Live τώρα    
16°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αραιές νεφώσεις
16 °C
14.2°C17.9°C
1 BF 70%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ελαφρές νεφώσεις
15 °C
12.0°C16.8°C
2 BF 64%
ΠΑΤΡΑ
Αυξημένες νεφώσεις
14 °C
14.4°C17.0°C
1 BF 86%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
17 °C
16.5°C17.2°C
3 BF 59%
ΛΑΡΙΣΑ
Σποραδικές νεφώσεις
14 °C
13.9°C15.2°C
0 BF 72%
2014: Χρονιά ελπίδας
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

2014: Χρονιά ελπίδας

Ο τίτλος του κύριου άρθρου μας για την νέα χρονιά ηχεί, με μια πρώτη ανάγνωση, βολονταριστικός και εξωπραγματικός.

Την ώρα που η συστηματική αντιμεταρρύθμιση διάλυσης και απαξίωσης του Δημόσιου Αγαθού της Παιδείας, όπως και κάθε Δημόσιου Αγαθού, έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες και τους λειτουργούς της, το μόνο που απομένει είναι το νομοσχέδιο που θα αποτελειώσει και την έρευνα.

Την ώρα που ποτέ άλλοτε στην εκπαιδευτική ιστορία αυτού του τόπου, δεν συσσωρεύτηκαν τόσα καταστροφικά, μέσα σε τόσο σύντομο διάστημα.

Την ώρα που χιλιάδες σχολεία βασικής εκπαίδευσης κλείσανε, πανεπιστημιακά τμήματα και ολόκληρα ΑΤΕΙ έχουν διαλυθεί, δεκάδες ειδικότητες στην Τεχνική Εκπαίδευση έχουν καταργηθεί και εκατοντάδες εκπαιδευτικοί έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα/απόλυση και το λειτούργημά τους συστηματικά απαξιώνεται, ενώ εκατοντάδες εκλεγμένοι νέοι πανεπιστημιακοί περιμένουν εδώ και χρόνια τον διορισμό τους και κάθε διαμαρτυρία αντιμετωπίζεται με τη βία των ΜΑΤ.

Την ώρα που παιδιά λιποθυμούν από την πείνα μέσα στις τάξεις.

Την ώρα που ο Προϋπολογισμός για την Παιδεία μειώθηκε στο χαμηλότερο ποσοστό – γύρω στο 2,5% - από την σύσταση του νεοελληνικού κράτους.

Την ώρα που ερευνητικά κέντρα κλείνουν ή υποβαθμίζονται δραστικά και οι λειτουργοί τους ζουν μια εντεινόμενη επαγγελματική αβεβαιότητα.

Την ώρα που άρχισαν να πουλιόνται πανεπιστημιακές … ‘έδρες' σε χορηγούς.

Την ώρα που η παθογένεια της ιδιωτικής εκπαίδευσης και κυρίως της παραπαιδείας σε όλες τις βαθμίδες, με τις ευλογίες του Κράτους, καλά κρατεί και ανθεί, ενώ οι λειτουργίες της και οι λειτουργοί της μεταφέρονται στο Υπουργείο… Εμπορίου.

Την ώρα που η διαρροή νέων επιστημόνων προς το εξωτερικό εντείνεται και η ανεργία των νέων στο εσωτερικό έχει φτάσει στο 60%.

Την ώρα που στο εσωτερικό των εκπαιδευτικών θεσμών κυριαρχεί, η νεοφιλελεύθερη χρησιμοθηρική λογική ως αυτονόητος μονόδρομος και πανεπιστημιακοί οργανικοί διανοούμενοι του συστήματος – «μισθοφόρους του σύγχρονου κράτους» τους ονομάτιζε ο Νίκος Πουλαντζάς – παράλληλα με τις συνήθεις πολλαπλά αμειβόμενες εξωπανεπιστημιακές δραστηριότητές τους, καλούν ανενδοίαστα εισαγγελείς να λύσουν ενδοπανεπιστημιακές διαφορές με φοιτητές και συναδέλφους τους.

