Στην Ελλάδα τα θύματα αστυνομικής βίας πρέπει πρώτα να αποδείξουν ότι είναι αθώα ως προς οποιοδήποτε αδίκημα μπορεί να ισχυριστεί ο αστυνομικός - δράστης ή η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη.
Επίσης ότι είναι καλοί χριστιανοί, δεν παίρνουν ναρκωτικά, ιδανικά δεν πολυπερνάνε από το κέντρο της Αθήνας ή τα Εξάρχεια -που στη ρητορική των κυρίαρχων ΜΜΕ είναι συνώνυμα με άντρο ακολασίας ή εγκληματικότητας- και φυσικά, αν η εμφάνισή τους δεν παραπέμπει σε μεσήλικο ετεροφυλόφιλο Έλληνα οικογενειάρχη, τα πράγματα είναι σκούρα.
Μόνο αφού αποδείξουν όσα από αυτά μπορούν οι συγγενείς μετά θάνατον ή αν η σκηνή του φόνου καταγραφεί από κάποιο βίντεο και δημοσιευτεί, το θύμα μπορεί να αποκτήσει την ιδιότητα... του θύματος, πέραν του υπόπτου που... πέθανε.
Αστυνομική βία και ατιμωρησία
Αυτό έχει αποδειχτεί σε όσες περιπτώσεις αστυνομικής αυθαιρεσίας οδήγησαν ακόμη και σε θάνατο του θύματος τα τελευταία είκοσι χρόνια στην Ελλάδα.
Δεν χρειάζεται να κοιτάζουμε τόσο μακριά όσο η Μινεάπολη ή το Λος Άντζελες για να δούμε το χρώμα της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας, όταν η χώρα μας απολαμβάνει πολύ συχνά την τιμή να περιλαμβάνεται σε διεθνείς εκθέσεις, της Διεθνούς Αμνηστίας ή άλλων οργανισμών για την αστυνομική βία και ατιμωρησία.
Ούτε καν πρέπει να μας σαστίζει η αγριότητα με την οποία διαχρονικά αστυνομεύονται οι μειονότητες σε μια χώρα, είτε πρόκειται για την Ελλάδα είτε τις ΗΠΑ ή τη Βρετανία.
Ο τρόμος στο πρόσωπο του Ζακ
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα του τρόπου αστυνόμευσης και αστυνομικής πρακτικής, την οποία υπερασπίστηκαν και με πολιτικούς όρους συνδικαλιστές της αστυνομίας εναντίον μιας πολιτικής ηγεσίας μη αρεστής στους αστυνομικούς, όπως δεν δίσταζαν να πουν, είναι η άγρια δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου.
Ο Ζακ Κωστόπουλος, καταματωμένος και έντρομος, δεν μπορούσε να αναπνεύσει -το παραδέχτηκαν στις καταθέσεις τους και οι δύο πρώτοι αστυνομικοί που έφτασαν στο σημείο και κάλεσαν το ΕΚΑΒ- όταν βρισκόταν κάτω από τις μπότες των αστυνομικών. Παρ’ όλα αυτά του πέρασαν χειροπέδες και στην κατάθεσή του ο διοικητής της ομάδας αστυνομικών -που εν τέλει οδηγούνται σε δίκη- έκανε λόγο για “παθητική αντίσταση”, όπως είχε αποκαλύψει η “Α” τότε. Οι τελευταίοι σπασμοί ζωής δηλαδή θεωρήθηκαν ως αντίσταση...
Οι αστυνομικοί αναμένεται να δικαστούν τον Οκτώβριο μαζί με τους δύο καταστηματάρχες που ξεκίνησαν τον ξυλοδαρμό του Ζακ. Δεν θα αντιμετωπίσουν την κατηγορία της ανθρωποκτονίας, αλλά της θανατηφόρου σωματικής βλάβης. Ακόμα και σήμερα κανείς δεν ξέρει γιατί σκότωσαν τον Ζακ... Ίσως για τον ίδιο λόγο που σκότωσαν τον Φλόιντ;
Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο syndromes.avgi.gr και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.
