Live τώρα    
24°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
24 °C
22.0°C24.8°C
3 BF 39%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
22 °C
21.0°C24.2°C
2 BF 52%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
19 °C
18.8°C20.5°C
4 BF 63%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
20 °C
19.3°C19.8°C
5 BF 60%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
23 °C
22.9°C24.0°C
3 BF 33%
Δίκτυο αλληλεγγύης για μωρουδιακά
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Δίκτυο αλληλεγγύης για μωρουδιακά

Πολλά δίκτυα άνθησαν και συνεχίζουν να διαδραματίζουν σημαντικό κοινωνικό ρόλο κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης. Τα περισσότερα σχηματίστηκαν αυθορμήτως απαντώντας σε πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων που δοκιμάζονται από την ύφεση, την ανεργία και τη λιτότητα

«Όταν δέχομαι κάτι, το κάνω με πολλή προσοχή, χωρίς να εκμεταλλευτώ κάποιον, τσεκάρω αν όντως δεν το χρειάζεται και σε αυτή την περίπτωση αποφασίζουμε με τη γυναίκα μου αν θα το πάρουμε. Το κρατάμε στο μυαλό μας σαν μια πράξη φιλική και γενναιόδωρη»

Η γονιμότητα βρίσκεται σε ακραία χαμηλά επίπεδα για την ανανέωση του πληθυσμού. Ειδικότερα, από το 2009 κι έπειτα, οι Ελληνίδες αποκτούν 1,1 έως 1,3 παιδιά, σε μεγάλη ηλικία, γεγονός που σημαίνει ότι ένα 25% αυτών μάλλον δεν θα αποκτήσει ποτέ παιδιά

Στέκομαι μπροστά από μια ξύλινη κούνια με κουδουνίστρες κρεμασμένες δεξιά κι αριστερά. Ένα λιλιπούτειο μαξιλαράκι στέκει στη μέση, μια κουβέρτα με μια λεοπάρδαλη μισοβγαλμένη πάνω από το λαχανί σεντόνι κι ένας «Φωτεινούλης» έχει ξαπλάρει στη γωνία του στρώματος. Είναι η κούνια του Δημητράκη, του γιου της Μαρίας και του Γιάννη. Λίγα χρόνια πριν, ήταν η κούνια του Γιαννάκη, αφότου την αποχωρίστηκε η Κυριακή, ενώ η πρώτη που τη χρησιμοποίησε ποτέ ήταν μάλλον η Αθηνά.

Ένα ελαφρώς γυμνασμένο μάτι μπορεί να διακρίνει τις πατέντες σε ορισμένα σημεία αυτής της κούνιας. Τέσσερις νέες ζωές στριφογύρισαν σε αυτήν, έκλαψαν, γέλασαν και μεγάλωσαν τόσο που να μην τους χωράει. Λογικό ήταν να αφήσουν τα σημάδια τους πάνω στο πρώτο τους κρεβατάκι.

«Όταν την πήρα, είχε ήδη πατέντες πάνω» μας λέει ο Γιάννης, πατέρας δύο παιδιών. «Υπάρχει μια συνέχεια, πέρασε από πολλά χέρια, πολλά μωράκια έχουν ανέβει πάνω, έχουν κοιμηθεί και μεγαλώσει, οι γονείς προσπάθησαν να επιδιορθώσουν τις φθορές. Ύστερα από δύο παιδιά έχω πια προσθέσει κι εγώ τις δικές μου πατέντες και ο επόμενος θα τις δει πάνω στην κούνια, όπως κι εγώ των προηγούμενων» εξηγεί με ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη.

Πολλά δίκτυα αλληλεγγύης άνθησαν και συνεχίζουν να διαδραματίζουν σημαντικό κοινωνικό ρόλο κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης. Τα περισσότερα σχηματίστηκαν αυθορμήτως απαντώντας σε πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων που δοκιμάζονται από την ύφεση, την ανεργία και τη λιτότητα.

Σε αυτήν τη συγκυρία γιγαντώθηκαν οι διαστάσεις ενός δικτύου αλληλεγγύης το οποίο υπήρχε μεν πάντα, αλλά δραστηριοποιούνταν σιωπηρά και συχνά ενοχικά. Ανέκαθεν φιλικά ζευγάρια υποστήριζαν το ένα το άλλο όταν ερχόταν η στιγμή να γεννηθεί ένα μωρό. Μωρουδιακά είδη άλλαζαν χέρια και μικρά παιδιά χρησιμοποιούσαν έπιπλα και ρουχισμό μεγαλυτέρων τους, ειδικά στις ηλικίες κατά τις οποίες η σωματική ανάπτυξη επέρχεται ραγδαία.

