"Δεν είναι από τα μεγαλύτερα ατυχήματα", τονίζει η συντονίστρια προγραμμάτων της Greenpeace, Άντζελα Λάζου μιλώντας στην “Αυγή” της Κυριακής και αναρωτιέται αν δεν μπορούν να διαχειριστούν ένα μικρό ατύχημα τι θα γινόταν σε περίπτωση μεγαλύτερου ή τι πρόκειται να γίνει αν προχωρήσουν οι εξορύξεις πετρελαίου στο Ιόνιο, κοντά σε νησιά όπως η Κεφαλλονιά ή η Ζάκυνθος, περιοχές τουριστικού ενδιαφέροντος όπου ένα ατύχημα θα προκαλούσε πολύ μεγαλύτερη καταστροφή και φυσικά θα έπληττε βαθιά και τον τουρισμό. "Πρόκειται για μια αρκετά μεγάλη καταστροφή, που κανονικά δεν θα έπρεπε να πάρει τέτοια έκταση. Η διαρροή ήταν μικρή και στις καλύτερες δυνατές συνθήκες, δεν είχε κακό καιρό και θαλασσοταραχή".
Στην περίπτωση της Σαλαμίνας δεν κατάφεραν να περιοριστεί η εξάπλωση της πετρελαιοκηλίδας, λέει, κι αυτό ήταν "ολιγωρία", "όπως προκύπτει εκ του αποτελέσματος". Αναφέρει επίσης ότι, σύμφωνα με μαρτυρίες από ντόπιους, τα φράγματα μπήκαν μετά από 15 ώρες.
Στις πετρελαιοκηλίδες "παλεύεις με τον χρόνο", εξηγεί η Αντζ. Λάζου καθώς όσο περνάει ο χρόνος η σύσταση του πετρελαίου μέσα στο νερό αλλάζει, αρχίζει η "γαλακτοματοποίηση" του πετρελαίου, η οποία δυσκολεύει το να μαζευτεί, και όταν πια περάσουμε στην καθίζηση, γίνεται ακόμα πιο δύσκολη η διαδικασία τού να μαζευτεί το πετρέλαιο.
Σημειώνει επίσης ότι δεν μπορεί να μιλάμε για πλήρη αποκατάσταση αλλά για τη διασφάλιση ότι γίνεται άμεσα και με τον καλύτερο τρόπο η διαδικασία αυτή της αποκατάστασης. Κλείνοντας, η συντονίστρια προγραμμάτων της οργάνωσης μας επισημαίνει ότι "είναι σημαντικό να μην ξεχαστεί η Σαλαμίνα".
Οι μεγαλύτερες καταστροφές στην Ελλάδα
Σύμφωνα με στοιχεία της Greenpeace, 10 ατυχήματα από το 1972 έχουν μαυρίσει τις θάλασσες της χώρας μας. Μάλιστα, είχαμε μια από τις σημαντικότερες πετρελαιοκηλίδες στον Σαρωνικό που έφτασε μέχρι την Αίγινα και το Αγκίστρι, τον Αύγουστο του 1996, όταν ατύχημα στο πετρελαιοφόρο "Κriti Sea" κατά τη φορτοεκφόρτωση στα διυλιστήρια της Motor Oil στους Άγιους Θεοδώρους σήμανε και τη διαρροή 300-500 τόνων πετρελαίου στη θάλασσα. Τον Μάιο του 1997, η Greenpeace διαπίστωνε ότι στο Φραγκολίμανο, εξοχικό θέρετρο στις ακτές της Πελοποννήσου, αρκετά ναυτικά μίλια μακριά από τον τόπο του ατυχήματος, παχιά στρώματα πετρελαίου κάλυπταν ακόμα τον πυθμένα τού ορμίσκου.
Ο κόλπος της Ελευσίνας, μια ήδη επιβαρυμένη περιοχή από τα διυλιστήρια, επιβαρύνθηκε κι άλλο τον Οκτώβrιο του 1994, όταν σε ατύχημα κατά τη φορτοεκφόρτωση στο πετρελαιοφόρο "La Guardia" 400-800 τόνοι πετρελαίου κατέληξαν στη θάλασσα. Tον Μάιο του 1987, 500-1.000 τόνοι είχαν χυθεί στον Ασπρόπυργο από το "Rabigh Bay III".
Ένα μόλις χρόνο πριν, τον Οκτώβριο του 1993, 800 τόνοι πετρελαίου είχαν διαρρεύσει στην Πύλο από το πετρελαιοφόρο "Iliad" και τα ρεύματα παρέσυραν το πετρέλαιο με αποτέλεσμα να μαυρίσει η γνωστή παραλία της Βοϊδοκοιλιάς. Μάλιστα, σύμφωνα με την Greenpeace, στην προσπάθεια των δυτών να δουν τις επιπτώσεις από το ατύχημα ανακάλυψαν σημάδια από το προηγούμενο ατύχημα που είχε γίνει στην περιοχή τον Φεβρουάριο του 1980, 13 χρόνια νωρίτερα δηλαδή! Τότε 40.000 τόνοι πετρελαίου είχαν χυθεί από το "Irenes Serenade".
Άλλες περιστατικά είναι: το 1972 36.500 τόνοι πετρέλαιο μαυρίζουν το Αιγαίο από το "Trader", λίγα χρόνια μετά, τον Μάρτιο του 1979, 12.000 τόνοι πετρελαίου χύνονται από το "Μεσσηνιακή Φροντίς" στους Καλούς Λιμένες της Κρήτης. Τον Οκτώβριο του 1988, έπειτα από σύγκρουση των επιβατηγών "Jupiter" και "Adige", 500-1.000 τόνοι χύνονται στον Πειραιά, ενώ τον Μάιο του 1992 1.700 τόνοι μαυρίζουν το κεντρικό Αιγαίο από το "Geori Chernomorya".
Το πιο πρόσφατο ατύχημα συνέβη την 1η Σεπτεμβρίου του 2000, στο Λευκαντί Εύβοιας, με το φορτηγό πλοίο "Eurobulker X" που κόπηκε στα δύο, κατά τη διάρκεια φόρτωσης φορτίου τσιμέντων με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του ένας Ουκρανός ναυτικός και να τραυματιστούν άλλα τέσσερα μέλη του πληρώματος. Γύρω στους 300 τόνους πετρέλαιο διέρρευσαν
στον νότιο Ευβοϊκό.
