Όπως όλοι ξέρουμε, ο Μιχαλολιάκος εκβιάζει να προκαλέσει επαναληπτικές εκλογές και να τα κάνει όλα ίσιωμα. Η απειλή αυτή εκλαμβάνεται ως κίνδυνος για τη δημοκρατία και την ομαλότητα στη χώρα, σε βαθμό τέτοιο που να προτείνεται έκτακτη και επείγουσα νομοθεσία και συστράτευση όλων των μη φασιστικών δυνάμεων της χώρας.
Θα φέρουν λέει ρύθμιση για να μην γίνεται καταχρηστική προσφυγή σε εκλογές. Το καταχρηστικό ή μη το κρίνουν οι εκλογείς. Αν ζεματίσουν στην κάλπη κάποιον που προκάλεσε καταχρηστικά εκλογές, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, δεν θα επιχειρηθεί δεύτερη φορά.
Προτείνεται επίσης όλες οι δημοκρατικές δυνάμεις να κατεβάσουν έναν κοινό υποψήφιο απέναντι στη Χρυσή Αυγή. Δηλαδή πόσο πιο λάθος μήνυμα θα μπορούσε να στείλει κανείς. Είναι ποτέ δυνατόν να χρειάζεται να συνασπιστούν όλα τα άλλα κόμματα για να αντιμετωπίζουν τους ποινικούς με τις σβάστικες στο κούτελο? Επίσης, η δημοκρατία δεν είναι μονοκαλλιέργεια. Υπάρχουν κόμματα, και αυτό είναι συστατικό της δημοκρατίας, θα κατέβουν στις εκλογές και θα περάσουν όλα τη ΧΑ και αυτή θα είναι νίκη της δημοκρατίας.
Αλλά και η ιδέα ακόμα που βλέπει τις εκλογές ως απειλή για τη δημοκρατία και η δημοκρατία μπορεί να αμυνθεί απαγορεύοντας τες και η σκέψη ότι η δημοκρατία θα προστατευτεί από τον φασισμό απαρνούμενη τον σκληρό πυρήνα της δύσκολα μπορεί να σταθούν όσο κύρος και να κουβαλάνε οι εμπνευστές τους.
Είναι προφανές λοιπόν ότι η απειλή και ο εκβιασμός του Μιχαλολιάκου δεν αφορά τη δημοκρατία αλλά τη σημερινή κυβέρνηση και την πλειοψηφία που τη στηρίζει. Μια πλειοψηφία στην οποία αρκετές φορές έχει προστεθεί και η ΧΑ παίρνοντας ως αντάλλαγμα κάποια νεοδημοκρατικά "όχι" στην άρση ασυλίας βουλευτών της που σήμερα κατηγορούνται για τον μισό ποινικό κωδικά. "Όχι" βαρύνοντα όπως του Κεδίκογλου και του Kεφαλογιάννη. Η απειλή του Μιχαλολιάκου προς τον Σαμαρά είναι ότι αν μετρηθούν τα κόμματα στην κάλπη, πρώτος θα είναι ο Σύριζα και όχι η ΝΔ. Η κυβέρνηση του δεν θα μπορεί να σταθεί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του έχει ζητήσει εκλογές με ένα σκεπτικό που ισχυροποιήθηκε με τις γερμανικές εκλογές. Ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε νέα διαπραγμάτευση για χρέος και μνημόνιο και ότι χρειάζεται από ελληνικής πλευράς ένας σκληρός διαπραγματευτής αλλιώς θα μας πάρουν και τα σώβρακα. Ο Σαμαράς δεν είναι, γιατί έχει ταυτιστεί με την πολιτική της Μέρκελ και γιατί δεν τολμάει να κυκλοφορήσει σε δημόσιους χώρους ούτε καν στεγασμένους και περιφραγμένους. Πήγε στη ΔΕΘ και σε τρεις ώρες ήταν πίσω στην ασφάλεια της Κηφισιάς.
Η Μέρκελ προέρχεται από εκλογές στις οποίες πήρε μόνη της 42%. Πώς θα της κουνηθεί ο Σαμαράς; Ο οποίος μάλιστα δεν μπορεί να διαπραγματευθεί μια οποιαδήποτε συμφωνία για το χρέος που να μην συνοδεύεται από τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής. Το πολύ πολύ, όταν και εάν, αποκτήσει η χώρα πραγματικό και όχι "συμφωνημένο" πρωτογενές πλεόνασμα να τους επιτρέψουν να δίνει κάνα συσσίτιο. Μέχρι εκεί. Για να φτάσει αυτό το υπόλοιπον πλεονάσματος να είναι μια κρίσιμη μάζα χρημάτων για τις ανάγκες τις κοινωνίας, θα πρέπει πιο πριν η οικονoμία να καλπάζει επί αρκετά χρόνια με ρυθμούς ανάπτυξης Κίνας. Και να ξεκινήσει αύριο κιόλας. Γελάνε και οι νεροχύτες.
Για να μπορεί λοιπόν να γίνει μια διαπραγμάτευση χρειάζεται στην Ελλάδα να υπάρχει μια κυβέρνηση κατά αναλογίαν εξ ίσου ισχυρή, δηλαδή με νωπή και ισχυρή λαϊκή εντολή και νομιμοποίηση.
Και τέλος, να μην ξεχνάμε ότι η παρούσα κυβέρνηση που έσωσε τη χώρα όπως καμαρώνει, προέκυψε από πρόωρες εκλογές. Κανονικά έπρεπε να κυβερνάει μέχρι σήμερα ο ΓΑΠ με υπουργό οικονομικών τον Παπακωνσταντίνου