Τα χρόνια της επίπλαστης ευδαιμονίας αυτό το δίκτυο αλληλεγγύης είχε εξασθενήσει σε μεγάλο βαθμό, καθώς οι γονείς προτιμούσαν να αγοράζουν ολοκαίνουρια προϊόντα, ακόμη κι αν αυτό δεν ήταν καθόλου απαραίτητο. Τα τελευταία χρόνια η νοοτροπία αλλάζει σημαντικά και πάλι, για λόγους τόσο πρακτικούς όσο και ηθικούς.

Η κρίση μαστίζει τη γεννητικότητα

Η οικονομική κρίση αλλάζει στοιχεία του πυρήνα της ελληνικής κοινωνίας και επιφέρει μεταβολές στη συγκρότηση της οικογένειας και τη δημογραφική ανανέωση του πληθυσμού της χώρας.

Σε μια μελέτη του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ), που δημοσιεύθηκε το 2015, υποστηρίζεται ότι, ακόμη κι αν έρθει η ανάπτυξη, μόνο πρόσκαιρα θα τραβήξει τη γονιμότητα μαζί της, ενώ παράλληλα διαπιστώνει ότι η γονιμότητα βρίσκεται σε ακραία χαμηλά επίπεδα για την ανανέωση του πληθυσμού. Ειδικότερα, από το 2009 κι έπειτα, οι Ελληνίδες αποκτούν 1,1 έως 1,3 παιδιά, σε μεγάλη ηλικία, γεγονός που σημαίνει ότι ένα 25% αυτών μάλλον δεν θα αποκτήσει ποτέ παιδιά.

Η οικονομική ασφυξία και ειδικά η νεανική ανεργία έχουν αποτελέσει εμπόδιο για πλήθος νέων ζευγαριών να κάνει το «μεγάλο βήμα» και να φέρει στον κόσμο μια καινούρια ζωή. Η ανεργία των νέων στην Ελλάδα αυξήθηκε και τον Μάιο κατά τρεις ποσοστιαίες μονάδες, παρότι η συνολική ανεργία παρέμεινε σταθερή στο 23%. Όπως αναφέρεται στο δελτίο της Eurostat, τα ποσοστά ανεργίας των νέων κάτω των 25 ετών στην Ελλάδα, από 47,3% τον Απρίλιο, αυξήθηκαν σε 50,3% τον Μάιο.

«Τα όνειρα και οι ανάγκες των ανθρώπων παραμένουν ίδια»

Για τα ζευγάρια που, παρά τις οικονομικές δυσκολίες, έχουν την τόλμη να φτιάξουν τη δική τους οικογένεια το δίκτυο αλληλεγγύης χαρίσματος και ανταλλαγής βρεφικών ειδών διαδραματίζει πολλαπλό και πολυεπίπεδο ρόλο.

«Οι κοινωνίες αναπαράγονται και εξελίσσονται σύμφωνα με τις οικονομικές συνθήκες. Αυτό όμως δεν μπορεί να είναι νομοτελειακό, δεδομένου ότι τα όνειρα και οι ανάγκες των ανθρώπων να δώσουν σάρκα και οστά στην αγάπη τους και να δημιουργήσουν καινούργια ζωή παραμένει πάντα ίδια» εξηγεί μιλώντας στην «Αυγή» η Μαίρη, μια νεαρή μωρομάνα.

Μιλάει για τις δυσκολίες της εποχής, τις δοκιμασίες των νέων γονέων, με μια σκέψη απολύτως πολιτική και πραγματιστική και με ένα χαμόγελο δυνατό και πλατύ. «Πώς όμως επιτυγχάνεται η επιβίωση σε μια τόσο δύσκολη οικονομική συγκυρία;» διερωτάται και απαντά: «Πρώτος και καθοριστικός παράγοντας είναι η επικοινωνία με το οικογενειακό περιβάλλον, αλλά εξίσου σημαντικός παράγοντας είναι και η επικοινωνία με ολόκληρη την κοινωνία».

«Ένας καλός γονιός λοιπόν», εξηγεί, «δεν μπορεί να νιώθει αγάπη μόνο για το δικό του παιδί, αλλά για όλα τα παιδιά του κόσμου. Ο πραγματικός σεβασμός στην ανθρώπινη φύση» τονίζει. «Δεν χωράει εγωισμούς και κτητικότητες, χωράει μόνο ευαισθησία και ενδιαφέρον για όλα τα παιδιά ώστε να μπορούν να χαίρονται που ήρθαν σε αυτόν τον κόσμο χωρίς καμία έκπτωση στα κομμάτια που τα κάνει να αισθάνονται αξιοπρεπή και ευτυχισμένα».

Έτσι, λοιπόν, «η κοινωνία προχωράει στη δημιουργία δικτύων αλληλεγγύης ανακυκλώσιμων βρεφικών ειδών. Το θέμα αυτού του δικτύου είναι καθαρά ταξικό, αφού οι υψηλά οικονομικές τάξεις επιβιώνουν με ευκολία -με ή χωρίς δίκτυα αλληλεγγύης, εφόσον αυτό τους αφήνει παγερά αδιάφορους».

«Μια γενναιόδωρη πράξη ρουτίνας»

Ρωτάμε τον Γιάννη πώς ξεκίνησε τη διαδικασία του χαρίσματος / ανταλλαγής βρεφικών ειδών και μας απαντά ότι «δεν ήταν με δική μου πρωτοβουλία, μάθανε κάποιοι άνθρωποι ότι θα γεννήσει η γυναίκα μου και της είπαν ότι έχουν ρουχαλάκια, άλλος κούνια, άλλος ριλάξ, δεν τα χρειάζονταν πια διότι τα παιδιά τους ήταν μεγάλα και φυσικά τα αξιοποιήσαμε κι εμείς».

Στην ερώτηση σχετικά με το τι εντύπωση του έκανε αυτή η διαδικασία, εξήγησε ότι «ήταν απολύτως φυσιολογικό, το μόνο που δεν θα παίρναμε θα ήταν συγκεκριμένα πράγματα όπως σεντόνια και πρωτομωρουδιακά, που θέλαμε να είναι σε πολύ καλή κατάσταση».

Και όντως, πρόκειται για μια απολύτως λογική διαδικασία, η οποία, ακόμη και κατά τη περίοδο των «παχέων αγελάδων», εφαρμοζόταν κατά κόρον. «Στην περίπτωση της ζυγαριάς, που εξ αρχής ξέρεις ότι τη νοικιάζεις, τι διαφορά έχει αυτό με μία κούνια ή ένα ριλάξ;» αναρωτιέται ο Γιάννης και προσθέτει σχολιάζοντας παλαιότερες λογικές που επέτασσαν το καινούργιο:

«Είναι ένα δείγμα νοοτροπίας, μεγαλομανίας και υπερκαταναλωτισμού, που, είτε αναγκαστικά είτε επειδή βάλαμε μυαλό, έχει μειωθεί πολύ. Δεν έχει όμως εξασθενήσει, ξέρω ακόμη περιπτώσεις ανθρώπων που σκέπτονται με αυτόν τον τρόπο».

Τον ρωτάμε αν βρίσκει και διαστάσεις άλλες από τις οικονομικές σε αυτό το δίκτυο αλληλεγγύης και απαντά: «Έρχεσαι πιο κοντά με τον άλλον, προσφέρεις, σε κάνει να αισθάνεσαι όμορφα ότι βοηθάς, νοιάζεσαι, είναι μια ζεστή χειρονομία και χαίρεσαι αν ένας φίλος, χωρίς να θυσιάσει χρήματα, είτε θα σε βοηθήσει είτε θα τον βοηθήσεις εσύ».

Επιπλέον μας αναφέρει δυο πράγματα για την ηθική που διαπνέει την αλληλεγγύη: «Όταν δέχομαι κάτι, το κάνω με πολλή προσοχή, χωρίς να εκμεταλλευτώ κάποιον, τσεκάρω αν όντως δεν το χρειάζεται και σε αυτή την περίπτωση αποφασίζουμε με τη γυναίκα μου αν θα το πάρουμε. Το κρατάμε στο μυαλό μας σαν μια πράξη φιλική και γενναιόδωρη. Δεν το θεωρώ εντυπωσιακό ως πράξη, αλλά μια ζεστή χειρονομία, ένα πράγμα που είναι καλό να συμβαίνει, μια πράξη μέσα στη ρουτίνα μας, όχι κάτι μοναδικό ή ιδιαίτερο».

Ωφέλιμο για τα παιδιά να μην μαθαίνουν στο «καινούριο»

Μιλώντας με τη Μαρία, τη γυναίκα του Γιάννη, μας επισημαίνει ότι η ανταλλαγή και το χάρισμα μωρουδιακών «είναι κάτι έξυπνο να κάνεις, δεν υπάρχει λόγος να δώσεις χρήματα για κάτι που δεν θα μπορεί να σου χρησιμεύσει σε τέσσερις μήνες. Είναι θέμα χαρακτήρα βέβαια να το αντιληφθείς αυτό» σημειώνει. Μας εξηγεί ότι κάλλιστα κάποιος γονιός μπορεί να δεχθεί «έπιπλα όπως κούνιες και ριλάξ, αποστειρωτές, σεντόνια, παιχνίδια ή ρούχα εκτός από εσώρουχα, κάλτσες και σαλιάρες, είναι απολύτως ασφαλές».

Επιμένει στη χαρά της αλληλεγγύης και λέει πως «όταν δίνεις κάτι, ξέρεις ότι κάποιος θα χαρεί πολύ που δεν θα μπει στη διαδικασία να το αγοράσει ούτε ο ίδιος ούτε κι εσύ, κερδίζεις κι εσύ η ίδια που δεν πετάς κάτι που είναι γερό και μπορεί να είναι χρήσιμο, κάτι που είναι πραγματικά κρίμα να πετάξεις. Οι αγορές που δεν κάνεις, είναι μελλοντική επένδυση για το παιδί σου».

«Είναι μια αυτονόητη διαδικασία», καταλήγει, «που οφείλεις να κάνεις ως καινούργια μαμά και ως καινούργιος μπαμπάς, και αργότερα θα το λες και στα παιδιά σου να κάνουν και αυτά το ίδιο πράγμα, να μην μαθαίνουν μόνο στα καινούργια, συχνά τα παλιά κουβαλούν αξίες πολύ μεγαλύτερες».

«Βαρύ» το καλάθι του μωρού

Οι πρώτες αγορές για το πρώτο μωρό μπορεί να αποδειχθούν τσουχτερές για το οικογενειακό εισόδημα ενός ζευγαριού. Το χάρισμα και οι ανταλλαγές μωρουδιακών έχουν αποδειχθεί σωτήριες για πλήθος νέων ανθρώπων που μεσούσης της κρίσης πήραν τη γενναία απόφαση να υλοποιήσουν το όνειρό τους να διευρύνουν την οικογένειά τους. Συγκεντρώσαμε και παραθέτουμε μια ενδεικτική λίστα με τα πράγματα που περνούν από οικογένεια σε οικογένεια, σε μια αέναη διαδικασία προσφοράς και αποδοχής, μέσα από την αλληλεγγύη.

Ζυγαριά μωρού: Οι τιμές ξεκινούν από 30 ευρώ και φτάνουν τα 1.000.

Αποστειρωτής μπιμπερό: Για έναν αποστειρωτή θα χρειάζονταν από 30 έως 135 ευρώ.

Ριλάξ: Για ένα ριλάξ οι γονείς καλούνται να δώσουν από 25 έως 430 ευρώ.

Κούνια: Η κούνια είναι απολύτως απαραίτητη και αρκετά δαπανηρή. Οι τιμές ξεκινούν από 90 ευρώ και φτάνουν να ξεπερνούν τα 1.000.

Κάθισμα αυτοκινήτου: Για κάθε ζευγάρι που διαθέτει αυτοκίνητο, ή μετακινείται με αυτό το μέσον, απαραίτητο είναι και το αντίστοιχο κάθισμα για το μωρό. Στην αγορά η τιμή του καθίσματος ξεκινά από 50 ευρώ και φτάνει τα 500 ευρώ.

Αλλαξιέρα: Απαραίτητο γκάτζετ για κάθε γονέα, κόστους 20-40 ευρώ.

Συσκευή ενδοεπικοινωνίας: Οι συσκευές αυτές χρησιμοποιούνται από πολλούς νέους γονείς και οι τιμές τους κυμαίνονται από 30 έως 200 ευρώ.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL