Ιστορίες Γυναικών

Όταν έμαθα ότι είμαι έγκυος, ο γιατρός είδε κάτι και ανησύχησε. Δεν είχα ασφάλεια, ούτε την οικονομική δυνατότητα να νοσηλευτώ στο νοσοκομείο για να με παρακολουθήσουν. Αναγκαστικά έμεινα σπίτι. Ήμουν φοβισμένη μήπως συμβεί κάτι και δεν προλάβουμε να το αντιμετωπίσουμε. Εδώ και δύο χρόνια είμαι άνεργη, κάνω μαθήματα σε παιδιά δημοτικού, αλλά τα χρήματα δεν φτάνουν για αυτασφάλιση. Μένουμε με τους γονείς μου σε εργατική κατοικία που μας έχει παραχωρήσει ο ΟΕΚ. Η μητέρα επίσης άνεργη και ο μόνος μισθός που μπαίνει στο σπίτι είναι του πατέρα. Περάσαμε δύσκολα. Τις εξετάσεις του προγεννητικού ελέγχου τις έκανα σε γνωστό μας γιατρό, αλλιώς δεν θα μπορούσα να τις κάνω. Κάθε μήνα έπρεπε να δίνω περίπου 50 ευρώ μόνο για το ασβέστιο και τον σίδηρο. Για αρκετούς τα 50 ευρώ δεν είναι σημαντικό ποσό. Για εμάς όμως είναι ο λογαριασμός. Μια κοπέλα τις προάλλες μου έλεγε ότι ήταν στον ένατο μήνα και δεν είχε κάνει ούτε μια εξέταση, αφού δεν είχε ασφάλιση. Ο προγεννητικός έλεγχος στο δημόσιο μαιευτήριο κοστίζει 700 ευρώ για τις γυναίκες που δεν έχουν ασφαλιστική κάλυψη. Μια γυναίκα που μένει έγκυος θέλει με το "καλημέρα" 165 ευρώ για τις πρώτες αιματολογικές εξετάσεις και έναν υπέρηχο. Οι εξετάσεις αυτές δείχνουν αν η κύηση μπορεί να συνεχιστεί. Με το άγχος έζησα εννέα μήνες, μέχρι να γεννηθεί το παιδί.