίστοιχα, φαντάζομαι, κάποιοι σύντροφοι από εκεί δεν μπορούσαν να ανεχτούν εμάς, και σήμερα έχουμε όλοι μαζί ένα νέο κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα που είμαστε όλοι μαζί. Και το ανοίγουμε αυτό το κόμμα, για να κάνουμε ένα κόμμα ακόμα μεγαλύτερο, για να πρωταγωνιστήσει όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη.
Σ’ αυτή τη συγκυρία, έκρινα ότι το βιβλίο είναι πάρα πολύ χρήσιμο να τα ξαναδούμε όλα και να κατεβάσουμε τον εγωισμό της απόλυτης αλήθειας, του απόλυτου αριστερού. Η Αριστερά είναι σύνθεση, και είναι διαλεκτική. Ο Αριστερός πρέπει να ακούει και να συνθέτει, και αυτό νομίζω έκανε με τον καλύτερο τρόπο ο Αλέξης Τσίπρας. Και είμαστε πάρα πολύ περήφανοι και χαρούμενοι που είχαμε την τύχη να είναι στο διάβα μας και να μας κάνει να ζήσουμε αυτό το υπέροχο συναίσθημα της νίκης. Κάποιοι σύντροφοι σήμερα φοβούνται τη διεύρυνση: είναι σαν κάποιοι να φοβούνται τον ηλεκτρισμό, ή κάποιοι να φοβούνται σήμερα το διαδίκτυο.
Έχουμε τις βιβλιοθήκες μας, τις ιστορίες μας, τους αγώνες μας, και τα όνειρά μας. Το άνοιγμα του κόμματος, το κάλεσμα που κάνει σήμερα, ο ρόλος του Αριστερού, είναι για να δημιουργεί συνθήκες, για να αλλάζει τους ανθρώπους, για να αλλάξει τον κόσμο. Δεν μπορεί να αισθάνεται ο μόνος σοφός. Αυτό τον κάνει σέχτα, είναι πάρα πολύ αριστερίστικο και είναι προβληματικό.
Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η μάχη που δίνουμε εδώ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ως ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είμαστε διαχειριστές της εξουσίας, θέλουμε να ανατρέψουμε την εξουσία, όπως λέμε για το κλίμα: «Ν’ αλλάξουμε την πολιτική, το σύστημα, όχι το κλίμα».
Σας μεταφέρω τα λόγια της Λαοκρατίας, που είναι πολύ σημαντικά για μένα στο νέο μου αυτό ταξίδι: «Μέσα απ’ όλα αυτά που βίωσα ως παιδί και αργότερα στην ενήλικη ζωή μου, δεν έχει αλλάξει καθόλου σήμερα η πίστη μου, ότι οι δρόμοι των κοινωνικών αγώνων και του σοσιαλισμού παραμένουν οι δρόμοι του μέλλοντος και της ελπίδας. Θα βρίσκομαι πάντα στο οδόστρωμα, δίπλα στους ανθρώπους του καιρού μου και θα υπερασπίζομαι ανυποχώρητα τη δημοκρατική πορεία προς το Σοσιαλισμό».
Οι Βρυξέλλες υποδέχτηκαν τη Λαοκρατία, άκουσαν για το βιβλίο της, έγιναν ένας από τους πολλούς τόπους που η συγγραφέας περπάτησε, έζησε «ως άτοπη και μετέωρη», όπως γράφει η ίδια· μια άλλου τύπου πρόσφυγας της Αριστεράς, των ιδεών και των αγώνων της, που τελικά, με την έντονη ζωή και δράση της, την κάνουν όχι άτοπη, αλλά πολύτοπη, με πολύτιμους δεσμούς με κάθε τόπο που έχει περπατήσει και τους ανθρώπους του.
