Στο αποτυχημένο 16ωρο Eurogroup που τελείωσε χθες το πρωί οι τόνοι ανέβηκαν πολύ - σε σημείο που να πουν κάποιοι επαΐοντες ότι αν δεν γινόταν με τηλεδιάσκεψη, κάποιοι υπουργοί θα πιάνονταν στα χέρια. Σε αυτούς δεν ανήκει ούτε ο Γερμανός ούτε ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών, αν και θεωρητικά βρίσκονται σε αντίπαλα στρατόπεδα.
Ο πρώτος λέει “όχι” στα ευρωομόλογα, ο πρόεδρος του δεύτερου είναι στη λίστα των εννέα Ευρωπαίων ηγετών που τα απαιτούν. Ωστόσο, ο Όλαφ Σολτς με τον Μπρουνό Λεμέρ ποιούν την ανάγκη φιλοτιμία και προσπαθούν να στείλουν το μήνυμα ότι στη σημερινή συνέχεια του Eurogroup θα φροντίσουν μαζί να βρουν μια κοινά αποδεκτή λύση. Το ποια είναι αυτή η λύση -κι αν όντως θα είναι κοινά αποδεκτή- μένει να φανεί.
Μια πρώτη γεύση, πάντως, για τον πιθανό γαλλογερμανικό συμβιβασμό, που μπορεί να γίνει και ευρωπαϊκός, δίνει η πρόταση του γαλλογερμανικού οικονομικού συμβουλίου, που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα.
Υπενθυμίζεται ότι το συμβούλιο αυτό ιδρύθηκε πριν από έναν χρόνο από τους Μέρκελ και Μακρόν και αποτελείται από “σοφούς” συμβούλους και των δύο κυβερνήσεων. Και τώρα ζητάει να πέσουν στην ευρωπαϊκή οικονομία πάρα πολλά λεφτά, ζητάει, με δυο λόγια, να αυξηθεί το χρέος. Κι αυτό, διότι η εκτίμηση των “σοφών” είναι ότι τα μέτρα για τον περιορισμό του κορωνοϊού θα φέρουν “βαθιά ύφεση” - κι ότι είναι αισιόδοξο το σενάριο που θέλει τη Γαλλία και τη Γερμανία να αποφεύγουν ένα διψήφιο ποσοστό συρρίκνωσης του ΑΕΠ τους.
Υπολογίζουν, δηλαδή, ύφεση πάνω από 10%, ενώ επισημαίνουν ότι κάποιες ευρωπαϊκές χώρες κινδυνεύουν να χάσουν την εμπιστοσύνη των αγορών - άρα να μην μπορούν να δανειστούν με ανεκτά επιτόκια. Αυτό, ωστόσο, θα πυροδοτούσε μια νέα ευρωκρίση, την οποία δεν αντέχει, κατά την άποψή τους, η Ευρώπη.
Γι’ αυτό η πρόταση των “σοφών” είναι να μην αφεθεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μόνη της να βγάλει κι αυτή τη φορά το φίδι από την τρύπα. Τώρα απαιτείται μια “εντυπωσιακή απάντηση από την οικονομική πολιτική” και μια “μαζική επέκταση του κρατικού δανεισμού”, λένε στην πρότασή τους.
Το γαλλογερμανικό οικονομικό συμβούλιο, από τη μια στηρίζει τους Βόρειους στην άρνησή τους για το ευρωομόλογο, από την άλλη όμως ζητάει να αυξηθούν σημαντικά οι πόροι από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης, καθώς και να χρηματοδοτηθεί η πρόταση της Κομισιόν για την επιδότηση της εργασίας από κοινοτικούς πόρους ή εν πάση περιπτώσει από πιστώσεις που θα πάρει από κοινού η Ε.Ε.
Υπενθυμίζεται ότι οι Ολλανδοί επέμεναν να ξεπεράσει το συνολικό ποσό τα 500 δισ. ευρώ, ενώ οι Ιταλοί θεωρούν απαραίτητο το τριπλάσιο ποσό. Η πρόταση των “σοφών” είναι πιο κοντά στην ιταλική άποψη, αλλά δεν εμπεριέχει σαφή δέσμευση για αμοιβαιοποίηση του χρέους.
ΚΑΚΗ ΜΠΑΛΗ
