ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΗΣΤΟΥ
Ποια ασφαλή συμπεράσματα μπορεί να βγάλει κανείς από τη συμπεριφορά της Τουρκίας, που εισβάλλει στη Συρία χωρίς να την ενοχλεί κανείς; Πράσινο φως από τον Αμερικανό Πρόεδρο, πράσινο και από τον Ρώσο για εισβολή σε μια ξένη χώρα για την κατάκτηση νέων εδαφών, που θα ενταχθούν στην τουρκική γεωγραφική επικράτεια, αλλά και στο οικονομικό γίγνεσθαι της χώρας. Αλλαγή συνόρων χωρίς καμιά διεθνή διαβούλευση και συμφωνία! Και μιλάμε για μια έκταση 30.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων και σχεδιαζόμενο εποικισμό έως και 4.000.000 προσφύγων!
ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ενδιαφέρουσες αναλύσεις για τη στρατηγική του Τούρκου Προέδρου. Για την κατάκτηση νέων εδαφών, για την εκδίωξη των ενοχλητικών Κούρδων της Συρίας, που θα αποκοπούν από τις επαφές τους με τους Κούρδους της Τουρκίας, για την ολοκληρωτική πολιτική επικράτηση στο εσωτερικό, όταν η χώρα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση και κανείς δεν θα τολμά να κάνει αντιπολίτευση.
ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ έχουμε να κάνουμε και με μια μεγάλη οικονομική επιχείρηση. Τα τεράστια οφέλη των επιχειρηματιών που θα δημιουργήσουν τις υποδομές για τη μόνιμη εγκατάσταση του προσφυγικού σήμερα πληθυσμού που έχει εγκλωβιστεί στην Τουρκία. Την έκρηξη της τουρκικής βιομηχανίας για υλικά κατασκευών. Την προσθήκη ενός τεράστιου αριθμού ανθρώπων που θα εργαστούν για τις τουρκικές επιχειρήσεις και θα καταναλώνουν τα εγχώρια τουρκικά προϊόντα. Για την επίσημη παρουσία του τουρκικού στρατού στα νέα εδάφη, για τα νέα πλέον σύνορα.
ΠΙΘΑΝΟΝ να προτρέχουμε, αλλά υπολογίζουμε ότι οι κυβιστήσεις του μεγάλου εργολάβου Ντοναλντ Τραμπ έχουν να κάνουν και με τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται εκεί, πάνω στα καμένα σπίτια και τα ματωμένα χώματα του συριακού Κουρδιστάν.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ όμως και σοβαρά ερωτήματα. Διότι το σενάριο δεν είναι απολύτως ασφαλές. Και δεν είναι, διότι δεν ξέρουμε την αντοχή του Αμερικανού Προέδρου, που συνεχώς αυθαιρετεί στα όρια της παρανομίας, και την αντίδραση του βαθέος αμερικανικού κράτους, που δηλώνει ανοιχτά και με οργή τις διαφωνίες του μέχρι του σημείου να χαρακτηρίζουν την πολιτική Τραμπ, στο ζήτημα αυτό, προδοτική!
ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ακόμα αν η τουρκική οικονομία, στην κατάσταση που βρίσκεται, μπορεί να σηκώσει μόνη το βάρος της χρηματοδότησης για τη δημιουργία ουσιαστικά μιας νέας χώρας από το μηδέν. Δεν ξέρουμε αν αμερικανικά ιδιωτικά κεφάλαια θα προσφερθούν. Δεν ξέρουμε αν η Ε.Ε. εννοεί αυτά που είπε μετά την εισβολή ο Ζ.Κ. Γιούνκερ πως η Ένωση δεν πρόκειται να χρηματοδοτήσει τα νέα σχέδια της Άγκυρας. Ξέρουμε τι απάντησε ο Ερντογάν. Και απάντησε πως “αν δεν μας χρηματοδοτήσετε, θα ανοίξουμε τις πύλες και θα στείλουμε 3,6 εκατομμύρια πρόσφυγες στην Ευρώπη”.
ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ επίσης πώς και πόσο μπορεί να αντιδράσουν και να εμποδίσουν τα σχέδια του Ερντογάν οι προδομένοι από τον Τραμπ Κούρδοι. Σίγουρα δεν διαθέτουν αεροπλάνα και άρματα μάχης, διαθέτουν όμως αφοσιωμένους και ετοιμοπόλεμους μαχητές, ενώ επιπλέον έχουν μια γεωγραφική διασπορά που τους επιτρέπει να μεταφέρουν σε πολλά επίπεδα τις αντιδράσεις τους.
ΞΕΡΟΥΜΕ σίγουρα ότι η εκβιαστική διαπραγματευτική ισχύς της Τουρκίας είναι επικίνδυνα αποτελεσματική διαχρονικά και μέχρι σήμερα. Όταν υποτίθεται ότι διαμαρτύρεται από την Αθήνα ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ και δηλώνει πως «έχουμε πει στους Τούρκους ότι η παράνομη γεώτρηση είναι απαράδεκτη και ότι θα συνεχίσουμε τη διπλωματική δράση μας προκειμένου να βεβαιωθούμε ότι διασφαλίζεται η διεξαγωγή νόμιμης δραστηριότητας...» και ο Ερντογάν του απαντάει ότι όχι μόνο θα συνεχίσουν, αλλά σκοπεύουν να αγοράσουν και τρίτο γεωτρύπανο για τις έρευνές τους, ποια συμπεράσματα προκύπτουν για τα ελληνικά συμφέροντα;
ΑΡΚΟΥΝ τα «καθρεφτάκια και οι χάντρες» που προσέφερε ο Πομπέο εξασφαλίζοντας βάσεις με επιχειρησιακή αποστολή τη Μέση Ανατολή και το Ιράν και επιπλέον ζήτησε την παρουσία μιας ελληνικής φρεγάτας για περιπολίες στον Περσικό Κόλπο;
ΠΟΙΟΙ αναλογίζονται τις συνέπειες από την κατάρρευση όλων των κανόνων στις διεθνείς πολιτικές και οικονομικές σχέσεις; Πώς και με ποιον τρόπο αντέδρασε η ελληνική πλευρά στους νέους υψηλούς δασμούς, που σχεδόν κάθε βδομάδα ανακοινώνει ο Τραμπ, για τα ευρωπαϊκά προϊόντα χωρίς να εξαιρούνται τα ελληνικά; Πόσο μας ανησυχεί η στρατηγική επιμονή της αμερικανικής ηγεσίας να διαλύσει την Ε.Ε., δηλαδή τον φυσικό πολιτικό και οικονομικό χώρο της Ελλάδας, που χρειάζεται σταθερές συνθήκες για να τα βγάλει πέρα; Ποια είναι η απάντηση; Η παραπομπή Παπαγγελόπουλου;
