Όσο η Ν.Δ. ήταν αντιπολίτευση χρησιμοποιούσε το προσφυγικό ως μοχλό αποσταθεροποίησης του ΣΥΡΙΖΑ. Φώναζε ότι τους πρόσφυγες τους φέρνει η κυρία Τασία. Όταν οι Βίσεγκραντ μας έκλεισαν τα σύνορα, σχεδόν πανηγύρισε. Κατηγόρησε την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ότι παραιτείται από τη φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων. Ούρλιαξε ότι η χώρα είναι ξέφραγο αμπέλι.
Ακόμα χειρότερα, υποκίνησε και χαϊδολόγησε όλες τις τοπικές αντιδράσεις των ακροδεξιών. Κάλυψε πολιτικά επιθέσεις εναντίον προσφύγων. Υποκίνησε, μαζί με φασιστικές ομάδες, επεισόδια όταν επισκέφτηκε ο Τσίπρας τη Λέσβο. Και υποσχέθηκε σε όλον αυτόν τον κόσμο ότι όταν θα έρθει στα πράγματα, οι προσφυγικές ροές θα σταματήσουν, οι βάρκες θα σπρώχνονται πίσω, οι «λάθρο» θα γίνονται πακέτο με συνοπτικές διαδικασίες.
Τώρα η κυβέρνηση της Ν.Δ. είναι αντιμέτωπη με τις ακροδεξιές αυταπάτες της. Όσα υποσχέθηκε στην ξενοφοβική εκλογική της βάση είναι αντίθετα με το Διεθνές Δίκαιο. Και χωρίς σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο, η χώρα μπορεί να βρεθεί απομονωμένη, χωρίς την παραμικρή βοήθεια στη διαχείριση της κατάστασης. Την ίδια στιγμή, η ακροδεξιά εκλογική βάση εξαγριώνεται. Και οι τοπικές αντιδράσεις στην εγκατάσταση έστω και μερικών δεκάδων προσφύγων είναι ανεξέλεγκτες.
Τώρα προσπαθεί να πείσει ότι σέβεται το Διεθνές Δίκαιο. Και παράλληλα προσπαθεί να κατευνάσει τους ακροδεξιούς με ένα πρακτικά ανεφάρμοστο νομοσχέδιο για το άσυλο, για το οποίο φωνάζουν όλες οι διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις. Αλλά η ισορροπία σε δύο βάρκες δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ.
