Παρά τον αρχικό δισταγμό, η ελληνική κυβέρνηση συντάχθηκε τελικά με τα υπόλοιπα κράτη - μέλη της Ε.Ε. που ζητούσαν εξ αρχής μια πιο ουσιαστική στήριξη των οικονομιών της Ευρωζώνης εν μέσω της πρωτοφανούς αυτής κρίσης. Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διεμήνυαν από την πρώτη στιγμή την ανάγκη η χώρα να βρεθεί στο στρατόπεδο αυτό δηλώνοντας πως σε κάτι τέτοιο η κυβέρνηση θα έχει τη στήριξη της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος μάλιστα είχε καλέσει τον υπουργό Οικονομικών να θέσει αυτό το ζήτημα μετ' επιτάσεως στο Eurogroup, καθώς και να στηρίξει κάθε θέση για πιο επεκτατικά μέτρα, όπως το αίτημα των υπολοίπων χωρών του Νότου ο ESM να παράσχει δανεισμό χωρίς όρους και Μνημόνια.
Ο ίδιος άσκησε κριτική στον Κλ. Ρέγκλινγκ, ο οποίος, όπως λέει, "υποστήριξε ότι μπορεί να μην χρειαστεί το ευρωομόλογο διότι τα εργαλεία του ESM, αφού είναι εγγυημένα από κράτη της Ευρωζώνης, ήδη αποτελούν ένα είδος ευρώ ομολόγου".
"Μόνο που άλλο η δανειοδότηση με όρους και άλλο η αμοιβαιοποίηση των χρεών των χωρών" συνέχισε ο Ευ. Τσακαλώτος εκφράζοντας την ανησυχία του, ενόψει της σημερινής τηλεδιάσκεψης, ότι "είτε ο επικεφαλής του ESM δεν έχει διαβάσει αρκετά για το ευρωομόλογο είτε τα διάβασε και δεν τα έχει κατανοήσει".
Στην ίδια γραμμή ο αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Δημήτρης Παπαδημούλης μιλώντας στο Κόκκινο την Τρίτη κατηγόρησε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι αντέδρασε “ως συνήθως: too little, too late”, καθώς «απλώς έδωσε κάποια χρήματα από τα αδιάθετα υπόλοιπα του προηγούμενου προϋπολογισμού για να αντιμετωπιστούν κάποιες πρώτες ανάγκες”.
“Αυτή τη στιγμή χρειαζόμαστε σε ευρωπαϊκό επίπεδο, όχι μόνο σε εθνικό, ένα μεγάλο σχέδιο, τύπου Μάρσαλ, για την αντιμετώπιση της πανδημίας και της ύφεσης που αυτή θα φέρει”.
Η επιστολή
Το αίτημα για το “κορωνοομόλογο” περιλαμβάνεται, πάντως, σε κοινή επιστολή που έστειλαν χθες οι ηγέτες της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Γαλλίας, του Βελγίου, της Ισπανίας, της Σλοβενίας, του Λουξεμβούργου, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας προς τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ ενόψει της σημερινής τηλεδιάσκεψης.
“Η ανάγκη ενός τέτοιου κοινού χρηματοδοτικού μέσου είναι φανερή, αφού όλοι αντιμετωπίζουμε ένα συμμετρικό εξωτερικό σοκ, για το οποίο καμία χώρα δεν φέρει ευθύνη, αλλά όλες υφίστανται τις αρνητικές του συνέπειές. Είμαστε, συνεπώς, συλλογικά υπεύθυνοι για μια αποτελεσματική και ενιαία ευρωπαϊκή απάντηση.
Αυτό το κοινό οικονομικό εργαλείο μας θα πρέπει να έχει επαρκές μέγεθος και εκτεταμένη διάρκεια, ώστε να είναι απόλυτα αποδοτικό και να αποτρέπει κινδύνους υποτροπής. Τώρα και στο μέλλον” αναφέρουν μεταξύ άλλων προτάσεων.