Την ώρα που ο Υπουργός Παιδείας στέλνει στον εισαγγελέα, όχι μόνο τους αγωνιζόμενους Διοικητικούς Υπαλλήλους, αλλά και τα μέλη των Συγκλήτων που σεβάστηκαν τα συνδικαλιστικά τους δικαιώματα και για πρώτη φορά στην πανεπιστημιακή Ιστορία παραπέμπει στο ειδικό πειθαρχικό τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών Θ. Πελεγρίνη γιατί υπερασπίστηκε τις συλλογικές αποφάσεις του Ιδρύματος και την συνταγματική του αυτοτέλεια.

Την ώρα που μια ενορχηστρωμένη προπαγανδιστική επιχείρηση καθεστωτικών ΜΜΕ Κυβέρνησης και των περισσότερων Συμβουλίων των Ιδρυμάτων, με πρώτο εκείνο του Πανεπιστημίου Αθηνών – ακόμη εκκρεμεί η απόφαση για την αντισυνταγματικότητα αυτού του ιδιότυπου Θεσμού στο ΣτΕ - που θα ζήλευε ακόμη και ο Γκαίμπελς, επιχειρεί - και σε μεγάλο βαθμό κατορθώνει - να ενσταλάξει στα μυαλά μας ότι στη Δημόσια εκπαίδευση και μάλιστα στην Ανώτατη τα πάντα είναι διαλυμένα, αγνοώντας ηθελημένα ότι τα ελληνικά ΑΕΙ βρίσκονται πάνω από το 70% των Ευρωπαϊκών!

Την ώρα, δηλαδή, που το τοπίο γίνεται ολοένα και πιο σκοτεινό και το αύριο για την Παιδεία και την Έρευνα φαίνεται να προβάλλει σε όλα τα πεδία εφιαλτικά άλογο και βάρβαρο…

…το να μιλάμε για χρονιά ελπίδας, προφανώς μοιάζει εξωπραγματικό.

Κι όμως μέσα σ' αυτή την συγκυρία και ακριβώς λόγω της συνειδητοποίησης της, έχουν δημιουργηθεί μέσα σε εκατοντάδες σχολικά κύτταρα, μικρές για μεγαλύτερες πρωτοφανέρωτες πρωτοβουλίες αντίστασης, αλληλεγγύης, ευφάνταστων πολιτισμικών δράσεων, κυρίως έξω από τις συνδικαλιστικές εκφράσεις των εκπαιδευτικών. Νέες συσπειρώσεις δασκάλων γονέων και μαθητών δημιουργούνται, κόντρα στην απογοήτευση τον φόβο και την μιζέρια. Την ίδια ώρα που το συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών – με θλιβερή εξαίρεση εκείνο των Πανεπιστημιακών – αποτινάζει τον κομματικό/κυβερνητικό έλεγχο και ανοίγεται σε νέους αυτόνομους αγώνες, με αποκορύφωμα την μεγάλη απεργία των Διοικητικών των Πανεπιστημίων, αλλά και τις κινητοποιήσεις της ΟΛΜΕ.

Αυτά όλα δημιουργούν ένα νέο εκρηκτικό μείγμα που η ανερχόμενη στην πολιτική σκηνή δύναμη του χώρου μας καλείται, ως αξιωματική αντιπολίτευση, να εκφράσει σε ένα πλατύ και ακηδεμόνευτο ενωτικό αγωνιστικό κίνημα δημοκρατικής ανατροπής. Για την απαρχή μέσα στο 2014 μιας νέας πορείας επαναθεμελίωσης ενός Ανοικτού Δημόσιου και Δωρεάν Ανθρωποκεντρικού Εκπαιδευτικού Συστήματος. Ενός συστήματος λειτουργικά δεμένου σε όλες τις βαθμίδες του όχι μόνο με την, αναγκαία για την παραγωγική και οικολογική ανασυγκρότηση της χώρας, νέα γνώση, αλλά και την δημιουργία ενεργών κριτικά σκεπτόμενων δημοκρατικών πολιτών, ικανών για αισθητική απόλαυση και την χαρά της μάθησης και της ζωής. Γεγονός που απαιτεί υπέρβαση των στενά χρησιμοθηρικών αντιλήψεων για την μόρφωση και την έρευνα.

