Στην εξωτερική πολιτική είναι πολύ σημαντικό ο αντίπαλος να μην «σε έχει». Να μην μπορεί να σε μετρήσει ή να σε ελέγξει. Να μην έχεις, για παράδειγμα, οικονομικές ή επιχειρηματικές ή τραπεζικές δραστηριότητες στη χώρα του. Το ίδιο σημαντικό είναι και εσύ να μην φοβάσαι τον αντίπαλο - αυτό είναι και θέμα χαρακτήρα.
Από εκεί και μετά, δηλαδή όταν δεν υπάρχουν οι ενδιάμεσες «επισφάλειες», ξεκινά αυτό που λέμε «επαγγελματική σχέση και ανταγωνισμός». Στα εθνικά θέματα, που έχει σημασία η ισχύς του αντιπάλου, εκείνο που μετρά είναι τι κάνεις εσύ. Ο άλλος θα κάνει τα δικά του αξιοποιώντας τα πλεονεκτήματά του.
Η Τουρκία διαχρονικά προσθέτει αυγά στο ελληνοτουρκικό καλάθι για να οδηγήσει την Ελλάδα σε διμερή διαπραγμάτευση για όλα τα ζητήματα. Ο Ερντογάν Τούρκος είναι, για την Τουρκία ενδιαφέρεται. Έχει όμως την «καλοσύνη» να ανακοινώνει τις κινήσεις του μερικούς μήνες ή και χρόνια πριν. Επομένως μια σοβαρή κυβέρνηση γνωρίζει. Μπορεί να μην γνωρίζει το «πότε», αλλά γνωρίζει το «τι» θα γίνει. Άρα μπορεί να προετοιμαστεί.
Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι ο καθηγητής και βουλευτής της Ν.Δ. Άγγελος Συρίγος είχε παρουσιάσει στη Ν.Δ. ως πιθανό ενδεχόμενο τη συμφωνία ανάμεσα στη Λιβύη και την Τουρκία. Γιατί τότε κατελήφθη η κυβέρνηση Μητσοτάκη εξ απήνης;
Τι έκανε για να το αποτρέψει; Εκείνος ο μορφωμένος διοικητής της ΕΥΠ είχε ενημερώσει ή τα διάβασε στα site; Γιατί η κυβέρνηση δεν είχε προειδοποιήσει τη Λιβύη να μην προχωρήσει;
Μήπως, αντί να τρέχει κυριακάτικα στην Αίγυπτο, ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας να είχε μεριμνήσει νωρίτερα να πάρει αποφάσεις με τον Σίσι για το τι μπορεί να γίνει στη Λιβύη;
Γιατί δεν προχωρά η κήρυξη ΑΟΖ ανάμεσα σε Ελλάδα και Αίγυπτο, που θα δημιουργούσε τετελεσμένα στην περιοχή;
Αυτό που συμβαίνει τώρα δεν τιμά ιδιαίτερα την ελληνική κυβέρνηση. Τρέχουν εκ των υστέρων να αλλάξουν τα δεδομένα που δημιούργησε η συγκροτημένη και ενεργητική τουρκική πολιτική. Σαν την διαφήμιση του Βλάχας εβαπορέ: «τρέξε, τρέξε, μικρούλη, γίνε άντρας, μικρούλη, άντρας ωραίος, γερός».
Οι άλλοι παίζουν επίθεση και ο Μητσοτάκης διώχνει όπως - όπως την μπάλα στην εξέδρα. Είναι χαρακτηριστικό πως όταν ανακοινώθηκε η συμφωνία Λιβύης - Τουρκίας, αντί να καλέσουν στο υπουργείο Εξωτερικών τον πρέσβη της Λιβύης, που είναι το αδύνατο μέρος της συμφωνίας, κάλεσαν τον πρέσβη της Τουρκίας!
Και τρέχει εκ των υστέρων μια κυβέρνηση η οποία την ίδια ώρα, λόγω της δεξιάς της ιδεοληψίας, πανικοβάλλεται από την παρόξυνση του προσφυγικού που οφείλεται στα γούστα του Ερντογάν. Αυτό η Τουρκία δεν το βλέπει; Άρα «σε έχει».
