Του Γιάννη Σχίζα
"Εδώ Πολυτεχνείο" έλεγε πριν από 40 χρόνια ο σταθμός των «Ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών - των Ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων»... Για δεκαετίες η επέτειος ανακαλούσε το ηρωικό πνεύμα του αντιδικτατορικού φοιτητικού κινήματος, που απέτρεψε τη μετεξέλιξη της δικτατορίας σε αυταρχικό καθεστώς υπό κοινοβουλευτικό μανδύα.
Kάθε ηρωική επέτειος έχει την ιδιαιτερότητά της, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι συγκρίσιμη με άλλες ανάλογες. Όπως λόγου χάρη με την 28η Οκτωβρίου που περάσαμε πρόσφατα: Επαναφέροντας στην προσοχή μας εκείνη την απίστευτη ελληνική «αποκοτιά» που οδήγησε σε αγώνα ζωής ή θανάτου με μια υπερδύναμη της εποχής, σε ένα εξωφρενικά εχθρικό περιβάλλον - με την Ευρώπη κατειλημμένη ή εξουδετερωμένη από τη Γερμανία και την Αμερική με την ΕΣΣΔ αμέτοχες. Κι ακόμη, επαναφέροντας στην προσοχή της ευρείας Αριστεράς την ιστορική πολιτική γενναιοφροσύνη, με την οποία ο επικεφαλής του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης έθεσε τον εαυτό του στη διάθεση του δικτάτορα και δεσμοφύλακά του Μεταξά για τη σωτηρία της πατρίδας.
Οι ηρωικές επέτειοι έχουν ανάγκη από την καταβολή πολιτικής ενέργειας για τον αναστοχασμό και την αντιστοίχησή τους στις επιταγές των καιρών. Ακόμη έχουν επαναληπτικότητα όσο οι εορτές του Πάσχα και των Χριστουγέννων, όμως η «βαθιά ιστορία» που κάποτε εκπηγάζουν επιτρέπει στους λαούς να υψώνουν τον πήχη των διεκδικήσεών τους ή να ομολογούν πόσο αυτός είναι κατεβασμένος...
Οι επέτειοι είτε αναβαπτίζονται στο τρέχον πνεύμα είτε καταντούν πληκτικές πολιτικές τελετουργίες. Δεν υπόκεινται σε διαχειριστικά κοπιράιτ και δεν «ανήκουν» σε κάποιους πρωταρχικούς δράστες ιστορικών επεισοδίων, αλλά σε εκείνους που στον ενεστώτα χρόνο δίνουν διάρκεια στο ίδιο ηρωικό πνεύμα.
Μπορεί να είναι αυτοί που παλεύουν σε μικρά ή μεγάλα μετερίζια, της συνηθισμένης πολιτικής... Μπορεί όμως να είναι και κάποιοι που χωρίς «αναχωρητική» διάθεση από τα μείζονα προβλήματα της συγκυρίας αναδεικνύουν με την πράξη τους υποθέσεις παραγκωνισμένες. Και τέτοιες είναι οι υποθέσεις ποιότητας ζωής, που αφορούν τα δημόσια αγαθά και συνηθέστατα εκφωνούνται ως «περιβαλλοντικές» - ιδιαίτερα κατάλληλες για την αγωγή των παίδων...
Σήμερα πάνω σε αυτόν τον παραγκωνισμό στήνεται μια ολόκληρη πολιτική - η λεγόμενη πράσινη: Πολιτική η οποία «επιστρέφει τα ίσα» σε όσους αφελώς τη θεωρούν δευτεροκλασάτη, κάνοντας σημαία της έναν αφελή ευρωπαϊσμό και συμβιβαζόμενη με τη γερμανική νέα τάξη. Και συχνά επιδιώκοντας τον ρόλο του μεσάζοντα και εκφραστή των κινημάτων ποιότητας ζωής.
Γι' αυτό πρέπει να ψαχτούν κάποιοι που έχουν κλείσει με δογματικό βουλοκέρι τα αυτιά τους. Οι υπόλοιποι κατανοούν προφανώς ότι η πραγματοποίηση αναδασώσεων στην Πάρνηθα την ημέρα του Πολυτεχνείου (17 Νοέμβρη) είναι παράλληλη και καθόλου ανταγωνιστική κίνηση! Εδώ αναδασώσεις, όπως λένε εδώ Πολυτεχνείο!
