Δεν είπε κουβέντα για το ασφαλιστικό - παρ’ όλο που είχε κάνει σημαία του την ιδιωτικοποίηση του επικουρικού πυλώνα, ενώ στελέχη του είχαν προχωρήσει και στην ιδιωτικοποίηση της κύριας σύνταξης.
Δεν είπε κουβέντα για το αν θα διατηρηθούν τα επιδόματα και η 13η σύνταξη - παρ’ όλο που ως αντιπολίτευση τα είχε ψηφίσει και λίγες μέρες πριν τις εκλογές είχε δεσμευτεί ότι δεν θα πειραχτούν. Δύο εξηγήσεις υπάρχουν: ή η κυβέρνηση δεν ξέρει τι θα κάνει σ’ αυτά τα θέματα, ή ξέρει, τι θα κάνει, αλλά δεν θέλει να το πει. Και για να μην θέλει να το πει, προφανώς έρχονται σε αντίθεση με όσα έχει πει, ή έχει αφήσει να εννοηθούν, προεκλογικά.
Τα δείγματα γραφής ωστόσο τα είδαμε: η κυβέρνηση προσπαθεί να δρομολογήσει επειγόντως μέτρα για να ανακουφίσει τους πλούσιους και τους έχοντες. Στο πλαίσιο αυτό, προχώρησε σε έκπτωση 300 εκατ. στον ΕΝΦΙΑ των πλουσίων και σε μια σειρά φοροαπαλλαγών που ευνοούν τους επιχειρηματίες. Και επειδή δημοσιονομικός χώρος δεν υπάρχει, παγώνει τις προσλήψεις στην Υγεία και την Παιδεία. Απλό δεν είναι;
Παράλληλα, ένα πλέγμα αντιδραστικής μικροπολιτικής ξεδιπλώθηκε στις επιμέρους τοποθετήσεις των υπουργών. Μια σχολαστική ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων σε τομείς όπως η Υγεία, η Παιδεία, οι μεταφορές, η προστασία του πολίτη, το προσφυγικό προκαλούν σοβαρή ανησυχία για το ετοιμάζει η κυβέρνηση.
Η ρητορική τελείωσε. Τώρα αρχίζει η πολιτική.
