Με αφορμή την επικείμενη επένδυση στο Ελληνικό, ο νέος υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης έπλεξε το εγκώμιο του κ. Λάτση λέγοντας πως: «Είναι ένας αξιοσέβαστος άνθρωπος, όπως και όλη η οικογένειά του και έχει μία σοβαρή εταιρεία». Δεν ξέρω πόσο αξιοσέβαστος είναι ο συγκεκριμένος κύριος. Ξέρω, όμως, ότι είναι ένας από τους πρωταγωνιστές του ξεφτιλισμένου ελληνικού καπιταλισμού.
ΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ με την Πετρόλα, την εταιρεία που διατηρεί διυλιστήριο στην παραλία της Ελευσίνας. Όταν ο δεύτερος Λάτσης, ο σπουδαγμένος Σπύρος, επιχείρησε το 2000 αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας για να κάνει, όπως έλεγαν τα ενημερωτικά δελτία προς τους επενδυτές που θα αγόραζαν τις νέες μετοχές, ανάπτυξη και ποιοτική βελτίωση των παραγόμενων προϊόντων, ξέσπασαν αντιδράσεις σε όλη την περιοχή που ασφυκτιά στο υπερφορτωμένο βιομηχανικό αλλά και επικίνδυνο περιβάλλον.
ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ στη δικαιοσύνη - σε συνδυασμό με τις αποκαλύψεις πως δεν επρόκειτο για ποιοτική βελτίωση αλλά για γιγαντιαία επέκταση αφού η δαπάνη κατά τους υπολογισμούς μάλιστα της ίδιας της εταιρείας ανέρχεται στο ποσό του 1 δισεκατομμυρίου, 200 εκατομμυρίων ευρώ - δημιούργησαν δεύτερες σκέψεις.
ΜΠΡΟΣΤΑ στο πολιτικό και κοινωνικό κόστος, Σημίτης και Λάτσης βρίσκουν λύση για να μην ακυρωθεί η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου. Στις 30 Μαΐου του 2003 οι υπουργοί Νίκος Χριστοδουλάκης και Άκης Τσοχατζόπουλος ανακοίνωσαν τη συγχώνευση της Πετρόλα με τα κρατικά ΕΛ.ΠΕ.! Αρχικά κάποιοι μίλησαν για κρατικοποίηση. Βιάστηκαν. Μάλιστα ο ανταγωνιστής της Πετρόλα, ιδιοκτήτης της Motor Oil Βαρδής Βαρδινογιάννης, μιλώντας στην τότε γενική συνέλευση της εταιρείας του, σημείωσε: «Το θέμα είναι πολιτικό και όχι επιχειρηματικό».
ΣΤΗΝ εκκίνηση αυτής της πατέντας που έβγαλε τον όμιλο Λάτση από το αδιέξοδο, η συμμετοχή του «σεβαστού» επιχειρηματία στο νέο σχήμα μαμούθ ήταν περίπου 25%. Στην πορεία, ο όμιλος Λάτση έφτασε το ποσοστό του στο 45,47% και είχε και το μάνατζμεντ του σχήματος.
ΠΑΜΕ τώρα στην υπόθεση της Eurobank, ιδιοκτησίας Λάτση. Όταν το ελληνικό τραπεζικό σύστημα κατέρρευσε από την άφρονα πολιτική του δανεισμού άνευ όρων και ορίων, απαιτήθηκε η ανακεφαλαιοποίησή τους. Η ανακεφαλαιοποίηση της Eurobank έγινε χρησιμοποιώντας αποκλειστικά δημόσιο χρήμα και, επιπλέον, της παραχωρήθηκε το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο ως δώρο για τον εξωραϊσμό της.
Ο ΒΑΣΙΚΟΣ μέτοχός της (Λάτσης) την εγκατέλειψε χωρίς να πληρώσει ως όφειλε 2,5 δισ. για τις ζημιές της, ή να συμμετέχει στην ανακεφαλαιοποίησή της, σπάζοντας τις μετοχές του στα τέσσερα, ώστε να κατέβει από το όριο υποχρέωσης συμμετοχής στην ανακεφαλαιοποίηση παρότι η παράγραφος δ του άρθρου 63Β του νόμου 3601/2007 αναφέρεται στην ανάγκη να επωμιστούν τις τυχόν απώλειες από την εξυγίανση του πιστωτικού ιδρύματος οι μέτοχοι, οι μη εχέγγυοι πιστωτές κ.λπ.
ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΟΥΜΕ με την κατασκευή του γνωστού Mall στο Μαρούσι. Για την κατασκευή του παραβιάστηκαν δεκάδες νόμοι και κανονισμοί, ακόμα και συνταγματικές επιταγές. Πώς έγινε αυτό; Εύκολα. Στο πλευρό του ομίλου, παρά τις προσφυγές κατοίκων και φορέων του Αμαρουσίου, βρέθηκαν υποστηρικτές και προστάτες ο τότε «πράσινος» δήμαρχος της πόλης και η πανίσχυρη υπουργός ΠΕΧΩΔΕ κ. Βάσω Παπανδρέου, ανοίγοντας δρόμο με νομικά κόλπα. Το Mall άρχισε να λειτουργεί τον Σεπτέμβριο του 2005. Δύο χρόνια νωρίτερα, με απόφαση του ΣτΕ σε διάσκεψη κεκλεισμένων των θυρών, η οικοδομική άδεια ανέγερσης του εμπορικού κέντρου κρίθηκε άκυρη!
ΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ της Επικρατείας, με μεγάλη πλειοψηφία, έκριναν ότι ο Ν. 3207/2003, που επέτρεψε την κατασκευή του μεγαλύτερου στη νοτιοανατολική Ευρώπη εμπορικού κέντρου 75.000 τετραγωνικών μέτρων, ήταν αντισυνταγματικός, καθώς δεν προηγήθηκε, όπως απαιτεί το Σύνταγμα, η έγκριση περιβαλλοντικής μελέτης. Ήταν όμως αργά. Το κτήριο είχε σχεδόν ολοκληρωθεί και ήταν αδύνατον να κατεδαφιστεί.
ΑΥΤΑ τα ολίγα από τον «σεβαστό» επιχειρηματία Σπύρο Λάτση. Και όσοι υποπτεύονται ότι ήταν ο μεγάλος χορηγός της Ν.Δ. στην προεκλογική περίοδο, επικαλούνται και την πολιτική παρέμβασή του στην προεκλογική διάρκεια, όταν ξαφνικά με δημόσια ανακοίνωση κατήγγειλε την κυβέρνηση πως δημιουργεί απροσπέλαστα εμπόδια στην έναρξη αλλά και την ομαλή εξέλιξη του έργου στο Ελληνικό.
ΔΕΝ ΕΧΕΙ σημασία πως κανένα εμπόδιο δεν υπήρχε. Δεν έχει σημασία ότι έπρεπε να αποφευχτεί ό,τι συνέβη με το Mall, δεν έχει σημασία ότι οι καθυστερήσεις οφείλονταν στη δυσκολία του επενδυτή. Ο στόχος ήταν να έρθει μια νέα κυβέρνηση, να κάνουμε τις δουλειές, όπως πάντα.
