Όλα έγινα πολύ γρήγορα. Κανείς δεν ήξερε ότι από εκείνη τη στιγμή ότι η γειτονιά μας θα γινόταν το κέντρο του κόσμου. Το αίμα στο πεζοδρόμιο, το αμάξι του δολοφόνου ναζί Ρουπακιά στο αντίθετο ρεύμα το μισό στο πεζοδρόμιο. Κόσμος έφτανε συνεχώς. "Ο Παύλος! εδώ πιο κάτω μένει" φώναζε μια γυναίκα κλαίγοντας.
Οι πληροφορίες συγκεχυμένες, μπλεγμένες. "Έχουν πιάσει έναν χρυσαυγίτη στο ΑΤ". Την επόμενη ημέρα η ατμόσφαιρα πάνω από την Αμφιάλη, πάνω από την Ελλάδα, θύμιζε ανατριχιαστική βουβαμάρα πριν την καταιγίδα. Από το μεσημέρι ποτάμια ανθρώπων, από παντού, έφταναν στην Τσαλδάρη. Η σιωπή, το σοκ έδωσαν την θέση τους στην οργή. "Τσακίστε τους φασίστες". Δεν αντέχεται στις γειτονιές της προσφυγιάς και της αντίστασης να χτυπάει ξανά το μαχαίρι των ναζί.
Την πορεία δεν θα την ξεχάσει κανείς μας. Τους χρυσαυγίτες που περιπολούσαν με τα μηχανάκια, που πετούσαν πέτρες πίσω από τα ΜΑΤ, το ξύλο από τους Δελτάδες, το κυνηγητό στα στενά. Τους ανθρώπους που άνοιξαν τα σπίτια τους για να προστατεύσουν τους διαδηλωτές από το μίσος της αστυνομίας και των φασιστών.
Ο Παύλος στάθηκε μπροστά στο τέρας για να προστατεύσει τους φίλους του και το πλήρωσε με την ζωή του. Αν ήξερε ότι αυτό θα ήταν η αρχή του τέλους της χρυσής αυγής, από την γειτονιά μας στο Κερατσίνι, μάλλον θα το έκανε ξανά ακόμα πιο αποφασισμένος. Και για αυτό τον λόγο ο Παύλος δεν θα πεθάνει ποτέ. Δεν θα ξεχάσουμε, δεν θα συγχωρέσουμε, δεν θα φοβηθούμε.
Υ.Γ.: Μικρή σημασία έχει αλλά η Αυγή ήταν το πρώτο σάιτ που μετέδωσε την είδηση της δολοφονίας μιλώντας για ακροδεξιούς, ενώ ακόμα και την επόμενη ημέρα ακούγαμε για τσακωμό για το ποδόσφαιρο.
Η είδηση της δολοφονίας όπως είχε δημοσιευθεί στο site της ΑΥΓΗΣ από τις 12.30 (με τελευταία ενημέρωση στις 02.57
