Διάβασα στην Η Εφημερίδα των Συντακτών την απίστευτη δήλωση της Δόμνας Μιχαηλίδου ότι στην ΑΣΟΕΕ βρέθηκαν πολεμικά όπλα που χρησιμοποιούνται στη Συρία. Η δήλωση της υφυπουργού Εργασίας έχει ως εξής: «Ως κάτοικος του κέντρου και ως πολίτης της χώρας αυτής, θεωρώ αδιανόητο να υπάρχει έρευνα της αστυνομίας μέσα σε έναν δημόσιο φορέα εκπαίδευσης και να βρίσκει τα πολεμοφόδια που βρήκε. Δηλαδή μου φαίνεται τρομερό ότι υπάρχει ακόμη και αντιπαράθεση πάνω στο ζήτημα αυτό. Δεν είναι δυνατόν κάποιος συμπολίτης μας να έχει πρόσβαση σε όπλα τα οποία έχει πρόσβαση ο στρατός της Συρίας! Δηλαδή δεν μπορούμε να συζητούμε για αυτά τα πράγματα. Και μόνο ότι υπάρχουν αντιπαραθέσεις σε αυτό»
Σε ένα σχόλιο του ο Panagiotis Sotiris αποδίδει τη δήλωσή της σε «εμφανή ιδεοληπτική πρόσληψη της πραγματικότητας και εκκωφαντική άγνοια». Δεν θα συμφωνήσω παρά το ότι τη θεωρώ λογική εξήγηση. Νομίζω ότι εδώ έχουμε κάτι παραπάνω, δηλαδή μια στρατηγική τύπου Μπάνον - Τραμπ αλά ελληνικά.
Υπενθυμίζω ότι ο Στιβ Μπάνον με ναυαρχίδα το breitbart.com, στήριξε τη νικηφόρα καμπάνια του Τραμπ στα fake news. Στην εποχή των social media, της αποσπασματικής ενημέρωσης, του κατακερματισμού του κοινωνικού ιστού και της αποδιάρθρωσης των εποπτικών θεσμών, μπορεί να εκστομίσει κανείς τερατώδη προπαγανδιστικά ψεύδη χωρίς να έχει σοβαρές συνέπειες και χωρίς οι αποδέκτες τους να μάθουν ποτέ την αλήθεια.
Αν πεις ότι στην ΑΣΟΕΕ βρέθηκαν καλάσνικοφ, οι πολίτες που παρακολουθούν συστηματικά την ειδησεογραφία θα καγχάσουν και κατά πάσα πιθανότητα θα σε θεωρήσουν νούμερο. Όσοι όμως «τσιμπολογάνε» στοιχεία της ειδησεογραφίας και είναι αποκομμένοι από το δημόσιο διάλογο, είναι πολύ πιθανό να σε πιστέψουν, δεδομένου και του κλίματος ηθικού πανικού για την ασφάλεια που δημιουργούν η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ. Από στόμα σε στόμα και από... share σε... share το φαιδρό τερατώδες ψέμα διαδίδεται. Η διάψευση συνήθως φτάνει σε πολύ λιγότερους από εκείνους στους οποίους έφτασε η «είδηση». Άλλωστε οι διαψεύσεις είναι συνήθως πιο «πεζές» και λιγότερο «εμπορικές» από τις εντυπωσιακές fake «ειδήσεις». Το «βρέθηκαν καλάσνικοφ στην ΑΣΟΕΕ» «πουλάει» πιο πολύ από το «βρέθηκαν στηλιάρια στην ΑΣΟΕΕ»
Όταν το τερατώδες γελοίο ψέμα υιοθετείται από πολλούς, παύει να είναι ψέμα, τερατώδες και γελοίο. Μετατρέπεται πλέον σε «αλήθεια» που παράγει πολιτικά αποτελέσματα. Όσοι έχουν πιστέψει το ψέμα που μετατράπηκε σε «αλήθεια», είναι βέβαιοι πια ότι στα πανεπιστήμια υπάρχουν γιάφκες με πολεμικά όπλα. Κατά συνέπεια, οι φοιτητές/τριες και οι πολιτικές δυνάμεις που διαμαρτύρονται για την καταπάτηση του ασύλου, στην πραγματικότητα στηρίζουν την «κόκκινη» τρομοκρατία. Είναι προφανές ότι η πλατιά υιοθέτηση αυτού τους είδους των «πληροφοριών» συνιστά αποφασιστικό βήμα προς τον εκφασισμό.
Σε όσους όλα αυτά φαίνονται υπερβολικά, το μόνο που έχει να απαντήσει κανείς είναι ότι με αυτά ακριβώς τα μέσα ο Τραμπ πήρε τις εκλογές. Ας σκεφτούμε μόνο πόσες εκατοντάδες χιλιάδες (ή εκατομμύρια) Έλληνες κι Ελληνίδες πιστεύουν ότι οι πρόσφυγες παίρνουν μισθό 500 ευρώ, που έγραφε ο Αλεξανδρής, ή ότι τους πρόσφυγες τους φέρνει στην Ελλάδα ο Σόρος.
Nick Daskalopoulos
Τη Λατινική Αμερική δεν την κυνηγά μόνο γεωπολιτική ετερονομία, δηλαδή λυσσαλέος ιμπεριαλισμός, αποικιοκρατικό παρελθόν και χούντες.
Αλλά, πάντα, και το χρηματιστικό κεφάλαιο ως ιμπεριαλισμός και ως νεοφιλελεύθερη κυβερνησιμότητα.
Και στη Βολιβία, πάλι το νεοφιλελεύθερο κεφάλαιο προκαλούσε την αντίδραση. Πάλι παίζοντας με έξεις καλά εκγυμνασμένες, ρατσιστικές, colorism, μίσος για αυτοχθονισμό, ανάπτυξη κτλ.
Ο Mesa, πρώην τηλε-περσόνα, τους βούτηξε στον νεοφιλελευθερισμό και τον διχασμό και σε σκάνδαλα. Δεν τράβηξε και ανέλαβε ο φίλος του Lozada. Άφησε πια αυτός πίσω του 60 νεκρούς.
Προσπάθησε να τους τρέξει ο Morales, δεν τα κατάφερε.
Πάντα η ίδια κατάσταση. Και, ναι, ο λαός είναι διχασμένος. Παλεύει, αντιστέκεται, αλλά δεν είναι ταινία. Δεν είναι λαός εναντίον πολιτικών. Εννοείται αυτό. Είναι και λαός εναντίον λαού. Πώς θα γίνει; Δεν είναι όλοι φτωχοί, υπάρχουν διαφορετικές τάξεις και διαφορετικά συμφέροντα ή φαντασιακά. [...]
30 χρονών, ανύπαντρες
Αν όλοι αυτοί που υπερασπίζονται με τόσο πάθος την καταστολή στα πανεπιστήμια με πρόσχημα το ότι τα πληρώνουν μέσω των φόρων, υπερασπίζονταν έτσι την εργατική τους δύναμη, την αξιοπρέπεια και την ελευθερία τους, θα ζούσαμε αληθινά, δε θα επιβιώναμε μέσα στα σκατά και τη θλίψη.
