Αυτές τις μέρες θυμηθήκαμε στην Ελλάδα την Κριστίν Λαγκάρντ, χάρη στη δήλωσή της για τα “υπερβολικά” πρωτογενή πλεονάσματα που έχουν φορτώσει οι θεσμοί στη χώρα - και που δεν βιάζεται καθόλου να τα ξεφορτωθεί η κυβέρνηση της Ν.Δ. Η Λαγκάρντ υποβλήθηκε την Τετάρτη σε μια μάλλον συμβολική “ανάκριση” από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και προσπάθησε να ισορροπήσει μεταξύ του ρόλου που αφήνει πίσω της -ως διευθύντριας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου- και αυτού που θα αναλάβει την 1η Νοεμβρίου - ως διοικήτριας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Επανέλαβε, λοιπόν, τα όσα έλεγε πάντα το ΔΝΤ, ότι η απαίτηση για πλεονάσματα 3,5% ετησίως “πνίγει” την ελληνική οικονομία, πρόσθεσε ότι θα πρέπει να επανεξεταστεί “με μεγάλη προσοχή” ο στόχος -ο Μητσοτάκης ακούει;- και δήλωσε ευτυχής που το συμβούλιο της ΕΚΤ έχει ήδη περιορίσει τον ρόλο της Τράπεζας στα προγράμματα “διάσωσης”. “Παρακολουθούσα την αμηχανία της ομάδας του Μάριο Ντράγκι στις ατελείωτες συζητήσεις στο πλαίσιο των συνεδριάσεων των Eurogroup για τις λεπτομέρειες των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, στις οποίες δεν είχαν τίποτε να προσφέρουν, και χαίρομαι που στο μέλλον η ΕΚΤ θα περιοριστεί στα δικά της ζητήματα”.
Σε αυτά επικεντρώθηκε το ελληνικό πολιτικό σύστημα, πλην όμως αυτό που πρωτίστως ενδιέφερε τους ευρωβουλευτές των άλλων χωρών της Ευρωζώνης, κατά την ακρόαση της Λαγκάρντ, ήταν να αφουγκραστούν εάν θα συνεχίσει την πολιτική του Ντράγκι ή όχι - και με ποιες πιθανές διαφοροποιήσεις.
Φθηνό χρήμα
Επί της ουσίας, η Λαγκάρντ θα ακολουθήσει την πολιτική των μηδενικών επιτοκίων και μαζικών αγορών ομολόγων του προκατόχου της, ακριβώς όπως το είχαν προεξοφλήσει οι αγορές όταν τον Ιούλιο ακούστηκε το όνομά της για τη διοίκηση της ΕΚΤ. “Ο πληθωρισμός παραμένει πιο χαμηλός από το επιτρεπτό στην Ευρωζώνη”, δήλωσε ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, “συμφωνώ απόλυτα με τις απόψεις του συμβουλίου της ΕΚΤ ότι η πολιτική χρήματος πρέπει να παραμείνει χαλαρή”.
Η δήλωσή της αυτή είχε ως αποτέλεσμα να πέσουν κι άλλο οι αποδόσεις των ελληνικών και ιταλικών ομολόγων - για να μη μιλήσουμε για τα γερμανικά ή τα ολλανδικά, οι αποδόσεις των οποίων είναι από πολύ καιρό αρνητικές. Οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου μπορούν κατ’ αρχάς να είναι ανακουφισμένες από τη... συμπάθεια της -και πρώην υπουργού Οικονομικών της Γαλλίας- Λαγκάρντ στην πολιτική του Μάριο -“θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί”- Ντράγκι. Οι Βόρειοι, πάλι, με πρώτους και καλύτερους τους -πρωταθλητές της αποταμίευσης- Γερμανούς είναι βαθύτατα απογοητευμένοι, καθώς βλέπουν να απομακρύνεται η ελπίδα τους για αύξηση των επιτοκίων στις καταθέσεις. Επιπλέον, οι Γερμανοί θεωρούν την Λαγκάρντ υπεύθυνη για την αριστερή -άκουσον - άκουσον- στροφή του ΔΝΤ και την απομάκρυνση του Ταμείου από το δόγμα του δημοσιονομικού κορσέ, που τόσο ασπαζόταν ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Επίσης δεν ξεχνούν τη συνεχή... γκρίνια της ότι η Γερμανία πρέπει να κάνει περισσότερες δημόσιες επενδύσεις τώρα που ο πλανήτης την πληρώνει για να τη δανείζει.
Αν κάτι -λέει ότι- θέλει να αλλάξει η Λαγκάρντ στην ΕΚΤ όταν θα αναλάβει τα ηνία, αυτό είναι η... γλώσσα. “Για να ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη των ανθρώπων θα πρέπει να μιλάμε σε μια γλώσσα που να την καταλαβαίνουν όλοι κι όχι μόνο το ειδικό κοινό των αγορών και των τραπεζών” τόνισε η Λαγκάρντ, που φαίνεται να είναι λιγότερο “κουμπωμένη” απέναντι στα μέσα ενημέρωσης από τον προκάτοχό της. Δηλώνει, λοιπόν, αποφασισμένη να εξηγεί στους πολίτες τη νομισματική πολιτική της ΕΚΤ, μήπως και τους πείσει ότι όλα γίνονται για το... καλό τους.
