Της Ευαγγελίας Δουδούμη*
Ήταν στην αρχή του 2013 και η κρίση είχε κορυφωθεί. Στην "Αυγή" δημοσιεύτηκαν ορισμένα στοιχεία με τη μορφή ενός πίνακα.
Έγραφε λοιπόν: Σαμαράς - Βενιζέλος. Ανάπτυξη με νούμερα. Αυτοκτονίες 2.500 άτομα, Απόπειρες 2.500 άτομα, Ύφεση 7%, Ανεργία 30%, Μισθοί και συντάξεις -30%, Ψυχολογία -99%.
Τότε δημιουργήθηκε η Κοινωνική Αλληλεγγύη. Άρχισε να απλώνεται ταχύτατα στους δήμους. Στο Δήμο μας Άγιοι Ανάργυροι - Καματερό ιδρύσαμε το «Τρένο της Αλληλεγγύης». Βρήκαμε οικογένειες που πεινούσαν κυριολεκτικά, δεν είχαν ένα ρούχο να φορέσουν και δεν μπορούσαν να αγοράσουν φάρμακα.
Μία ή και δύο φορές την εβδομάδα πηγαίναμε έξω από τα σούπερ μάρκετ και ζητούσαμε την ενίσχυση του κόσμου. Και οι πελάτες, που κι αυτοί ήταν στριμωγμένοι, βοηθούσαν όσο μπορούσαν, αλλά βοηθούσαν! Αυτή ήταν για μένα η πρώτη ιδιαίτερη εντύπωση.
Μια μέρα πήγα σε ένα σπίτι που οι γείτονες με είχαν πληροφορήσει ότι η οικογένεια που έμενε εκει είχε πολύ σοβαρά προβλήματα διαβίωσης. Έτσι γνώρισα τη Μαριάννα.
Την επόμενη φορά που βγήκαμε πάλι για τρόφιμα την ειδοποίησα, ήρθε και από τότε δεν έλειψε ούτε μια φορά. Πηγαίναμε μάλιστα μαζί, γιατί αυτοί που χρειάζονταν βοήθεια γίνονταν όλο και περισσότεροι.
Πριν από μερικές μέρες ήρθε στο σπίτι μου για παρέα και κουβέντα. Επειδή δε είναι ένας ζωηρός και αυθόρμητος χαρακτήρας, ήταν θυμωμένη με την αποχή.
«Άρχισε, λοιπόν, να λέει: εγώ, κυρία Λίτσα, μπορεί να μην είμαι σπουδασμένη, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ξέχασα τι περάσαμε και πώς μας βοήθησε ο Τσίπρας να σταθούμε στα πόδια μας. Όταν με βρήκες ήμουν έτοιμη να αυτοκτονήσω. Γιατί ο άντρας μου ήταν άνεργος, ο γιος μου διάβαζε για τις Πανελλαδικές χωρίς φροντιστήριο και δεν είχα ένα ποτήρι γάλα να του δώσω και η κόρη μου πήγαινε νηστική στο σχολείο. Όταν πού και πού έκανε ο άντρας μου κανένα μεροκάματο, δεν ξέραμε τι να πρωτοπληρώσουμε. Χρωστούσαμε ενοίκια, το ρεύμα, τα φάρμακά μου και έπρεπε να φάμε και κάτι. Και μας σώσατε εσείς.
Θυμάσαι, κυρία Λίτσα μου, που κρεμάστηκε από το δέντρο στο Σύνταγμα ένας συνταξιούχος, που οι άνθρωποι ψάχνανε στους κάδους των σκουπιδιών να βρούνε κάτι να φάνε; Ξεχνιούνται αυτά;
Στα νοσοκομεία δεν υπήρχε τίποτα. Όταν πήγαινα να μου πάρουν αίμα, μου έδεναν στο μπράτσο ένα λάστιχο και μου έβαζαν ένα μπαμπάκι στην πληγή λέγοντάς μου "κράτα το σφιχτά". Και πληρώναμε και 5 ευρώ εισιτήριο. Εγώ τότε της είπα ότι το εισιτήριο ήταν 3 ευρώ και μέσα στην κρίση το ανέβασαν σε 5 ευρώ. Τέτοια αναλγησία!
Όταν έγιναν εκλογές, συνεχίζει η Μαριάννα, ο κόσμος που υπέφερε ψήφισε για κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας έγινε πρωθυπουργός. Με τον καιρό η Κοινωνική Αλληλεγγύη, εκτός από τα τρόφιμα, άρχισε να εφαρμόζει ορισμένα μέτρα που ανακούφισαν εμάς τους φτωχούς και τους άπορους.
Παρέχεται το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Παρέχεται δωρεάν Υγεία. Οι ανάπηροι και οι άποροι παίρνουν τα φάρμακά τους από τα νοσοκομεία. Δωρεάν ένα μέρος του ηλεκτρικού ρεύματος. Επίδομα ενοικίου. Άνεργοι και άποροι μετακινούνται δωρεάν. Σταθήκαμε στα πόδια μας κυρία Λίτσα μου και αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να ξεχαστούν. Σε αυτούς που σκοπεύουν να τα ξεχάσουν επίτηδες έχω να πω πως κανένα άλλο κόμμα δεν θα ενδιαφερθεί για μας, κανείς δεν θα μας βοηθήσει.
Αυτές είναι οικογενειακές ιστορίες που τις ζούσαμε καθημερινά μαζί με το "Τρένο Αλληλεγγύης".
Στον προεκλογικό αγώνα κάνουμε μεγάλες προσπάθειες να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ πάλι πρώτο κόμμα. Αν δεν βγει, υποσχόμαστε ότι θα σταθούμε δίπλα στον Τσίπρα, θα είμαστε μαζί του στους αγώνες, δεν θα μείνει μόνος του. Γιατί είναι ο μοναδικός ηγέτης που ενδιαφέρθηκε για μας τους πολλούς.
Εύχομαι καλή επιτυχία και στέλνω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κύριο Τσίπρα».
Αυτή η ιστοριούλα είναι πέρα για πέρα αληθινή. Σκεφτήκαμε με τη Μαριάννα να τη γράψουμε όταν ακούσαμε στο Κόκκινο το συγκινητικό σύνθημα «Πριν ψηφίσεις θυμήσου»
* Η Ευαγγελία Δουδούμη είναι μέλος της Ο.Μ. Αγίων Αναργύρων - Καματερού