Προς την εμβάθυνση αυτής της αξιακής αντίληψης, επιχειρεί να συμβάλει το αφιέρωμα αυτού του τεύχους, μιας ανοιχτής συζήτησης 5 γνωστών Πανεπιστημιακών.

Γιατί ως Αριστεροί Εργαζόμενοι–Διανοούμενοι έχουμε την Ευθύνη όχι μόνο να ανατρέψουμε τις Κασσάνδρες του νεοφιλελεύθερου Καπιταλιστικού ‘μονόδρομου', αλλά και να συντελέσουμε καταλυτικά στη διάχυση των ιδεολογικών μας αξιών στην πλειονότητα των πολιτών/παραγωγών. Άλλωστε, μια ιδεολογία επαληθεύεται όταν γίνεται ικανή να κινητοποιεί τους ανθρώπους, δείχνοντάς τους –όχι καθοδηγώντας τους – δρόμους αυτόνομης συλλογικής δράσης.

Δεν αρκεί να γράφουμε και να διακηρύσσουμε ελευθεριακά οράματα και λεπτομερείς επεξεργασίες. Και έχουμε πλούσιες και θεσμικά άμεσα πραγματοποιήσιμες ειδικά σ' αυτόν τον προνομιακό χώρο ελεύθερης παραγωγής νέας κριτικής γνώσης: Στόχος, άλλωστε, κάθε ελεύθερης κριτικής γνωσιακής δραστηριότητας – πολιτισμικής, ιδεολογικής, επιστημονικής – δεν είναι μόνο να γνωρίζει, αλλά και να μετασχηματίζει την πραγματικότητα προς την κατεύθυνση που υπαγορεύει η βαθύτερη επιδίωξη της ανθρώπινης ευτυχίας.

Και αυτός ο στόχος – ο στόχος μας – κρίνεται κάθε στιγμή στην πράξη, στην αγωνιστική συνέπεια, το ήθος, την ειλικρινή διάθεση προσφοράς – προσωπική και συλλογική – από το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, που ειδικά την περίοδο που ζούμε ένα μεγάλο τμήμα του, επανακαθορίζει τις ιδεολογικοπολιτικές του θέσεις και πεποιθήσεις και στρέφει προς την Ανανεωτική Ριζοσπαστική Αριστερά βλέμμα ελπίδας για μια αντιστροφή της καταστροφικής πορείας του τόπου.

Στον καθημερινό αυτό αγώνα, κόντρα στην απαισιοδοξία των ρεαλιστικών αναλύσεων, οφείλουμε, σύμφωνα με τον Αντόνιο Γκράμσι, να δρούμε με αισιοδοξία. Να αναδεικνύουμε καθημερινά το πώς το ρεαλιστικά ‘αδύνατο', από την σφαίρα του αδιανόητου, μπορεί να μεταφέρεται απτά στη σφαίρα του άμεσα αναγκαίου.

Οι αντικειμενικές συνθήκες έχουν ωριμάσει, οι υποκειμενικές εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από αυτήν την ιστορική συγκυρία, από μας.

Μ' αυτή την ευθύνη, θεωρούμε το 2014, έτος ελπίδας!

Και με αυτή την απτή ελπίδα η Συντακτική Ομάδα του «Παιδεία και Κοινωνία» εύχεται:

«Καλό και δημιουργικό 2014»

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL