Κάθε δυο-τρεις μέρες που ολοκληρώνεται ένα «event διαπραγμάτευσης» η κυβέρνηση έχει υποχωρήσει αρκετά βήματα πίσω από τις κόκκινες γραμμές που η ίδια έχει θέσει. Στις υποχωρήσεις του προηγούμενου διαστήματος (ECCL, εργασιακά, συνταξιοδοτικό) προστέθηκαν νέες αυτή τη βδομάδα. Αυτές ήταν η αποδοχή της συνέχισης της παρουσίας του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα και η λήψη μέτρων για την κάλυψη του δημοσιονομικού κενού (μέσω αλλαγών στις εξαιρέσεις του ΦΠΑ). Ύστατη γραμμή άμυνας της κυβέρνησης είναι να μην υποχρεωθεί σε μέτρα οριζόντιου χαρακτήρα και να αρκεστεί σε δυσάρεστα για επιμέρους ομάδες. Και έχει ο θεός...
Οι εξελίξεις δεν επιτρέπουν στον ΣΥΡΙΖΑ να επιχαίρει (ο ελληνικός λαός θα πληρώσει στο τέλος τα νέα μέτρα), αλλά δεν μπορεί να μην αναδεικνύει την αυτοπαγίδευση της κυβέρνησης στην πολιτική της. Επέλεξαν να ισχυριστούν ότι η στρατηγική του «καλού μαθητή» έχει οδηγήσει σε άρση των προβλημάτων και επομένως σε πετυχημένη ολοκλήρωση του Μνημονίου. Τώρα, «το τέλος του Μνημονίου» μοιάζει ανέκδοτο, τα προβλήματα παραμένουν και η τρόικα δεν το κουνάει ρούπι. Επιπλέον, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτικός, καθώς καθίσταται σαφές ότι ο πραγματικός στόχος της τρόικας είναι να δημιουργήσει συνθήκες που θα εκκινούν τη διαπραγμάτευση με τον ΣΥΡΙΖΑ στη χειρότερη για τη χώρα βάση.
Όμως, έχουμε το δικαίωμα (και με περίσσια χαιρεκακία), να στηλιτεύουμε τη στάση φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ που σπεύδουν να βγάλουν την ουρά τους έξω από τα ταμπούρια της διαπραγμάτευσης. Για παράδειγμα, τώρα που ζόρισαν τα πράγματα, γνωστός δημοσιογράφος, που τον φωνάζουν Μπάμπη, βάζει μάθημα στην κυβέρνηση για το ότι δεν έληξε, φρόνιμα ως όφειλε, τον έλεγχο τον Σεπτέμβριο. Πριν μια βδομάδα, αναφέρονταν στους «ηλίθιους των Βρυξελλών» που δεν βλέπουν τα κατορθώματα της ελληνικής οικονομίας. Αυτό θα πει τεχνοκρατική οικονομικοπολιτική ανάλυση.
Ανάλογου δημοσιογραφικού επιπέδου είναι και ο σχολιασμός αυτών των μέσων σχετικά με τις επαφές του ΣΥΡΙΖΑ με τις «αγορές». Σχολιασμός που στηρίζεται σε ανεπίσημα (προσωπικά) e-mail προορισμένα να υποκλαπούν. Παρ' όλα αυτά, τα αναλυτικά ρεπορτάζ (των ίδιων μέσων) παρουσιάζουν διαφορετική εικόνα. Στις συναντήσεις κρατιούνται χαμηλοί τόνοι και υπάρχει ενδιαφέρον και σεβασμός για τις θέσεις που παρουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ (τις θέσεις του προγράμματος του). Και αυτό, μολονότι εντοπίζονται πολλά σημεία μεγάλων αποκλίσεων στις απόψεις (π.χ. αποκλεισμός ενδεχόμενου ιδιωτικοποιήσεων από τη μεριά του ΣΥΡΙΖΑ). Πάντως, είναι χρήσιμο για τον ΣΥΡΙΖΑ να μελετήσει προσεκτικά τις αντιδράσεις των ανθρώπων των «αγορών» σε αυτές τις συζητήσεις, ειδικά τις επισημάνσεις τους για τις συνθήκες της διαπραγμάτευσης που θα αντιμετωπίσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το σίγουρο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει θέσεις του να γίνονται αποδεκτές όλο και περισσότερο από mainstream θεσμούς και αναλυτές. Σε ειδική του έκθεση για την Ελλάδα ο ILO αναφέρεται (μεταξύ άλλων) στην ανάγκη να προωθηθούν μορφές κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας και να επανοικοδομηθεί ο κοινωνικός διάλογος για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις προκειμένου να μειωθεί η ανεργία. Ο ΟΟΣΑ προέβλεψε ότι το μέγεθος του ελληνικού χρέους θα συνεχίσει να δημιουργεί πιέσεις για δημοσιονομική προσαρμογή και ότι στο τέλος θα χρειαστεί αναδιάρθρωσή του. Επίσης (όπως και η Bank of America) έδωσε χαμηλότερες προβλέψεις για την ανάπτυξη τα επόμενα χρόνια σε σχέση με το Μνημόνιο. Ο επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού του κράτους, κ. Λιαργκόβας, ζήτησε αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και «εξευρωπαϊσμό» του ζητήματος ως διαπραγματευτική τακτική. Τέλος, ο αρθρογράφος των Financial Times Wolfgang Münchau σημείωσε ότι τα κόμματα της "σκληρής" Αριστεράς είναι τα μόνο που υποστηρίζουν λογικές πολιτικές, όπως η αναδιάρθρωση του χρέους.
Φοίβος Κλαυδιανός
