Όπως ακριβώς το λέει το κεντρικό εκλογικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ: «Τώρα αποφασίζουμε για τη ζωή μας». Τώρα, σήμερα, με την ψήφο μας. Σ’ αυτή την, ίσως, πιο κρίσιμη αναμέτρηση της τελευταίας δεκαετίας. Και, ξέρετε, δεν αποφασίζουμε μόνο για την επόμενη τετραετία, αλλά και για αρκετά χρόνια μετά. Γιατί τώρα εγγράφουμε υποθήκες γι' αυτό το μετά. Τώρα, σήμερα θα μπουν οι βάσεις. Οι γερές ή οι σαθρές βάσεις. Οπότε, ναι, ας το καταλάβουμε καλά. Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα!
Τώρα αποφασίζουμε. Και μ’ αυτή μας την απόφαση χτίζουμε το μέλλον. Για τη ζωή μας. Που πάει να πει για τη χώρα, για τον λαό, για τις οικογένειές μας, για τον καθένα μας ξεχωριστά. Και ξέρετε κάτι; Το πιο ασφαλές κριτήριο για την όποια τελική, για την όποια μπροστά στην κάλπη απόφασή μας δεν είναι παρά η συγκριτική αποτίμηση του παρελθόντος, πρόσφατου και απώτερου.
Πώς ήταν δηλαδή η ζωή μας τότε, στο τέλος του 2014 και πώς είναι σήμερα. Και, βεβαίως, γιατί έτσι τότε, γιατί αλλιώς σήμερα. Κι ακόμη, πώς βλέπαμε τότε το μέλλον μας και πώς το βλέπουμε σήμερα. Τότε οπότε όλα έμοιαζαν δυσοίωνα και γκρίζα. Τώρα, οπότε το ξέφωτο είναι μπροστά μας, το αισθανόμαστε, το ζούμε. Δεν μένει παρά να το ασφαλίσουμε, να το σιγουρέψουμε, να το κατοχυρώσουμε. Κι αυτό στις δημοκρατίες δεν γίνεται παρά με την ψήφο των πολιτών...
Τι ίσχυε τότε λοιπόν, τι ισχύει σήμερα. Και πώς προδιαγράφεται το αύριο. Και επ' αυτού ασφαλές κριτήριο τα κυβερνητικά πεπραγμένα αμφοτέρων των διεκδικητών της εξουσίας. Το έργο της τετραετίας του ΣΥΡΙΖΑ, σε αντιδιαστολή μ’ εκείνο των νεοδημοκρατικών κυβερνητικών περιόδων (με αυτοδυναμία ή χωρίς) 2004-2009 και 2011-2014. Η συγκριτική αποτίμηση είναι, χωρίς αμφιβολία, συντριπτική. Καθ’ όλη την έκταση και καθ' όλη τη θεματολογική ύλη. Από την Παιδεία και την Υγεία έως τα εργασιακά, τα ασφαλιστικά, τα συνταξιοδοτικά και την απασχόληση. Κι από την καθημερινότητα του πολίτη και τα ανθρώπινα δικαιώματα έως την εξωτερική πολιτική. Συντριπτική κυριολεκτικά η σύγκριση. Το λένε οι δείκτες και τα νούμερα, αδιάψευστα. Το λέει η αίσθηση των πραγμάτων για τον καθέναν από μας. Για όποιον τουλάχιστον θέλει ειλικρινώς να δει, για όποιον θέλει στ’ αλήθεια να καταλάβει...
Το πρόσημο της επόμενης μέρας...
Θα μπορούσαν στον ισολογισμό να προστεθούν και οι ευθύνες της κάθε πλευράς για τον αφανισμό της χώρας. Γιατί οδηγηθήκαμε και με ευθύνη ποιων στη χρεοκοπία. Αλλά ας το αφήσουμε καλύτερα, γιατί θα ήταν σαν να κλέβεις εκκλησία. Όπως θα ήταν σαν να κλέβεις εκκλησία αν στη ζυγαριά έβαζες και τα θηριώδη σκάνδαλα του παρελθόντος. Όπως και την εξάρτηση από εξωθεσμικά κέντρα ισχύος τα οποία επέβαλλαν πολιτικές. Για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των οποίων οι κυβερνητικές δυνάμεις δεν έπαιζαν παρά τον ρόλο του πολιτικού βραχίονα υλοποίησής τους. Ας μην σταθούμε λοιπόν ούτε σ’ αυτό, παρά το γεγονός ότι τα ίδια κέντρα εξωθεσμικής ισχύος προετοιμάζονται ήδη για τη νέα τους μεγάλη επιστροφή, για τη νέα τους επέλαση, αν ο λαός το επιτρέψει...
Τα πεπραγμένα λοιπόν του καθενός εκ των διεκδικητών αποτελούν τον ασφαλή οδηγό και για το μέλλον. Κι αν δεν μπορούμε πάντα να αποκρυπτογραφήσουμε με ακρίβεια τις προγραμματικές λεπτομέρειες, είμαστε σε θέση να ξεδιαλύνουμε την κατεύθυνση, το χρώμα, το πρόσημο των προθέσεων, άρα και της πολιτικής που θα ακολουθηθεί σε καθεμία των περιπτώσεων. Εκεί όπου για τον ΣΥΡΙΖΑ τα πράγματα είναι δεδομένα, χαρτί και καλαμάρι. Μια κι είναι πολύ πολύ πρόσφατα τα δείγματα της κυβερνητικής του γραφής. Αλλά μιας και βρίσκεται στη διάθεση του καθενός το σχέδιό του για την επόμενη μέρα.
Όσο για τη Ν.Δ., υπάρχουν πράγματι κάποιες... μικρές δυσκολίες. Δεδομένου ότι τα προγραμματικά του μυστικά είναι πολύ περισσότερα και πολύ ουσιαστικότερα από τα αποκαλυπτόμενα. Είναι η λεγόμενη «κρυφή ατζέντα» του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η οποία μάλιστα έγινε ακόμη πιο κρυφή και πιο μυστηριώδης κατά την τρέχουσα προεκλογική φάση. Για λόγους που, ασφαλώς, ο καθένας αντιλαμβάνεται. Όμως, εντάξει, και επ’ αυτού δεν υπάρχουν και πάρα πολλά αινίγματα για όποιον τουλάχιστον θέλει να καταλάβει. Ο ίδιος ο επίδοξος πρωθυπουργός τα έχει πει όλα κατά καιρούς. Κι αν κάτι ο ίδιος παρέλειψε ως προς τις προθέσεις του, το έχουν «ομολογήσει» οι στενότεροι των συνεργατών του. Έτσι ώστε μονάχα άγνοια των πραγμάτων δεν μπορεί κάποιος να επικαλεστεί.
Οπότε, ναι, η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα. Σήμερα, μπροστά στην κάλπη, επί της οποίας αποφασίζουμε για τη ζωή μας. Με γνώμονα το αίσθημα ευθύνης και τη συνείδηση του πολίτη. Του καθενός από μας...
